يکشنبه ۱۰ فروردين
شعر زمان و عمر
|
|
|
|
او هزار تکه شده و با هر هزاره مرا می‌نگرد ، مرا می‌خواند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد بزن صدایت در گلوگاه باد خفه خواهد شد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقویم ما که عادت خونین مرگ داشت
ته مانده های غارت تیمور لنگ داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سینه‌ام پرنده‌ای خاموش نجوا می‌کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه دور افتاده ام از خود ، چقدر از دل گریزانم
کدامین جاده را طی می کنم امشب ؟ نمی دانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باد می‌وزد و در من چیزی میمیرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يارب زِ چه اين مرگ ،بمن اهرمن افتاد
اين اهرمن از كيست كه دشمن بمن افتاد
يال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکوفه زد گُلِ امید به دشت بیقرار شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیباترین مرگ
مرگ عاشقان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که اگر اینطور نکنی
توکالبدی بیش نیستی
سالهاست مرده ای در جسم خود
خودت را دوست داشته باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیام اگر زباده مستی خوش باش
با ماهرخی اگر نشستی خوش باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چیز که نِفله می شود، مالِ من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به لطفِ خیالات ، گذر میکنم ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی کافور میده لحظه های بی پناه من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تاریکی گور خفته
رویاهای رها شده در باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگانی اینجا،تپش ثانیه هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیر و ناتوان شدم به دادم برس
نزار روم ز دست به دادم برس
به دادم برس و به دادم برس
تو و دست بخشش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیر و ناتوان شدم به دادم برس
نزار روم زدست به دادم برس
به دادم برس و به دادم برس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تموم عمر صد بهار، محو محال گشته ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خودت که می رسی چه بی نظیر می شوی
جسم نازم این روزها چه زود پیر می شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ندانستم آخر ،من که بود
از من و من ها به جا نقشینه ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دنیای مجازی
یه لایک چیز کمی نیست !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نخ به نخ این کام های لعنتی کافی نبود
ساختم با سوختن دلهره ی هر روز مرگ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند سال بعد چقدر تنها میشویم؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كودكي هايم ، ابرهاي سفيد
رفته با باد ، رفته تا آن دور
سايهء ابرهاي سرخ و كبود
بازي رنگ و اب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شاعرم با دردهای خیس و تکراری
شاید سعادت باشد این توفیق اجباری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت‍ِ مطلق
امروز 13سپتامبر سال 2018میلادیست
صدای درد هایم را هم نمیشنوم
همان درد هایی ک یک عمر د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه برا ما همیشه نمیشه لاکن به قول صادقی محمود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خر داغ می‌کنند اثری از کباب نیست
در سفره های پهن به دار العذاب تان
افتاده‌ایم در دل چاهی پر از ف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا امید سِقط شده
و ایمان نازا گردیده است...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا در ملك الهي ، خدا را باش بر یادش
که هرکس یاد آن می بود،خدا می بود امدادش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خون دل خوردم ازاین فنجان شعر و سوختم
شعله را خاموش کن من شعرمی خواهم چکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد مرگم سینه ام را بشکنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که در ذهن شما من عاصیم
همچو ابراهیم به آتش راضیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مدعی‌ِ عشق، آرام بگیر
معمار ز عشق، چشم تر می‌خواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نسل آدمیزاد ، بیدار شو از این خواب
از خواب غفلتت داد، تا وقت هست دریاب
اينها كه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام دنیا برای اهل دنیا بعد از این ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که نرفتی تو بر وظیفه ی دنیا
خون جگر می خورند ، مردم دنیا
مرد نجوید ، رهی زِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به آني بگذشت خرد و جـواني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی بهارزیبا
بایک لبخندتو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسیم سرد پاییزی میان خانه مهمان شد
قرار مهر افکند و میان ما خرامان شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه ای دنیا، عذابم داده ای
کوله بار غم، به جانم داده ای
روی شادم را گرفتی و به بادم داده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو حرفی دارم
۳۵ سال است که می‌گذرد
از اسارتم
که ضربه ای سهمگین خورد بر اصالتم
،از حماقت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روح من درد دارد
چرافارغ نمیشود ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوار چرخ فلک که می شوی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه کردم به اطرافم،
چه می دیدم به ساکم،
درون آن همش هفت تیکه ای پارچه،
ز اقمارش سپیدی که برداشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش تمام میشد
دل آشوب های این بی قرارم
تا به شامگاهی
کاش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سکوت می نویسم تا زنده کند
خاطره های یخ بسته را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون خاطره ای از لب یک غصه چکیدم
شب زاد؛ هرآنچه من از این قصه گُزیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توی این کهنه خراب
کارامون چه بی حساب
نگامون پر از غمه
دلامون پر از سراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدر این دوران بدان مردجوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوابهامان همه کابوس شدند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شَوم آن شیطانی که باید از ازل بودم
به آتش بکشم هر که بود در ره مقصودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هلهله و ولوله و لرزه ی دنیا
ترکیم و ترک خورده و بشکسته ی خردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی از درد تنهایی
خواب به چشمانم نیامد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مانده در آرزو و اندیشه ی دور
ای صاحب منصب و پناهنده ی زور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی عطر نان مادر از تنوری خانگی
مست و مدهوشم کند اندر بهار کودکی
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۰۲۱ پست فعال در ۱۳ صفحه |
سید علیرضاهاشمی
تفاوت هایی 
علیرضا غلامی (متا) 
مرتضی سلیمی 
علیرضا خوشرو 
