سه شنبه ۱۲ فروردين
شعر دلنوشته
|
|
|
|
گیسوی بی تاب را
داده ایی دست دریا ببافد!
نمی گویی باغ خواهد گریست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نور ماه بالهای نم زده شب‌پره هارا سوزاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه ناگفته ای برای گفتن هست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گمشده‌ام در زیر آوار عقاید کهنه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدی از شاهراه دل بسویت آمده است
مرگ را بردار کن آتش بزن این خواب را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مینا هستم. متولد خرداد 1349.
امروز فهمیدم که من چقدر خوشبختم. چقدر خوش شانسم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مُحَبّت کردنِ بیجا
مِثالِ کوفتنِ میخ است
درونِ صَخره ی سَنگی
تصور کن شنا کردن
درونِ رودخانه ی بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او هزار تکه شده و با هر هزاره مرا می‌نگرد ، مرا می‌خواند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فریاد بزن صدایت در گلوگاه باد خفه خواهد شد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چِطور مُمکن اَست طَبیبی را امکان
کُند بیماری را از دور تیمار
یک روح در دو جسم به این معناست
دَر د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو دقیقا تمام آن چیزی هستی که برای داشتنش آرزوها کرده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگشت‌نگاران قرنطینه‌ی انفرادی
نمی‌توانند مرا شناسایی کنند .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از تو خودم را زده ام به دیوانگی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سینه‌ام پرنده‌ای خاموش نجوا میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آماده ی تو بودن
من را ز خودم بستان
بگذار خودت باشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را ای خویشتن روزی خواهم یافت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دروغ گفته اند که عشق و عقل در تضادند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كودكانم! اي غزلهاي قشنگ مهرباني...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ندیدم درختان باغ
رنجشی بین شان باشد
درخت چنار ، الوچه ،وسپیدار
به سیب وگلابی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باد می‌وزد و در من چیزی میمیرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علم را قیاس با معرفت نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اگه حرفی زدم از رو غرض نیست عشق من
عاشقم حِس حسادت دست من نیست عشق من
من اگه داد می زنم غُر می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بهار و صد بهار عمرت به دنیا جان من
آخرین باران سال بر تو مبارک جان من
آرزو دارم برات هر چه قشن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر عاشقی ها این روزها چقدر کوتاه است...مثل عمر یک شاپرک...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رُژ نمی خواهَد لَبَت
هَمچون اَنارِ ساوه است
گر بشیند بر لبم
دِل کَندَن از او مشکل است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می نویسم از بهار عشقبازیهای او با روزگار
دلبریهایش ببین معشوق خوش نقش ونگار
از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجا ایستاده ام که زیر پای فکرم اینقدر خالیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزو کردم برات از روی اخلاص
در این روز از خدا از روی احساس
نبینی غم عزیزم شاد باشی
به دور از غصه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر تو میبارم وطن
بغضهایم را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی حالتر از همیشه به تصویرم در آینه مینگرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید زمین گرد است و بروم و باز به نقطه ی شروع برسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید نباشی عیسی که مُرده زنده کُنی
دل زنده شد به دَمی تا زُلفی وا کُنی
جانم به آتشی سوخت در نبودنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سفره دل را ز بهر هر کسی تو وا نکن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بک زنم؛
به وقت دلدادگی بی شک شجاعترینم
بی قید و‌شرط عشق میورزم
در لحظه های بودنت می مانم
سخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریای زندگی طوفانی گشته و مُلک سالهاست از باران عشق محروم مانده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خود میجنگی تا تنها شوی
اما برای تنهایی باید بهایی داد بهایی سنگین به نام گذشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شدم شبیه دیوانه ای در بَند...
حَبس در سلول تیمارستان با سقف های بلند
پیراهنی سفید بر تن با طناب ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می بِزن باده بِزن هر چه دلت خواست بِزن
رَقصِ سَماع سَر بده و چرخ بزن جار بزن
دل بِبَر دل بِده دل ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به همسرم آرمان صورتگر که کلمات برای او بازی محض اند در سر انگشتانش برای ده سالگیمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمارت متروکه ی خاکی
حوض فیروزه ای خالی
خانِ جُزام گرفته ی تنها
منزوی ترد شده ی گریان
چشم به چوبِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای یاری که آن جهانی شد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازنینم...
اعتقادی به چهار فصل سال ندارم!
حال وهوای من با تو تغییر میکند...
مثلا در چله زمستان حی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واسه راه رفتن دست به واکِرَ م
به عشق تو سفر ماه کرده ام!
غذایم رژیمی و سِرُمِ قَندی...
به عشق تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم...نمی دانم شاید در شعر شاعری یا رمان نویسنده ایی قدم گذاشته ام باید داستانش را تمام کند ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصلها را جا به جا کردی
زمستان را بهار کردی
نهال خشکیده ازسرما
شکوفا شده سبز کردی
زمین یخ کرده از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گله مندم
از این خانه ی بی رنگ له آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سَماء را من رَصَد کردم
نجوم را جا به جا کردم
بدیدم در فلک نقشی
نشسته شخصی بر فرشی
بدیدم دختری زی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درونم حکم آتش بس
چه بی اندازه دل خستس
نه فکری در سرم‌دارم
نه دل شیدای وابستس
بقدری ساکتم انگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حضرت حافظ راست می گوید؟
یا به من امید واهی می دهد
مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید
که ز انفاس خوشش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق ، ماه ، دلگیر ، تنها ، آرامش ، دیوانه ، مات ، پنجره ،چشم ، راه ، تماشا ، هیهات ، خاطره ، بغض ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دروغ آفت عشقمون بود
یه غریبه بینمون بود
جدایمون تویی غروب بود
چه غروب غمگینی بود
ببین که از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چگونه بگویم نامش نام تو بود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زشت ترین و مزخرف ترین معادله...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز جان نیا
اینجا دیگر دلها به رنگ تو نیست
اینجا دیگر ساعتها به وقت عاشقی کوک نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه شب میاد میشینی پشت همین پنجره
خودتی و خودت تو یه خونه تنگ و تاریک
که حتی سایتم وارد حریم شخصی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت پرده تنهایی
یه نفر هست که میسوزه و می سازه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبنمی که از وجودت می چکد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منه مغلوب
فریب خورده ی خویشم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگار زیادی است که حال دلم بهاری شده است
|
|
|
|
|
| مجموع ۸۳۲۸ پست فعال در ۱۰۵ صفحه |
مصطفی مشهدی بی نشان
عليرضا حكيم
مینا مرادی(ققنوس) 
محمد حسین اخباری
تفاوت هایی 
علیرضا غلامی (متا) 
ابراهیم آروین 
