چهارشنبه ۹ بهمن
شعر زمان و عمر
|
|
|
|
كودكي هايم ، ابرهاي سفيد
رفته با باد ، رفته تا آن دور
سايهء ابرهاي سرخ و كبود
بازي رنگ و اب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شاعرم با دردهای خیس و تکراری
شاید سعادت باشد این توفیق اجباری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت‍ِ مطلق
امروز 13سپتامبر سال 2018میلادیست
صدای درد هایم را هم نمیشنوم
همان درد هایی ک یک عمر د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلاصه اینکه برا ما همیشه نمیشه لاکن به قول صادقی محمود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خر داغ می‌کنند اثری از کباب نیست
در سفره های پهن به دار العذاب تان
افتاده‌ایم در دل چاهی پر از ف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا امید سِقط شده
و ایمان نازا گردیده است...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا در ملك الهي ، خدا را باش بر یادش
که هرکس یاد آن می بود،خدا می بود امدادش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خون دل خوردم ازاین فنجان شعر و سوختم
شعله را خاموش کن من شعرمی خواهم چکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد مرگم سینه ام را بشکنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که در ذهن شما من عاصیم
همچو ابراهیم به آتش راضیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مدعی‌ِ عشق، آرام بگیر
معمار ز عشق، چشم تر می‌خواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نسل آدمیزاد ، بیدار شو از این خواب
از خواب غفلتت داد، تا وقت هست دریاب
اينها كه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام دنیا برای اهل دنیا بعد از این ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که نرفتی تو بر وظیفه ی دنیا
خون جگر می خورند ، مردم دنیا
مرد نجوید ، رهی زِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به آني بگذشت خرد و جـواني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی بهارزیبا
بایک لبخندتو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسیم سرد پاییزی میان خانه مهمان شد
قرار مهر افکند و میان ما خرامان شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه ای دنیا، عذابم داده ای
کوله بار غم، به جانم داده ای
روی شادم را گرفتی و به بادم داده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو حرفی دارم
۳۵ سال است که می‌گذرد
از اسارتم
که ضربه ای سهمگین خورد بر اصالتم
،از حماقت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روح من درد دارد
چرافارغ نمیشود ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوار چرخ فلک که می شوی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه کردم به اطرافم،
چه می دیدم به ساکم،
درون آن همش هفت تیکه ای پارچه،
ز اقمارش سپیدی که برداشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش تمام میشد
دل آشوب های این بی قرارم
تا به شامگاهی
کاش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از سکوت می نویسم تا زنده کند
خاطره های یخ بسته را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون خاطره ای از لب یک غصه چکیدم
شب زاد؛ هرآنچه من از این قصه گُزیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توی این کهنه خراب
کارامون چه بی حساب
نگامون پر از غمه
دلامون پر از سراب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قدر این دوران بدان مردجوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوابهامان همه کابوس شدند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شَوم آن شیطانی که باید از ازل بودم
به آتش بکشم هر که بود در ره مقصودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هلهله و ولوله و لرزه ی دنیا
ترکیم و ترک خورده و بشکسته ی خردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی از درد تنهایی
خواب به چشمانم نیامد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مانده در آرزو و اندیشه ی دور
ای صاحب منصب و پناهنده ی زور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی عطر نان مادر از تنوری خانگی
مست و مدهوشم کند اندر بهار کودکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل من دست بجنبان که مسافر شده ای
همسفر با دو سه تا مرغ مهاجر شده ای
تو در این شهر دگر ماندت آز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قلم! قصه ی تکرار برایم ننویس
این همه شِکوه ی غمبار، برایم ننویس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشته ام پیرو صد افسوس شدم خار و خسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان
تاراج گر عمر
کاش می شد
زمان را دار زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست در دستان ماه آسمان بالا روم
ناکجا آباد در پیش است و ختم داستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قهوه يِ تلخ
بغضِ وا مانده در گلو
حسِ دلتنگي
خاطرات جا مانده
در كودكي
ابرِ سياهي اس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسیار سفر باید تا پخته شود خامی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کردیم از این سرای ویرانه عبور
پای من و تو رسیده اینک لب گور. ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برخیز طرحی نو در اندازیم
ما می توانیم،میتوان،آری!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
" تا به کی باید رفت
از دیاری به دیار دیگر"
تا کجا عمر مرا خواهد برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من وسعتِ زمان را
در آغوش تو
شناخته ام..
وقتی نباشی
عقربه های لعنتی..
وارونه میچرخند...
مهدی_
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل سوته، کنج نشسته..........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رؤیای مرا در شبِ خوابش نفروشید...
آن باغ من و، چشمه ی آبش نفروشید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی قصه ی تکراری ما انسانهاست
هر کسی در ته این قصه به نوعی تنهاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعضی وقتا هاباید گذشت و نماند ...
گاهی بایدداستانی را بست ونخواند...
حوصله ای راسربرد رگی را کنی ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میون بازی لی لی شمردم زخم و دردامو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای دفتر شعر: گل خشخاش بر روی موهایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف "م" و "ن" حروف وفادارین تا آخرین روز عمر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری برای دفتر شعر: گل خشخاش بر روی موهایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پا در قلابِ دستها
روی شانه ام
به فردا سَرک می کشید
انتظاری که از درونم گریخته بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی، لحظه، آینده، گذشته، عمر ،آدم ها،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر تار را که میشکافم ز اسرار
تا ایجاد کنم محفلی بهره ابرار
هزار مسئله زان بیداد میکند
گویی هر لحظ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما ساده بودیم
در روزگاری که راه راه شدن مُد بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادم آمد روزگاری خفته در بستر بودم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تصویر کانال دنیات اگه برفکی شده
اگه فیلماش همه از دیده تو آبکی شده..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیر و اسیر ماینه (معاینه)
سیر شدم از آینه
دست کشم به ریش خود
تیشه زنم به کیش خود
|
|
|
|
|
| مجموع ۹۹۱ پست فعال در ۱۳ صفحه |
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
عليرضا حكيم
اعظم قارلقی
مسعود میناآباد
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
محمد حسین کشاورزی(سوخته) 
