پنجشنبه ۱۳ آذر
شعر دلشکستگی
|
|
|
|
رنگ پاییزی فقط یک زرد نیست
گرچه پاییز است اما سرد نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم‌هایم را می‌بندم
نیزاری تا زانو
در خونابه‌هایش فرو رفته است!...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارشِ باران، من و پاییزِ خیس
بغض کردم، گفتم ای دیوانه هیس!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودم شاید ندانستم ولی من هم خطر کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خاطره‌های دورم
بویِ لجن می‌آید!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیدانم چرا بعضی ها شمردن بلد نیستند
من دلم میسوزد برای دخترانی ک عاشق
مردی بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیایِ بی تو هرگز به دردِ من نخورد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر یعنی بازگشت به هر جا و چیز که پشت آن دیوار است دیوار دیروز ،خصوصا پرتوِ آن جام در حاشیه یِ مرثی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ رخسار بهارم می رود
هر چه از زردی بگویی زردتر
مانده بر جا خاطراتِ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دون ده رن قانه گوزوم نن بو آخان یاشیم اولوب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مترسکِ عاشق هم که باشی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا آرزو به دل ماندی بی وفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با لاشخوران قرار خود را بستیم
با بال شکسته بار خود را بستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگی در این سیاهی،ناید به من هویدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه گویم من عزیزان شاعری شیرین بیان رفته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری که اشکِ چَشمَش را
با باران آغشته
و می نویسد؛
جوی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گو نگارا تا تو را،دیده پریشان شده
او که سالم بود و حالا که بیمار شده
گو نگارا برو،نوش دارو بعد مرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از کوچه‌ی دیوانه‌ها آمده‌ام.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهنگ رفتن دارم از این خاک
در سایه ی ظلمی گرفتارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ارزش صد گفته هم چون نیمی از کردار نیست
خنده های پرفریبت طعنه ی کفتار نیست ؟
_____________________
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانا از درد جدایی در تب و تابم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از برای چه که این سگ هار شد
این چنین سر در گم و بی عار شد
این سگ گله بسی آرام بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انبوه شاخه های خشک
بر قامت کهنسال یک چنار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اسمت را فریاد زدم
و می خواستم
بازتاب نفس صبح دمان
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم مستش را چر در خواب، می بینم هنوز؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غربی‌ترین منم
که هرچه به من می‌رسد
غروب میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به انتظار خسته ام خوش آمدی
به آب و ِگل نشسته ام، خوش آمدی
به مرگ بی فروغ من
که بال و پر شکسته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ، انار سرخ پاییز وجود ست
دانه هایش رنگین،
احساسش خونین،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با استقبال از شعر اردلان سرافراز
در این قفس نشسته ام ، از این حصار خسته ام
بال و پرم شکسته او ، ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پس آیینه رخسار پیر خودم را دیدم
حقیرانه به موی سپید خودم خندیدم
گفتمت: مثل اغیار رنگ عوض کردی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده آخرین تو طعنه به دهر میزند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خبرت نیست که یکدم ز خیالِ تو مرا
خبرم نیست ز احوال خودم
وقتِ خواب است و الهی امشب
تو به خوابم آیی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون که ظلم آمد بسی حیران شدند
بی دل ترسان ز ترس جان شدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر به خانهِ خود باز نمی گردم
ساعاتی را که نبودم، اندکی پیر شدم
ترسم که پدر، پیر پسر بیند و دق مر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اون روزی که از تو گذشتم
قلبمو کَندی و گذاشتی تو دستم
همه چیز رو فدای تو میکردم
اگر نزاری دوباره ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از آتشی که به زندگیم انداختی
وحشت برزخ و دوزخ از سرم افتاد
و من کافری بی‌اعتقاد به حساب شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشکهایم قطره قطره می چکد
روی تلهای هزاران آرزو
آرزوی مادری در دام مرگ
تا دهد بر کودکش احساس و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
بگذر از من ها
در شبی که ما را
گدایی می کند...
2
گدایان دیروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه ی مرگ فرا می رسد از...
نقشه ی مرگی که یادش بودم؛
می نشیند بریاقوت تنم؛می کشد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای دلم از من ابریست
دوست دارم هواری بکشم
حنجره ام یاور نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رو به رویم دوست ، پشت سر دشمن
نارفیقانی به شکل اهریمن ...
وای بر شما که دوره ام کردید
نامردان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن یکی کرمی تند بر دور خویش
تار ابریشم یکی از پشت و پیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درون من هر شب محاکمه‌ای رخ می‌دهد
عقل و دلم یکدیگر را زیر سوال می‌برند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوزم به قلبم میگم بر میگرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منِ ساده دل
فکر میکردم
پیچِش موهایش را
با کدام چنگ و دندان باز کنم
دریغ از آن که نمی‌دانستم
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارانیم ، وجود مرا در بغل بگیر..
طوفانیم شبیه آبانی که پیش روست...🖤
محمد جواد جهانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا خدای عزیزان ، خدای مصری یوسف / خدای نوبت او عشق ، خدای نوبت ما اُف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا که نرگس خیسم ز ریشه در خون است !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا دوباره خیره شیم به آسمون
شاید بازم خدا، ترانه آفرید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همصدای من کجا رفته؟
آشنای من چرا رفته؟
حالا اشکم سرازیره
دلم از غصه میمیره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
_روز ها سپری شد و اما مهدی جان تو نیامدی، شب ها صبح و صبح ها شب شد و تو نیامدی، جوانی ام تباه شد اما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کرونا
نوعی بیماری ویروسی که عده ای را بیمارو گاهی
تلف و عده ای را کر و بی اعتنا میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب‌ها مثل سابق نیستند
جای شمشاد بوی تعفن می‌دهند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو رفتی و منِ تنها،در این زندانِ غمگنینم
میانِ پاییز و باران ها،تو را هرگز نمیبینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلت را دست گرفته‌ای
به که بسپاریش؟
به هر عابری که بی‌هوا
از هجوم رویاها
بی‌تفاوت رد می‌شود؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردی مرا گرفته نامش بُوَد جدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم شکسته و بی تو دوباره می شکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی دخترک
غمگین به دور از سیل آدمها
تمام غصه های کوچکش را لاک میزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شه پرها را چیدی
تاهمه پشت تو راه روند
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۳۰۴ پست فعال در ۴۲ صفحه |
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
درودبرشما شاعر فرهیخته 
سعید صادقی (بیدل)
سید محمدرضا لاهیجی
بهرام معینی (داریان) 
طاهره حسین زاده (کوهواره) 
