جمعه ۲۴ ارديبهشت
شعر زمان و عمر
|
|
|
|
نشستم رو به یک آئینه ی قدی، تماشاگر
نگاهم رو به تصویر خودم رنگی و خنیاگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(قصه ی تلخ)
تا زندگی به سینه ی من دستِ رد زده
پهلویِ آرزویِ مرا،مرگ حد زده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چند که با سنگدلی رفت و جفا کرد
ای کـاش نگـویـم که دلـم بــاز خطا کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فهم میزان سنجش زمان و عمر ادمیست ، تقویم فقط خط تقارنیست بین اینجا و آنجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا جانانه شو جانانه بهتر/
بیا دیوانه شو دیوانه بهتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم وقت سحر
آمده پشت در خانه ی ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(تجلیل از مردگان فراموش شده )
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا رب از عمرِ ز کف رفته غمی نیست مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم
از سر شوق
با دلی پر ز امید
و چشمانی باز
پی دیدن نور
تا به فردا برسم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت پایانی روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نخوانده ام غزلی کین گلایه پَر گیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باور ندارم مرگ خود را
چهار فصل سال ام من
در درونم زمستانی است
سرد و فسرده و یخ زده
مرگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاکستر لبخند من
جا مونده توی کوچمون
کوچه ای که حالا پر از
تنهاییو خشم خزونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت بیست و یکم از شعر روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدان ای دوست این دنیای فانی
دو روز است و نباشد جاودانی
بر این عمر زِ دست رفته نگه کن
زِ دنیا می ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی ازمن پرسید
جانِ من ،عمرچسان میگذرد؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای رفیقی که جیبش خالی ولی دلش عالی بود و زود از میان ما رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بدان در دل هر آینه رازیست نهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت بیستم از مجموعه شعر روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اهنگ سال بی بهار محسن چاووشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کویرِ بی بهار از بویِ گل یادی کنیم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رستم دستان اگر تسلیم خود خواهی نبود
داغ ننگ کشتن فرزند... بر پیشانی نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر چهره ی خود چند نظر کردم و در آیِنِه بودم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گـر بحر پـُر زِ آب خدا را نـديده ام
ليكن به شوره زاري خاكـش خزيده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزا ک میگذره مثلا جوونیمه
امروزم که میگذره شبیه دیروزمه
غرق میشم تو رویاهام دنیای درونمه
آد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن شب مهتاب نگاهم کرد
با آواز جوی
با نور چراغِ پیر
وه چه غوغایی...
چه دلگرم در دل ِ سردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
( ماهم اسیر خانه ایم.....!)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه ملکی از سلیمان زیروبرشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید بهار بود و بهار را ستود و ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سال هزاروسیصدغمهای رنگین!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طلسم شب
من و سکوت و پنجره بسوی کوهسارها
به جنگ مینو انگره ،نشسته در غبارها
خیال من پرنده ایست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دست روزگار چه کردی تو با دلم
دادم جوانی ام به تو اما چه حاصلم؟
گفتی که هر چه بوده ز تقدیر بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـــــوی بهـــــــار بدون تـــو بـــــوی تبسم غم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیخود آوار شدم بر سر خود
ناتوان است همه افکارم
هرچه رخ میکشم از بیداری
می پرد خوابم و من بیدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حکایت بر آن گفتند که جوانی آشفته حال از بازاری میگذشت...
از روزگار گله مند که نزدیکان نامرد اند و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرد پیری روتنم بود کاش فقط
گرد پیری روتنم بود کاش فقط
دل من از اوالش ته پیری جوونی روندید
صورتم ج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طوری کورست زندگی
عصایش را نمی یابد
کمرمان را خمیده به جای آن
*****
طوری کورست زندگی
مرگ دست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک قدم ماند به شصت سالگی اقرارشده
سفر از سادگی تا پخته شدن خام شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدان عمری نباشد جاودانی
مخور هرگز غَم این زندگانی
بدان کوتاه و فانی باشد این عمر
به شادی بگذران ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه دگر داس و نه کشت و خرمنی
می رویم تا چشـم بر هم می زنی
زوزه ی گرگان نمیاید به گوش
آب کتری را گو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز تو سی سالگی یادت میوفته...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فغان زِ گردش دينا و گرگ عالَم پيـر
كه هركسي كه نفس زد، شود به مرگ اسير
تفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رهروان همین گلوگاهیم
که سپر کرده تیزیش هر دم
نوع مردن اگر چه مختلف است
همه از تیغ مرگ می گذریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده ام حاکی از آنست که حالم خوب است
عذر میخواهم اگر چشمِ دلم مرطوب است
چه کسی گفته که سخت است ف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت هجدهم از روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آینده ، گذشته ی فراموش شده ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه پر از سردی بهمن شده
بارش باران همه جا تر شده
قمری سرما زده لرزان شده
فصل زمستان گلستان شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسم است راه خود رَوی و کینه در بشر
در راه کینه می رود ، اما ره خطر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب بـخواه چرخ کهن ، واژگون شود
تا آدمـی زِ جور و جفایـش برون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کــاش میــشد با دلـی از غـم بـزرگ
در فراعون ، چشمه زهرا ، گله گرگ
دانه ای گنــــدم زنــو می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موریانه های ذهنم در کمال خونسردی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت شانزدهم از روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در ميان سيل تمنا و انتظار ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا شادم کن به نگاهی یارم که / برمن مهلت زندگانی گذشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت پانزدهم از روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت چهاردهم از روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمی در سینه پروردم ولی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سهم من از دنیا
گرچه قدری کم بود
ولی این اندک سهم
همه اش از غم بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت سیزدهم از روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت دوازدهم از روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعه كه مي ايد هنوز بي تو مي مانم ،بي تو مي زيم ،بي تو خوشحالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسمت نهم ، دهم و یازدهم از روزهای بی بازگشت
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۶ پست فعال در ۱۶ صفحه |
اميرحسين علاميان(اعتراض)
سینا خواجه زاده
ابراهیم حاج محمدی
