سه شنبه ۲۷ ارديبهشت
شعر زمان و عمر
|
|
..........................
|
|
|
|
|
تو بخوان از غم این دل
تو بگو از درد این محفل
|
|
|
|
|
اي برادر در جوانـي علم و دانش را بيـار
علم و دانش درجواني نيك و تَر آيد به كار
|
|
|
|
|
خس منم خاشاک تو،ای فراموشکار
|
|
|
|
|
هـر آدمـي كه ظلم نـمي بوده بـر سـرش
هـر كـه بـبيند آن ، بـشود ظلـم باورش
|
|
|
|
|
رقصِ مرگ براندامِ جوانِ عاشقِ اسیردرآغوشِ عشق
|
|
|
|
|
درمیخانه بگشای ساقی شاکی آمده
|
|
|
|
|
اي رفيق عمر گرانمايه كه مصرف بـشـود
بايـد آن مصرف گفتـار خـدايت بـشــود
عمراگرم
|
|
|
|
|
هستی که به من دادی پایان تویی
|
|
|
|
|
بیـا بهـــار دلــم گــرفت
|
|
|
|
|
روی بخار شیشه عکس دل کشیدم
کنج اتاق کوچکی که سرد و تار است
|
|
|
|
|
آمدنم را، لذت
قدم
زد سرنوشتم را
ستم رقم!
|
|
|
|
|
او گوزلرون ایلیبدی اوخا نشانه منی
|
|
|
|
|
چه کس می پنداشت
منجمد گشته این همه درد
در دل این ادمک برفی بی احساس
|
|
|
|
|
هی کوفتید برطبل جنگ و
دنیابه سازخشم رقصید!
|
|
|
|
|
عمر بشر كه صرف مِـي و جام مـِي شـود
يا همره صداي دف و چنگ و نِـي شـود
سيـري
|
|
|
|
|
تو از برق نگام
حس و حالم را ببین
از این بغض صدام
روزگارم را ببین
|
|
|
|
|
معجزه ایی بنام شفا...بُرشی ازیک خواب....
یک قصه یِ کوتاهِ درحالِ تایپ....
|
|
|
|
|
عمری نفس بریده ی پیکار با دلیم
|
|
|
|
|
ای زنده ها شادی کنید ، از رفته ها یادی کنید
هر جا که باشد رنج و غم ، رفعِ گرفتاری کنید
|
|
|
|
|
در عشق چشم نگاهت را دوست دارم
|
|
|
|
|
زمستان آمد و ختم خزان است
|
|
|
|
|
این تن چندین ساله را چه به روح صد ساله؟!
|
|
|
|
|
نگاه،نیایش،سجود،نفرت،پرواز،روح،جاودانه،سجود،مرگ،زندگی،بخشش...در مَن روشنایی واژه هارا به عرش میبرد..
|
|
|
|
|
آرام بخوان احساسم در میانِ واژه ها
خواب را درآغوش کشیده...
|
|
|
|
|
اما صفحه تقویم چیز دیگری گوید.....
شاید امروز بهترین فرصت باشد برای مرور آنچه که گذشته ....
گاه
|
|
|
|
|
تو هیچی و من هیچم و می پیچم از این عالم بی هیچ!
|
|
|
|
|
دیوانه ای دلسوز هستم
که پنجره را باز می گذارم!
|
|
|
|
|
الهی دل مو همش خزونه
چه وابو اَور غم بی مو نمونه
|
|
|
|
|
پدرها می روند یک یک به نوبت
|
|
|
|
|
زِکیشِ خودفراموشان بُرون آی _ خدایِ خود مکن هرگز فراموش
|
|
|
|
|
جوانی ام
لا به لای چروک های پیشانی ام گم شد
|
|
|
|
|
آگاه کُنیدم که در این محکمه قاضیست؟
|
|
|
|
|
می توان
ساعت عمرِ
خود را جور دیگر کوک کرد
|
|
|
|
|
نوشته ها سکوتمان را فریاد می زنند...
|
|
|
|
|
مستی عیان شد و چندان گریستم
ای جلوه گاه حسن عیان کن که کیستم
از خود بر
|
|
|
|
|
خیالاتی ،.. خیابان می شَود در من...
|
|
|
|
|
خداوندا دل به کسی بسته ام که وفا نمی کند
|
|
|
|
|
مدتهاست کلاه الف را گم کرده ام
|
|
|
|
|
این همه از لامکان بیرون شده
آتش مهرش چنین افزون شده
حرکت از آن لامکان گشته زمان
بر ه
|
|
|
|
|
بناي عشق ورزي نيست شيرين
كجا خسرو ، كجا فره
|
|
|
|
|
خواستم
نغمه زندگی ام را بنوازم
هرچه نت داشت نوشتم
|
|
|
|
|
دل اگر بُرد به شادی به جهان خواهی زی.
|
|
|
|
|
دلم انگور می خواهد ولی از جنس اندیشه
|
|
|
|
|
پاییز
مهرش به دلم افتاد
آبانش را به جانم خریدم
|
|
|
|
|
چقدر بیهوده
در ابعادی اینچنین
با چشمانی نیمه باز
حتی نمی شود نفس کشید
انگار زنده ای!
روی تخت ر
|
|
|
|
|
كوس رحيل اَر زديـم عمر به پايان رسيـد
قافله سالار مـا دست زِ دنيـا كشيـد
|
|
|
|
|
چشمه ها خشکیده شقایق ها...
|
|
|
|
|
در برزخ حیات
عشق ما را سپرد به دست سرنوشت...
|
|
|
|
|
اگر باران شدم رفتم زمانی
فراموشم نکن تا می توانی
|
|
|
|
|
یه طوفان تو راهِ
یه طوفان تو لحظه
یه طوفان که دیوار
وجودش می لرزه
یه طوفان که داره
رو آینه دوبا
|
|
|
|
|
نگارههای سردرگم گیج
در تداوم بیانتهای راه
|
|
|
|
|
بر چهره ی خود چند نظر کردم و در آیِنِه بودم!
|
|
|
|
|
پــدر و مـادر را بـرد دست سرنوشت
|
|
|
|
|
بدیدم پیر مردی ناتوان
خفته در بستر، نیمه جان
بیمار بود و حالش پریش
خواند فرزندش نزد خویش
|
|
|
|
|
تو بی خبری از من و من بی خبر از تو
|
|
|
|
|
ای که " من " دردِ تـورا آینه ام ...
شعرِ من , لب شور است ,..
جُرعه ای نوش کُنی ...
تشنه تـر خواهی
|
|
|
مجموع ۱۴۳۰ پست فعال در ۱۸ صفحه |