سه شنبه ۳۰ ارديبهشت
شعر دوبیتی
|
|
|
|
نخ نما گشت پس از دیدن تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثلِ یک مصرعِ بی قافیه، بی آهنگم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس از مرگم شود همزادم آزاد
رهایی جوید از خاموش فریاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه روز توی خیابون / دلم رو بردی آسون
شدم برات یه مجنون / که میخوادت فراوون
جلوت اومدم گفتم / که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو هر شب بغلِ دلهره و کابوسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نورِ دانش، جهان را شد دلیل
سایه‌اش اما کند شب را اصیل
چو حرمت نورش افزون کنیم ما
آن را در کام ظلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آغوش نیستی مرا باز نواز، این مرده که با تو گوید راز.
روح در زندگی خاموش و بی‌صداست ، در مرگ نوای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید اگر من دورتر بودم ز چشمانت....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشان را از چه پرسی ای رفیقم؟!
تو خود را بین جواهر در عقیقم
من از دردت سخن گویم زیادی
غلیظی در دَ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شنبه بود سوز آتش به خون خاکستر
شنبه بود سوز آتش به جون جاگستر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخند بر لب داشت، چشمانش به فنجان بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
--‐-‐‐--‐-‐-رَقصیدَم زِ هَر سازِ این دُنیا ، زَد بَرایَم---‐-‐-‐‐‐----‐-‐
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آن دردم که درمان می سرایم
دل از غم های دنیا می ربایم
به این شام پر از اندوه سوگند
برای د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شد با عهد و پیمان های شیرین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قهوه ی تلخ من، امروز تور را کم دارد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم چون وسعتِ هفت آسمان است (ادامه)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلیم بوکولوب گوزولریم گورمور سسیم چیخمیر
گنه ده سن وفاسیز منی بیرجه دفه سئومدون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز یاران قدیمی که خبر نیست
ز آثار نفیس شان اثر نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا، عطا کن خیر و اَنعام _زِالطافت، به سال و جمله ایّام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خزانی از جهان شد بر تو، ویران
ز مردی ات، دلت را کن خروشان
شکیبا باش در راهی ز خونت
یلی خود باش ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی نور ایمان جز خویش در کس ننگری
گفتم باید به قطره ای از باران بنگری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر دود نگشته بود انیرانت
در پی مر زار نمی گشتی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودت باعث رنجی ای نگارم
بیا پیشم که حسرت شده کارم
همه قصدم تو هستی در جهانم
بیا رضوان کن آتش را ق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بادهٔ اول که ما را عمری مست کرد دید یار بود
اما دگر باده نمی‌سازد مرا ، با لعل اَفیونت آشنایم کن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غروب ساحل هرمز، ورا در بر می دارم
و شال سبز گلبرگش ز زلفش بر میدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا جانم، تو دلبر آفریدی
شرابش داده ساغر آفریدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میزنم تیغ تبر
بحر بت خانه سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من امیدوارِ به آینده ی این پاییزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد "بهار"و زان دمیده، جان تازه در جهان_از نسیم و عطر گلهایش، طبیعت هم جوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بمان در خانه با نوروز سر کن
بزن قید سفر، ترک خطر کن
برای رفعِ درد و رنج مردم
دعا از سوز دل با چشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خاطر خاک آرمیدن حق است..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سن پاک سان ای الله
اوجاسان ای رحمان
بیزلری اوتدان قوری
ای اللر توتان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خانه تقدیر ما عشق فراموش نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در باغ دلم گل وفا پژمردست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همایون و گرامی باد و بهـروز
فروزان جشنِ دیرینه ی نوروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شـبِ "تقدیر"، شبِ نَجوا و اِحْیاء_بسی پُرفِیض و هم، پُراَرج و والا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان چون کتابی ست پر از رمز و راز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به اسم چشم بادامت پرهیز داری
توی جمع چهره ی سحر خیز داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم شبرنگ سیاه تو عبادت دارد
ضلع زرین ضریح تو زیارت دارد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار آمد به صد ترفند امروز
خرامان غرقِ در لبخند امروز
بسرعت این خبر پیچید در شهر
به پایان می رسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان صاف و آبی دریا
هم زمان با تلألو خورشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدمی چیست ؟ به جز توده ی درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عقل می خواهد که عاقل باشد و اقبال جوست/دل مسیر عاشقی گیرد شود با هر که دوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد قرین فصل بهار و رمضان
می کنم خانه و دل هر دو جوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر را به روح تمامی عزیزانی که از بین ما رفتند و سفر کرده اند تقدیم می کنم ، به امید افزایش طول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکه درکش بیش، دردش بیشتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه به طور همچو موسی به قیاس وقیس شاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلت دریا ، دلم مشتاق ساحل
به خلوت گاه آغوش تو مایل
به نرمی تنت در خلسه عشق
زنم پرسه شوداین عیش ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پـگاهــم را نــگاهـت کـــرده روشــن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبرا همه ی عشق تو باشم با یه دل عاشق برجسته ی ماه
بگذرم چشم بسته دوری بکنی زهر دید با چشم نگا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اسیرم کرده ای در شهر غربت
زه بس که کرده ایی با من محبت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح زیباست ولی با تو قشنگ‌است قشنگ
پلک تو حکم‌همان تیرو فشنگ است فشنگ
تیر مژگان توآهو به دل و‌جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشیدی پر چه زود ای نوگل ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد تو هجران فراهم می شود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نهان دارد نگاهش هر چه حرف است
زبان می لغزد و درمانده صرف است
نیاید دیگرم بیت و حدیثی
سکوتم خود ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب خندید و میان سینه بی تردید گفت :
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای ماه فردین شایسته ترانه طاق طاقچه می خواهم
ازین سیل گریستن ها ی سمایکی دل باخته می خواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کمی ساکت شو تا گویم چه بنویسی !!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید که بعد از مرگ من دیگر جهانی
حاضر نباشد تا گریبانم بگیرد
بیزارم از افسار و نعل زندگانی
باید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید گشته سالی ، اما تو نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دنیای پست یا عشق او را میخواستم یا عشق هیچکس را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از کنار آدم دیوانـه، ناپیـدا گـذر
گوش هایت پنبه کن، از دام بی معنا گذر
چون به غیرت آمدی در ذهن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی پناه بوده اَم از درد که شاعر شده اَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ارباب و مُرادَم به جهان، قدم نهاده_مِهرَش به دِلِ جمله جهانیان فتاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بند کشم هر نطفه ی با عشق هر کرکس را
جایز هست لابد چاک کنم آن پر پر کس را
یارب با تو بگویم س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید گشته سالی و اما تو نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بازی عشق بگو که باهم همدردیم
از حس سخاوت قالب عاشق دلسردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح آمد
🕊❤️دل و جان مست تماشای تو است
پلک‌زن
🕊❤️ که همه ام عاشق دنیای تو است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمری در پی تمنای و بی تابی تو گذشت
|
|
|
|
|
| مجموع ۵۰۸۵ پست فعال در ۶۴ صفحه |
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
به نام چاشنی بخش زبانهاحلاوت بخش معنی
محمدرضا آزادبخت
