دوشنبه ۲۸ آبان
|
|
|
|
این روزها دل شکستن هنر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دماوندی شدم پُر اَز گدازه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه روزی عاشقت بودم ، تموم دلخوشیم بودی
تو چشمات حسِ نابی بود ، یه روزی عاشقم بودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای روزگار دون چقدر می دوانیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تو تنها محرم بی منت شبهای من
جان من گیر و ببند در بر همه بلوای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که گشت
آسمان آکنده از ابرِ سیاه
تو به من گفتی که نور شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمع میسوزَد زِ دَستِ روزگار
بلبلِ عاسق بخواند بهرِ یار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... اجازه تفریح وقتی به قلم می دهم
مرخصی به دلم،
که بشر نه درد جان دارد نه دغدغه نان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بَلا آمَد زِ دَستِ این زَمانِه
زِ جَمعی جان گِرِفتَش بی نشانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دستِ خوابِ غفلتم، چندی ست بیمار شده ام
تلخ است باورش ولی، از خویش بیزار شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بخت نویس ٬ بیا که سخت نویس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همین ک بی تفاوتم تمام من خلاصه شد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از فراغت در برم ناله ها باید دمید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه با یار می رقصند و ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند سالی می شود چشم انتظارم ماه من
باز در شب های خلوت بی قرارم ماه من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... گاهی
باید زمین خورد
دمای دست ها را
تا اندازه گرفت
ردی یا، از آدمیت!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سنگِ خارا گله داره، که می گم: دلت چو سنگه
می گه: تو مرامِ سنگا، سختیِ دلِ تو ننگه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شدم در قفس تنگ دلم زندانی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساده گی کردم....
به پایت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب اربعین،سر سجاده نشسته ام تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی بر دامن مادر گل افتاد
رسید این مژده بر خوبان افلاک
پرستو در زمستان لانه ای ساخت
به عشق دیدن ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... این دنیا
نه بهایی برای بردن
دارد نه حتی
ارزشی برای مردن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از وضع سیاه روزگار دلگیرم
از بی آبی و خشکسالی غمگینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واله و شیدا چو منی نیست اگر هست دروغ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرگشاده، نامه ای از شاعران ارزشی
و - مظلومانه گمنام -
به مسئول و متولیان ادبیات مملکت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیله بود اما هنوز
بال پروازی نداشت
نه هوای ماندن
نه امید رفتن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجا رفتی
کجابابا
تو که چشمت نمی بیند
چگونه راه می یابی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون انار از قلبِ خود خون خوردنم کافی نبود!؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شانه های مهربان یار می خواهد دلم
تکیه گاهی بهتر از دیوار می خواهد دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیس قلب شکسته که فریاد نمیزند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اهل دنیا نیستم
من در این شهر بزرگ حس غربت دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... امشب
لیلی مردم
نان است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق پر و بال عاشق است اما سالهاست پرو بالم شکسته.پرواز را بلدم حتی با چشمانی بسته اما با بالهایی خست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر از زبان یک معتاد بهبود یافته خطاب به خانواده های وابسته به بیماران اعتیاد سروده شده است که د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پلک می بندم
می دزدم نگاهم را از او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یِه روز پائیزی، رَتِم وِ مرغزار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستت دارم و جای هیچ سخن نیست
ادبیاتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من میون مَردم این روزا،سخت دلگیرودرمونده ام
بغلم کن که تنهامو از تموم آدما رونده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی فراموش می شوی
به فراموشی ریشه های یک درخت
که تنها میوه اش را می بینند.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه میکشم و خنده کنان می گریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشد خسته آیا خداونگار؟
ز دیدار این مردم نابکار؟
گیتی_رسائی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انتظار دست هایت پیر گشتم
از زندگی از زنده ماندن سیر گشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدهکاریم مجموع نبودن‌های توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خُمِ شیره ای از همدان می افتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک مرد تنها دوره گردش فرق دارد
یک شاه بی قلعه نبردش فرق دارد
رفتم به دیدارش برایش گل خری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر به دلم تاب و توان نیست کجایی
این بار مرا می کشد این درد جدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودک کارم و کار ندارم اما
لحظه ای خواب به خاطر ندارم اما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آن قصرِ چراغانی فقط دیوارمان مانده!
چنان لرزیده ایم از ما فقط آوارمان مانده!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من یه درخت تنهام تو قلب یه بیابون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن روزهای پاک تراز آسمان چه شد
آن خنده های آمده از عمق جان چه شد
بالی دگر برای پریدن نمانده است
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۳۷۱ پست فعال در ۳۰ صفحه |
عليرضا حكيم
جمیله عجم(بانوی واژه ها)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
حسن خسروشیری (شباهنگ)
دکتر محمد مهدی بخارائی 
