يکشنبه ۷ بهمن
شعر آئینی
|
|
|
|
شعر کودکانه امام موسی کاظم (ع)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او رو سفید میکند آخر ذغال هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن آیه های مهر تو بر ما هویدا می شود
آن رنج راهی بس گران بر ما مهیا می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قبله رنج های بی پایان.. کعبه اشک ها و آه ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقیا می ده که شد ماه رجب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز میلاد امیرالمومنین(ع) است
روز گریز کفر از ایمان و یقین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مولود به کعبه هرکس نتوان شد
جزشیر خدا درکنف رب نتوان شد
چون مادر گیتی بشود مادر حیدر
جز کعبه که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنده رو سیاه تو روی به کعبه کرده است
پاک شود سپس رود کرب و بلا به پای خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرتو حق سایه ها را برکشید عالمی از خواب غفلت ها پرید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشانی جستم از بی نشانان را نشانی
نشانم داده بودند بینشان یک آشنایی
زمانی بوده به یثرب یک شاخه ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند بیتی با خدایم غرق در راز و نیاز ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر بشر مسیر خودش تا خداست پس
از خود به خویش کرده سفر مرتضی علی
امین زمانیان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزِ شهادت روزِ میلادِ حسین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدینه به وقت پریشانی است
ببین حال کوچه چه بحرانی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در قلب زائر است آداب این حرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب در کرببلا مدیون طفلانت حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازم ایوان نجف آرامش جان و دل است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🍉شب یلدا بیاید با ترانه🍉
🍉شبی که آوَرَد شادی به خانه🍉
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بادا مبارک در جهان این زادروز عیسوی
شد از رخش گیتی پر از نور و در خشندگی
هم گبر وترسا را خوش بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسیده آن دمی که نزد خدای خویش نیاز کنم
به سوی درگه ذات لایزال تمنای راز کنم
از آن دمی کآفریدی زن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب یلدا نشستن دور کرسی
چه خوش باشد ز هم احوالپرسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تـو را در قامـتِ یلـدایِ زیبـا
تمـاشـا می کنـم فردایِ زیبـا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرکز دایره ی عالم هستی زهراست
عالم از عشق به او سجده کند جا دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سُررخیِ لبش هم مِیِ یلدا باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب یلدا را به همه مردم ایران تبریک عرض میکنم ، به امید موفقیت.💙
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیست که گوید مرا حیدر کرار کیست؟
عرصه ی آفاق را محرم اسرار کیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل من خرم ازآن است که حرم خرم از اوست
عاشقم برصورت ماهش که صنم خرم از اوست
دل همین بس که به دیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قبل از شروع روضـه ها حضـرت مادر
برای سینه زنان چای تازه دَم گذاشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعله ی آتش چه می داند چرا با روی زرد
پشت بر دیوار دارد شاخه ی یاس کبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حاجات خویش را تو از فاطمه بگیر ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام نامی ام ابیها
به نام نامی بانو ثریا
به نام آنکه هستی را رقم زد
به نام آنکه سرمستی را قلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب ز درد پلک زمین لحظه ای نخُفت
در سوگ فاطمه ، ز علی ناله ها شنفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمعی به غم نشسته و پروانه می رود
حیف از گلی که پرپر از این خانه می رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به مولا علی و اولادپاک و مطهرش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زآن یار دلنوازم صد رازمن شنیدم
نازش بکرد پنهان وآنگاه که ژاله دیدم
خون از دوچشم مستش جاری بشد چو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره دل شده پر از یاد یار
آدینه رفت اما نیامد بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر است یار پدر بعد کوچ مادر
فاطمه بود اما مادری بهر پدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای هماغوش مُعوَق
ای تجلل تاریکی نبوت
تا دویست و بیست سال به درود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مناجات
توای رب همی خواهم که ایمن سازی این جان را
ازآن روز پسین دیگرنیازرد این مال و سروجان را
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گـفتم به بچــه‌ها کـه بـرای مراسم ام
عکسی که با حرم مادر است قاب کنند
تشییع و هفتـه و چهلم سالگـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل من شنیده حکایتت، دل من خریده محبتت
به‌خدا سپرده‌ام این دلم که تپش زند به حرارتت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش بودم کربلا، خود را میانِ کاروان جا میزدم
بود دریایی پر از خون دل به دریا میزدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سویت شکوه آرم من زبیچارگی
امان از بلای سخت درماندگی
مصیبت دوچندان بکرد حال من
نجویم بجز تو پن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که زنان شهر طلا می بخشند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کس از راهِ راست گاهی بگشت مفقود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب آمده است ناله ای از قعر چاه کن
سودای ناله از شرر و دود آه کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به بهترین های دو عالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هجوم دردها
بی اختیار سقط می شود
و در مرز تلاطم متولد،
و اندوه را گریه می کند
وقتی به ابتذال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عین ثابت نه زبان قال ماست
فاش وضع ما زبان حال ماست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آورده اند شهر مدائن زمانه ای
گویا نداشت فر و شکوهش کرانه ای
بنشسته بوده خسرو ثانی به بارگاه
بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آدمی بپرسید زهد را چه است نشانه
گوید ریشی دراز و جامه‌ای صوفیانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم الفش کلاه دارد
بالای سرش گواه دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر عرصه‌ی هستی گل یکتاست محمّد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گوشه های آسمان شوری به پا بود
گویا که وقت هجرت آلاله ها بود
دیوارهای خانه بوی غصه می داد
گل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رحمةُ لِلعالمين عالمه رحمت گلیر
جهل بُتین سیندیرا نورِ محمد گلیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز این چه شورش است که در سینه ها به پاست
گویا که روز محشری گشته است ،کربلاست
با خاطرات جنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کعبه گشته غرقِ نور و، مکه سرشارِ سُرور _شور و شادی در قُریش و بر جهان بارانِ نور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح با باد صبا قاصد پروانه رسید
بوي عطر نفس صبح به اين خانه رسيد
پنجره باز شد و بوي بهاران برخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محمد رحمةٌ للعالمین است
محمد عروة الوثقیِ دین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگو به جهان و بر جهانیان بشارت_بنشسته به بامِتان همائی زِسعادت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مکتب ما ملاک و حجت ثقلین است
یک شرط قبول حج شیعیان حسین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیلی سالهِ نشدِه بیام به پابوس حَرم
گَمونم دیگه نمی خوای بِکشی دست رو سَرم
پُرِ از سیاهی و خجالتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاشکی مثل کبوترا می‌چرخیدم تو حرمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه غصه و تشویش و اضطراب جهان
نشانه های بلایای آخر صفرند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ستایش حضرت امام رضا (ع)
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۱۵۲ پست فعال در ۵۲ صفحه |
رقیه یاوری زاده(ازل)
طاهره حسین زاده (کوهواره)
بااجازه چند 
سید هادی محمدی
عليرضا حكيم
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ابراهیم هداوند
یاسر کریمی 
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
مهدیس رحمانی 
بسیار زیباست 
محمد منصوری بروجنی 
