شنبه ۳۱ فروردين
|
|
|
|
بر ضد آرزو ، همه دنیا به گردش است
انسان میان این همه ، اندر کشاکش است
دنیا و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا غمم بـر غم ، فزون شد
دلم از جور دنياي تو ، خون شد
نهال ص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سحر می خواند چه زیبا بر درختی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب می دیدم جهان زیبا شده
شیوه ی نو در زمین ، بر پا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار عمر و جوانيم ، خزان نمي گردد
بهار آن ، زِ گذشت زمان نمي گردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر یک دل ، جدا از دلبرش شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کسی باز مرا می خواند؟
چهره اش در نظرم زیبا نیست
چه پر احساس مرا می خواند
آری انگار خود تنهاییس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنهـــا که شدی زمانه را میفهمی،،،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می گذرد ؛ روزها زِ من ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمرمن همچون گُلی دارد به پایان میرسد
قطره اشکم سحر بر بام ایوان میرسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ورطه ی شب میدوم تاریخ زخمی را..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی نوبت تو شد
که بر صحنه زندگی
اهنگت را بنوازی....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی وقتها که دلگیر می شوی
به آسمان نگاه کن و چشمانت را ببند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...یخ بسته درونم
تهی از خاطره ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Crime
Crime ! crime ! news
avoid from dues
in our cruel ! advise
you need to be, be cause
My lo
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهترین قاب از رخ و قاب از دلت را چون عقاب
همزمان با متن من بنگر بِکَن از جان نقاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنگامی که به گذشته فکر می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش من یک عقاب بودم
عقابی بی پروا بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه داریم بنام از ثمر تاریخ است
ره که تاریخ نشد پیچ و خم اش تاریک است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شبی بی انتها، بر پشت بامِ دردها...
سایه ی من گم شده، در ازدحام دردها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دو بیتی نفسی ناز کنیم
هرچه خوش بود همان ساز کنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم خلوتی آرام میخواهد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پوستت را نکش
موهایت را مباف
لبانت طبیعی قشنگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه غم هایم تاریک اند
همه روشنایی دونیا برایم تار شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم هوای کودکی میکند و بیقرار می شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من گوهر آن خاک سرخوش ام
که جدا گشتن من سخت بر او بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاري به سر اين من دل خسته گذشت
آرزويم به سر مويي به رضايت نگذشت
اي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نصيحت گر زِ من داري،خبركن پير و بُرنا1 را
كه تا بتوان عمل آرند ، طريق كار فردا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیف عمریست که بیهوده به بیهوده دهیم...
جانِ خود مفت به بد ذاتِ سرآسوده دهیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درگیر یک حس عجیبم
سراغم رانگیر!
جایی غریبه م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باغمان از بید مجنون، بوی لیلا می دهد...
ایلمان با کوچ هایش، عشق معنا می دهد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک زمان آید که من بی های و هوی
میروم از جمعتان ،مست و خراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مسافر گذراندیم عمرمان را بی ثمر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر حواسش نبود نگاه جوان زیر درخت حیاط جا می ماند کنار روسری گل گلی عاشقانه هایش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تنهایی در بی نهایت بی زمانی
می خزی روی افکارت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه زندگی
دست بردار از من...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باد پاییزی
وزید
آشفته کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی کافور میده لحظه های بی پناه من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزها را که ورق می زنم
. . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمایش
***
پرده بالا می رود ، من هستم و یک آینه
رو به رویش می روم ، از آینه رد می شوم
مثل یک رنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکار مرغ دریائی شدم من
به آنی کن در این غوغ شدم من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لگدی پشت بخت نباش
جسدی بین تخت نباش
میوه ای، سایه ای چیزی..
کمتراز یک درخت نباش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب بالا و پایینی داره این دنیا
منِ خسته،منِ تنها شدم بازنده ی دنیا
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرین پرده نمایش ، مرگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی
چه زود دیر میشود
گاهی
چه دیر زود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی بی زندگانی یعنی مرگ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شانه های یک مردو
زخم های پر دردو
دست خالیِ سردو
سفره ای که بی نانست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی بودم میانِ روستا... یادش بخیر
مثل آهو می دویدم هر کجا... یادش بخیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلکم!
دخترکم!
امید من!
امید بیار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گذرگاه چهل سالگی ام
ایستاده ام
چونان برگ بیمار پاییزی
در لحظات رقصان احتضار
چهل سالگی ام:
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ریزش آیه ی بارش بر سر مردم ده
قدح لاله پر از باران است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز مبادا غم های دل را یک به یک بشماری
گر این محنت در کار نباشد، نماند در کار نزهتی که خواهی
چش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شدم اندر سرای شادمانی
که جویم راه و رسم زندگانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جادو شده ایم و دگر اعجاز نداریم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حس پرواز در سمفونی ناب رهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این داستان دردیست از غصه قصه لبریز
این روزگار مردیست از عمق روزگاران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به قول استاد استکی بزرگوار:
مبیّن مشکلات جامعه.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر بار به زندگی گفتیم دوستت داریم
سکوت کرد
آن قدر كه
مُردیم.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بر سبيل طاعت خواهم كه باشم اما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی حالست وُ احوالست وُ بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از طلوعِ پر هیاهو تا غروبِ ساکت و سرد
زندگی نکردم اما دل سپرده ام به این درد
گرچه من پیاده رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان ( احمد ) گر بخواهی که بمانی جاودان
دستگیر از ناتوانان و ضعیفان چون پدر
|
|
|
|
|
| مجموع ۸۸۲ پست فعال در ۱۲ صفحه |
م فریاد(محمدرضا زارع)
احساس و اندیشه
شهرام مودب
سپاس شعر زیبایت راسپاس بو
عباسعلی استکی(چشمه) 
کبری یوسفی 
