پنجشنبه ۷ مهر
شعر آئینی
|
|
|
|
ما غلام آل طاها بوده ایم از ابتدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گنبد و گلدسته و،
رقص کبوترا و،
غوغای ناقاره
دارن میگن ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بودم و یک رود خروشان
در بستری از رگ های جوشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ماتم ِ فخر ِجهان _با دو امام ِ شیعیان _اهل ِزمین وآسـمان _در سه مکان دارند عزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه پایان تلخی سفر داشت با خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاروان رفت ولی صاحب و سالار نداشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن کس که جایی زیر این پرچم گرفته
بی شک مقام یاور و محرم گرفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم چقدر تو را صاف و ساده می خواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داریم با حسین حسین پیر میشویم
خوشحال از این جوانی از دست داده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به صف! عریان جاودانگان دل من
قلمرو سیاهچاله‌ی تابان دل من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری در قالب چهارپاره با مضمون آیینی که ارتباط و تشابه قضایای مدینه کربلا و شام را نشان میدهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آوای فاخته مرا برد ،
به رؤیای باغی ،
پُر از گلهای محمدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلهای عاشق در مسیر کربلای نور ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا علی گرچه لوای تو برافراخته ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه ی حجتم از مکتب قرآن حسن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خورم سوگند به جانم ای فدای تو سرم
تا که هستم دور باشد دست دشمن از حرم
بسته ام پیمان سرخ از دل و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
السّلام ای خدیجة الغرّا
مادر با فضیلت زهرا....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به عشقِ دوست با رویِ گشاده - رَوَم سویِ حَــرَم پای پیاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما بچه های مؤمن و مسلمان
همیشه بوده ایم کنارِ قرآن
خدا رو دوست داریم ما از تهِ دل
قدم نمی‌ذاریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا سیر بنگرد رخ زیبای یار چشم
ای کاش بود جای دوچشمم هزار چشم ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که دور افتاده از مامِ وطن گشته غریب - دردِ غربت سخت، امّا بر غریبِ در وطن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آهِ جانسوزِ رقیّه که بغَل کرده، سَرِ پدر - ارض و سماء، عزایِ خامِسِ آلِ عبا گرفته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقان موسم سرود آمد
فصل آواز و بانگ رود آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگه اربعین نیام کرببلات می میرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه خوب است جای هر درگیری و جنگ
با هم صحبت کنیم راجع به فرهنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دردی که با داغ بر دل نشیند
به دشت بلا او به محمل نشیند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تشکر از فریبا جان و ودود خان که این شعر مرا دکلمه و تنظیم کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر برای راهپیمایی اربعین
.
.
.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اما ریاکار تو چرا، اسمت را از نجسات پاک کردی...
مگر خدایت زمینی نیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چندهزار تاریکی ،
جا شدند درونِ چاهِ ظلمتی ،
ولی
چند نور،
کم بود برای آنهمه ایمانشان ،
بیکرانِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طلوع آفتاب
برصحرای کربلا
بال های بارانی
پروانه ای در آتش را
به انتظار پرواز
در پهنه سوگواران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرد عشق شمع سوزان تورا پروانه ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی در غمزهٔ معروفِ غم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما را به داغ حضرت زهرا نشانده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام خالق مالین و باخرز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تک سوار تشنه جان همه عالم را جهانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دَر گِردِ جَهان هیچ نَگردید نباشد
جزعشق حسین قابلِ تَمجید نباشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همواره در کنج دلم خلوت نشینم
در حسرت دیدار یا ر نازنینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام بر حجّتِ حـق، پورِ حیدر - بر آن کوهِ دلیـری و شجاعت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یَومٌ علی صدر النّبی یَومٌ علی وَجهِ الثّری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قیماقیمه
تنی
به عزا بزنند و
دلی
از عزا در بیارند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با عشقت ای حسین ز رضوان گذشته اند
آنان که در رکاب تو از جان گذشته اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید آن خیانت ،
از خودش خجالت بکشد
که حسن بن علی را
مقابل آنهمه دشمن ، تنهایش گذاشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر نداشتی عشق حسین کفر نگو
نقل حق را به غلط بر کس و ناکس نگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه به نی
خورشید رُخش درهم کشید ، از آه به دل در کربلا
مهشیدِ عالم تاب دمید ، از ماه به نی در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه سؤال دارم و یه عمره که گوشم منتظرِ یه جوابه
چرا نارُو زدید به ما ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آن دمی که برسرنی شدسرت بلند
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
احمدصیفوری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر گوشِ جانِ ما رسید، آوای زنگِ کاروان - از ساحلِ دریای خون، تا بر بلندای جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسین تنهاترین مرد خداست
او تک سوار ذوالنجاح ست
او رسته خیز عالم ست
او دادگاه آدم ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل : عبدالرضا
نقاره میزنند.. که حاجت روا شدم
امضا شد و کبوترِ صحن و سرا شدم
شاعر : مسعو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یحیایی من ! ای سرِ بی تن ، بالای نیزه چه میکنی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی ساختن تا سوختن
روز و شب خورشید وش افروختن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او شود خون خدا در جان تو
روز محشر حجت ایمان تو
عشق را مجنون بی همتا شود
چشم پوش از زادهء لیلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خالق گفت که مهدی حاظر است
چشم و دل را بشور او ناظر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای العطش را شنیدند ولی ،
حتی یه قطره آب به اونها ندادند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمـد دوبـاره مـاهِ پُـرسـوزِ محرم - شد تازه آن داغِ جگرسوزِ محرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ضجه ای آمد ، از کنارِ معرکه
جویا شدند دلیلِ این واقعه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من درآن هیبت
من درآن هیئت
پسرکی دیدم
که به گردن طبلی داشت
پسرک ، مناعت طبعی داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مولای یا مولای
چون علی مولایَ یا مولا کند
من چه گویم تا که در را وا کند؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانده ام با دلی غمگین ای جمع عاشقان
خوشا قدم میزنی دوست درمیان زائران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ورود کاروان امام حسین(ع) به کربلا
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۵۳۶ پست فعال در ۴۵ صفحه |
مهرداد عزیزیان
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
مجتبی شفیعی (شاهرخ)
م فریاد(محمدرضا زارع)
مقاله ی خوبی بود :30
رحیم فخوری 
