يکشنبه ۹ ارديبهشت
|
|
|
|
وقتی مه داستان داستان تو را گوش می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه آرام نجوا می کند,
یکی رفعت زوال را
این نهایت خلوت کهنه شده
در یک لباس را ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه نگاه پُرِ تردید
دلِ سادمو می‌پایید
نفسای سرد سینش
گرمیِ قلبمو دزدید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آن حالی که میدادی خبر نیست
دل من مدتیست دیگر برم نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قله كوه اين جهان ،توشه آن بـِبَـستني است
توشه راه عاقبت ،كي به جهان نِشستني است
توشه از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلش برای رسیدن
نفس نفس می زد
پاییز بود برتابستان
بانگ جرس می زد
شادان وخندان بود
غمگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا ز مرز ایران دفاعی ای جوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما...
همان پایان قصه ی تلخ پاییزیم....
که همیشه....
به حکم تنهایی و رنج....
عصرهای جمعه را....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی میان این سکوت دل قصد آشوب می کند
و هر نفس را بغض تو مستانه مغلوب می کند
در این فضای بیکسی عکس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بزن یارم
تو هم مثل همه رفتی
تو هم مثل همه بودی
دیگه به کی اعتمادی ست
بزن یارم
تو هم مثل سایه هس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهای مشتی ماشاا... تو صدامو داری یا نه ؟
با توام مشتی ماشاا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاریخچه ی عُمر چنین پایان یافت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دگر سایه ای بندم نکند حصار ننگین
فصل رویش پیچک ازادیست بر زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسید از بلبلِ باغِ کهن برما بشارت - دو گـُل گشته شکوفا از گلستانِ طهارت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطنیم ساغ یاشا هر زمان سنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیینه شدم تو ٬جلوه در من کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیتاب میشوم وقتی ،
به یادِ تو می افتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر کلاس درس استاد سخن واصل شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده هر گاه سرزده آمد نفس را چاق کن
بی مهابا در ره اش افسار خود را باز کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرم لبریز از فکرت و شاید گاه میریزی
کنارم نیستی اما ، به افکارم گلاویزی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم گرفته به بوسه دچار باید شد
به روی گونه ی تو دست به کار باید شد
تنی نحیف میان دو بازوی مستت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از شمار روزها، امروز دانستم
خجسته روز میلاد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو احساس مرا کشتی ولی شاعر شدم بی‌تو
و حالا عاقل و عاشق؛سِرِم امضای اشعارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خون می‌چکد از خنده‌ی گل‌ها!/
خون می‌چکد از بال پروانه!/
.......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم به گنجشکان که می دوزی
قفس را در خیالت نبند
بند کن پرنده را به آزادی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبریز نکن چشم مرا از غم عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چموشم!
اگرچه اسیرِ غل و زنجیر...
اما،
زیر بارِ زور نمی‌رود؛
--باورم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل دل مکن ای دل ، که دل آسودگی ات چیست ای دل
دامن زده ای در دل و دل در دل ما کردنت چیست ای دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روی جانم به قربانت ولی آهسته تر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای عزیزانی که در جاده ها فدای بی کفایتی مسئولان مربوطه می.شوند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز اینها بد ند و آنها خوب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش می شد که از این مهلکه آزاد شوم
به رهایی ز بد حادثه دلشاد شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای پر کردن یک اقیانوس خاکستری بدون موج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدم خسته ام ای عشق به صحرا نرسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که در اعماق هر شعرم امیدِ مُبهمی دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد زدم که ذهن من شکل خداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلسله امواج آب یاد تو می‌آورد
هوش و حواسم برد هرچه به ساحل خورد
گوهر دل‌دادگی سوی من آورد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوشها کر شده از زوزه و آواز تفنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغازِ عشقِ پاکم، پایانِ راحتی بود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو در خیال زمان خطور خواهی کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای آفتابِ ملکِ ایمان!
رسولِ خوبِ دینِ پاکِ یزدان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح جهان رخصت دیدن کجا
قامت خود رقص و کشیدن کجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به قتلم رساندی گواهی ندارم
در این بیکران تکیه گاهی ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که یک غمزه ی چشم تو شده دنیایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چمدان باز کن
این بار که به
خوابم آمدی
.
.
.
بمان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینها را که می گویم ،
مربوط به آن زمانی ست که درجه ام ،
همچون درجه ی اکنون ام ، سرباز بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای من
عشق با تو آغاز شد
دست نوازشگر باد
از هوای روی تو
وزیدن گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد همان شوق ستم بر هیبت است
ناشیانه زخمه ای بر پیکر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه با ما روزگاری عهد ماندن بسته بود
در کنارش گاه گاهی عزم رفتن کرده بود
آنکه با ما از دل و عاشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرهای من همه نذر چشمان تو باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با قلم از موی تو بی تو قناری میکشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو به برگ های زرد ،سخت ضربه میخورند
به وقت بی نوا شدن به زیر پای عابران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر دنيا چنين نَبوَد چرا دنيا بد آهنگ است
فقط از بهر دانا دل مداوم عرصه تنگ است
به هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(ای عشق...)
نگاهم سوی پنجره بود
برف های ماتم زده
خاطره ی
دیروز تورا
به دوش می‌کشیدند !
زمان..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح سردی بود و باغی پر درخت
سار و بلبل باغ را بر بسته رخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابرُ بارونُ و تن خیس درخت/میگه تنگ دلشون واسه بهار
یه نفس هوای پاک عاشقی/یه سفر به جاده های بی حصار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسو گشود و روز جهانی سیاه کرد
این نازنین که عشق منو کل هست توست
گو اندکی نگهی سوی ما کند
گر این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر شبی سر میرسد دلتنگیِ شب ها و آه
رگبار بـوسه میـزنم روی تنـت در نور ماه
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۷۰۲ پست فعال در ۱۵۴۷ صفحه |
سیاوش آزاد
محمدرضا آزادبخت
سید هادی محمدی
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
شهرام بذلی 
