پنجشنبه ۳ تير
شعر دلشکستگی
|
|
|
|
نپرسیده کسی احوال مارا
گرفته روزگاران حال مارا
جدا گشتیم و هریک در مسیری
نشاط کودکی در شیب پیری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو خاست من بخواستی و خواستنم نخواستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باورکنید یکه و تنها به دشت حرف
تخریبچی است شاعر و میدانِ مین غزل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انـدیـشـــه ام خشـــکـیـد درایــن ناکجــا آبــــاد
این نالـه ها هـرگـز نمی گنجــد درایـن فـریـاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مُرغِ دلِ من همیشه در زندان است
در چهره من غُبار غَم پنهان است
حالم به مثابه ساحلی طوفانی
با این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدی دروغ بود
آن اشکها که برایم تو ریختی
آن......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب دل از دوریِ تو گشته چو موجی بی قرار
در ساحلِ تنهایی ام عمری نشسته انتظار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کویر تنهایی
***
وقتی سکوت شد شرط رهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درست است که حال ،فقیر احوالم وندارم ثروتی
چونکه امور دنیابا منبرعکس تا کرده در یک مرحله ایی
اما به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم هیچ نمیخواهد
جز یک دوستِ خواستنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بزن باران که همراهِ تو می بارَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش
****
کاش دلی دلتنگ نبود
تابلوهای زندگی بی رنگ نبود
زمونه می ساخت با همه
دست کسی، زیر ساطور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلخور از دست مردمی حالا
مانده ای در میان آدم ها
بغض کردی عزیز من اما
فصل خوبی برای باران نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این سپیده هم که سر بزند
توفیری نمیکند
سالهاست
کنار آن ساعت دیواری قدیمیِ به خواب رفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زندگی کردن مرا تو سیر می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با من شبی نیست که در جاده عمرم غم سفر نکرد
این دل بی ترس روزهایش را سپری نکرد
چه شبهایی که دل ناله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بین سایه ها آرام می روی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سیرت مردان نبود کشتن طفلان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو میخندی و چشمانت مرا آغوش میگیرند
تو می آیی و غمهایم ،همه از غصه می میرند
تو تنهایی و من تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تعبیر می‌شود خواب زنی از دنده‌ی چپ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در هجوم وحشیه ستارها جنگیده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام از زندگی وتکرار روزها
از ناچاری ،بودن ونبودن ها
پنچره را میگشایم اما صدایی نمی آید از ایو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فلک شکست مرا انتقام میگیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را از من نباشد هیچ کامی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتند که دلدار چنین است و چنان است
ما جز غم و اندوه ز دلدار ندیدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شكوائيه
صد نامه به شكوائيه ، طِی می کنم اي دوست
فرياد ، به شيراز و به رِي می کنم اي دوست
مردم طَل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل شکستگی والدیت در خانه سالمندا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب
اشک
فکرهای تو در تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی شب هنگام در پستوی افسردگی
با سرمایی عجیب شعله ور میشوم
گویا حبس شده ام
در خودکشی غم انگیز خو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای زنده نبودن در این جهان پلیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمس مولای بی کسی هایم...
در وجود تو باز زندانی ست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرق به دنیای مجازی شدیم .....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رشته ای بود ولی زودگسست
بر سرم مرغ جنون باز نشست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زظلم بر کودکیم بر دستهایم نشانیست
خوب که میفهمم میبینم ظلم کافریست
کافری زجنس نامادری در یک خانواد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیهوده چرا نقش مقابل شده ام
در معرکه ات، عاطل و باطل شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"اصطلاح خود را به کوچه علی چپ زدن
زمانی که می خواهیم از زیر کاری در برویم یا شرایطی رو به نفع خودما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم میخواد گریه کنم زار – زار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح غمبار من آن بود،که تو ناگاه رفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر شرح حال یک شاعر دلشکسته از زندگی را بیان می دارد که چرا چنین غمگنانه داد دل خود را در عین سادگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر در مورد آه وسوز درون است که به هر کسی که از معشوق و معبود واقعی خود دور افتاده باشد ،دست می دهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به زخم ،
به خون ،
و قلم ...!
که خاموش نمی شوند ،
نوردخت های این سرزمین ؛
با قطره قطره ی خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یوقتایی آدم از بودن یه آدم توی زندگیش انقد خیالش راحتِ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی هشتک های
" نه به اعدام را می بینم خنده ام می گیرد"...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابرهای دلخوشی بر سر ولی رعدش کجاست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من کسی را نخواستم که دوستم داشته باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عاشق شیدایی, من ماندم و تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنهایی بی رحمی در جهان حاکم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن شب که در کرانه خم خانه بهشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جفاکاران بترسید از زمین
از جفا بر مام خود این سرزمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست زمین به دور خود می چرخد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غریبه بود برایم
اما نا اگه آشنا شد با اخلاقم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنان که حرف مرام با ما می زدند
آخر میان کوچه ما را دار زدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشسته ام جایی شبیه به یک هیچستان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما چرا نشناختیم هم خویش و هم بیگانه را
هم دل عاقل شکستیم هم دل دیوانه را
هم محبت هم رفاقت رفت از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر من
درون سینه خاموش،دلم پر غم.پر ز درد و آه و افسوس چنین خاموش.دلم بنهاده دست بر دست.قلم افتاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببین دوریت چه کرده با من
اروم ندارم دارم میمیرم
گریه شده کارو بارم
از درد دوریت ببین چه بی قرارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من خسته ام به گوشه ی زندان زندگی
بنشسته ام به حسرت ایوان زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میخواهم دور شوم از این شهر
از این مالیخولیای زیبا و زنده
از دست‌های پنهان
میخواهم گم شوم در م
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۵۵۳ پست فعال در ۴۵ صفحه |
منیژه قشقایی 
اميرحسين علاميان(اعتراض)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سپاس از اشتراک 
احمدی زاده(ملحق)
وحید سلیمی بنی
مهدی محمدی
ابراهیم آروین 
بهروز عسکرزاده 
