سه شنبه ۶ آبان
شعر زمان و عمر
|
|
|
|
میان موجهای بنفش
و افق نارنجی
در انهدام تعارض کُشنده ی
چوبهای خیسیده
با رفت و آمد آب
وقتی جلیقه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این سرزمین را نه به دشمن که به آموزگار بد باختیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو باز گذشتم از آن کوچه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکر بودن یا نبودن
در سپیدی زمستان
در سپید اب سپیدار
در پاکی شب های دیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببریدم به سوی آبادی/
شهر بی غم بلا خیز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوازم ساز و خوانم شعر و آواز/برم از بین انسانهای غماز
زنم آتش کنم گل های مرده/روم آتش زنم گیتی فسر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی گم کرده ام
در سالیان دور تر
خاطراتش بامن است
اماکمی مخدوشتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش افکند بر نسیان جاده‌ها
شوق همخوابگی با خورشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی هایم سالها رفته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من عشق پر دردسری هستم
تو می دونی
با خون پیمان دوستی بستم
تو می دونی
با حلقه عشق تو دنیا رو
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروزی و جوانیت از زجر2 مردمی
کآن زجر برای تو نکند هیچ عدوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه ی من خشتش از دلِ تنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.آمده پاییز برگ ریز هزار چهره ی دلفریب
تا که گوید سالی گذشت و دهد ما را نهیب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفرین من و محتکر شادی ها ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از من فقط قابِ عکسی به جا مانده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ذهن من زنگار می بارد ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روان از دیده ام سیلابِ باران/
زمژگانم خروشان جویباران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیروزم تلف شد در رویای فرداها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادِ آن روزهای بی تکرار بخیر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکری ندارم
انباریست تاریک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم بهر تو وبهردل خویشتنم
دورم زبهاران وجدا از چمنم
توخنده بزن برلب خود بیست بمان
خرسندم ازین بودن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می گریزم از زمین، از ریشه ها، از خاکِ مرده
تکْ درختی کُهنه سالَم، در کویری خاکْ خورده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه می تابد
در برکه ای مخوف
نیلوفران نی میزند
و غوکان غمگین غر!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رگ های قرمزِ چشمانِ آبی ات قسم!
اگر بیایی،
ملافه های لاجورد زده ات را
به مخمل سبز لحافت سنجاق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر هفته ز پنج شنبه یاد کنید
روح رفتگان به خاک شاد کنید
روز مرگم اینگونه مست بخندید
مطربی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناقوسِ زمان نعره زنان میگذرد ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم ها پلی میان انسان و دنیا هستند....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا عشق مرا همدم و همراه دو دونیاست
از مرگ چه پرواست
من آمده ام ،لیک سفر در ره عقباست
از مرگ چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یومِ حسرت، این تفاخرها زمن کی می خرند/
کوله بارم را تُهی ، پُـر مُدَّعایم می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هردو خیاط بودیم
من لب دوخته بودم و تو چشم
هنوز کنار چرخ خیاطی
پر از "پارچه های ندوخته" است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"پدر"مگر نقشت را چگونه بازی کرده ای؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پریشانم و میدانی دلیل حال آرامم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغض‌است که فریاد میکند....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالها گذشتُ
من هم پیر شدم
خیلی زود زود
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقیا می بزن و خوش تر خوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه پس کوچه خاطرات گاهی زمین میخورم
گاه میخندم و گاه غصه میخورم _:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدتی هست شده ام بی خبر از حال خودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد دارد سینه‌های مردمِ این سرزمین؛
ای خدا! بهرِ دلِ پُردردمان، درمان رسان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نغمه های دلِ دیوانه ی مـا گـشت حرام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تاریکی گور خفته
رویاهای رها شده در باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد و هفتادو چند سانتی متر .....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر غنچه گُل كه ديدم، شوقم به گل فزون شد
در باغ گل نـشستم ، شوقم به بوستان شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ترسم از روزی که، خون در رگ های من ثابت شود
(برگرفته از کتاب آوای هجران)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين عمر سخت، بيهوده گشتن چه فايده
اندر خوراك و خواب ،گذشتن چه فايده
فصل بها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ورق می زند باد تقویم ما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترانه هایم را پاییز برد...............
و برگهای خشک خاطراتم بازیچه ی بادهای سهمگین سرنوشت شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و من سوار بر خروشِ خنیاگرِ اوهام در نمیدانم هایی زنگار بسته ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح است و همی با دگران نیز خموشی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میگذرد عمر و ما بی‌خبر از این گذر..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا را در غلط کاری ، نـشاید متهّم کردن
غلط در هر زمان کردن، نفوس آن زمان کردن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امیددار که ایام غم نماند هرگز......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما مَهی دَریا بوده بی اَو چِه خَم کِه
بی گَرمویِ خورشید و بی اِفتو چِه خَم کِه
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۱۴۰ پست فعال در ۱۵ صفحه |
مهرداد مانا
کیمیا طولابی 
بهرام معینی (داریان) 
ابوالفضل پورشریعه (,الف پاییز) 
مریم کاسیانی 
