محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
پنجشنبه 16 اسفند 1403
7 رمضان 1446
Thursday 6 Mar 2025
تمام پلیدیها در خانه ای قرارداده شده و کلید ان دروغگویی است. امام حسن عسكري(ع)
پنجشنبه ۱۶ اسفند
شعر شعر و شاعری
آخرش آدم به آدم می رسد بیدار باش
اما من شانه خالی نمیکنم …
من از دنیای آدم ها بسی نامردمی دیدم
در این هجوم مغول وار ناگوار شما
ادب خراب نشد هرگز از گذار شما
شما یک ماه پشت هم گلی در دست من بگذار
شب های تنهایی نمی گیرد تو را از من
به شب ها جلوه های ماهتابی
زمانی بودم از هر آشنا در چشم تو برتر
از جمعه ها شش روز خوبم را طلب دارم
جمعه جمع رخوت و خمیازه است و خستگی...
سرای من ایلام و ایرانیان
جنود خداوند به بیگانگان
می کشم از پشت شیشه خاک باران خورده را
من در این راه بلاخیز گران در خطرم
بعد از این دیگر دلم از غصه ها آزاد نیست
من خسته ام از این همه اندوه نهانم
قاب عکس کهنه ام در گنجه پیدا نیستم
گفتمت آیین عشقت بی قراری می دهد
میدانی اصلا بر سر قلبم چه آوردی؟
کمی ساکت شو تا گویم چه بنویسی !!
بنشان کنارت کودک بی اختیارم را
امشب که دلتنگم چرا باران نمی گیرد
برف می بارد زمین زیبای زیبا می شود
از راه رسیدم اول جاده رسید
«سوگ»
نکند که ما اضافات دنیاییم،
که این‌گونه خار و خفیف،
در به در،
به دنبال یک لحظه آرامشیم.
با قلم خود،
غم و شادی را؛
به تصویر می‌کشم!
ز دوری ات ای عشق جان پر از بهانه شدم
چه بیهوده میان کوچه های شهر می گردم
می روم تا گم شوم در لابلای خاک سرد
ز پیچ کوچه تا صورت ماهت پیدا شد
می شود یک شب تو ساقی باشی و من مست تو
یک دل و این همه غمهای فراوان تا کی ؟
به داد من برس ای همنفس کم آوردم
نداری چون تو مثقالی جلالی
آفتاب از بام شب گویا غریب افتاده است
پای آن رهگذر این قلب سزایش کردم
یک عمر نشستم که دلم را بپسندی
دلم گرفته از این پندهای تکراری
دل که می گیرد فقط یک خلوت مستانه کافی است
پرم از قافیه اما همه بی نظم و ردیف
گلفروشی گفت کار و کاسبی خوابیده است
اگر روزی مرا آزرده ای لطفا حلالم کن
باز کن پنجره ها را
که نسیمی نوشین
سرخوش و رقص کنان در راه است
کهکشان منتظر خندهٔ ماست
پای یادت از دلم بیرون بکش
از کوچهٔ ما هم بیا یک بار بی هوا
توی ابریشم موهات دست من چه بی قراره
می روم از خانه بیرون تا کمی
باز کن در را برایت یک"بغل"آورده ام
مرا یاد تو و آن کوچهٔ بن بست خواهد کشت
چه میدانی تو از شعری که با خون دلم گفتم ؟
وطن یعنی پسر در آرزوی زندگی شد پیر
گرچه با فنجان شعری دلخوشم...
با پیرهن زرد و نجیب و ساده
دمشب بیا در خلوتم بنشین کمی دیوانه شو
ای دریغ از روزهای رفته بر باد
بین من و اشک دیده ام فاصله ای نیست
شد هوا روشن ، کشیده چادرش را ماهتاب
🌱پناه
ای پناهِ دل، نیکی فراموش‌نشدنی
در آغوش آرام، همچون باد بهاری
نگاه تو، دریایی از عشق و امی
دوس دارم از لابلایِ سیمای پر خار غصّه
رد بشم برم جایی که، هیچ کسی ازم نپرسه
از کجایی تو؟ کی هستی؟
عشق یک سویه برایت رنگ خواهش می شود
شعرهای تازه دم دارم برایت مزه کن
بعد یک جنگ روانی و همه دردسرم
الف آزادگی شد درس اول/بشد ب حرف دوم بی معطل
خورشید در سیطره ی سیاه شب زندانی است
تو انعکـاسِ جهــانِ دوبــاره ای حتماً
طلـوعِ ســر زده ی بی بهانه ای اصلاً
تلخ است نباشی و فقط یاد تو باشد
مثل غم ها با وفا و جاودان اصلا ندیدم
پشت شیشه برف می بارد و من ..
من پای دلت از همه آزار کشیدم تو نبودی
می روم از بینتان روزی که خیلی دیر نیست
بیا از کوچه های سرد و غمگین
سلام ای عشق افسونگر، شبت ماه و خدا قوّت
مجموع ۲۶۲۹ پست فعال در ۳۳ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
با نام ویاد خداوند بزرگ 
ودرود بر
علی نظری سرمازه
ابراهیم کریمی (ایبو)
راحله حصارکی (راحیل) 
فرامرز عبداله پور 
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) 
