محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
جمعه 1 آذر 1398
26 ربيع الأول 1441
Friday 22 Nov 2019
مردم زماني به دانايي شما اهميت مي دهند كه بدانند به آنها اهميت مي دهيد. جان ماکسول
جمعه ۱ آذر
شعر دلشکستگی
درسایه هندوی هدایت،رف دیوار
تاصبح به چشم شب بیمارنشستم
چشم تنگان زمانه می نشانندت به خاک
این جماعت بی بهانه می نشانندت به خاک
من سالیان است که "بردگی" کردم به جای "زندگی"
منم و این جسد و این سر بی خاصیتم
و کسی نیست در این پیکر ِ بی خاصیتم
بال پرواز نمانده ست در
گوشه ی سفره اگر نانِ بیات ست و نمک
وسطِ سفره ی دل، لقمه ی وجدان داریم!
وجودم از وجود داشتن خجالت میکشد..
به تاوان کدامین گناه متولد شده ام؟؟؟
یک مرد اگر پیرهم شود باز هم غروری مردانه همچون غرورجوانی دارد ....
پنجره با
دو کاسه ی پر خون
شعر باران را
از بَرَست
سوختم از عشق او کم کم چو عود
لالا لالا گلم لالا شهید زنده ام لالا جوان رفته ام لالا
مرد است که درد مرد را می فهمد
ای عشق، آمدی
در لحظه ی جنون!
وقتی که دل نشست
در لخته های خون
بس که بلا کشیده ام ز عشوه های گذری
وَز بدِ آن چشیده ام مزه عشقِ سرسری
در بیابان میدوی مست و خراب
از پی آبی که می باشد سراب
آب جانت را شرابی میکند
این سراب است جا
ز بخل و حسرت دوران شکسته فرق سرم
عروس و حجله کجا من هنوز همان پسرم
تو چه میدانی که من...
زیر باران غمت خیس شدم...
از طناب ناز چشمان خمارت،
حلقه آویز شدم...
گل سرخ
گلم پژمرد گلم پژمرد
گلم بوی سحر ميداد
گلم بوی عطوفت بود
گلم پژمرد گلم پژمرد
پیرمرد غنی
به جوان فقیر نظری افکند
و بی تفاوت گذشت
برگرد که دل
می ترسد از این تنهایی ها
برگرد که دل
نمی خندد به این مسخره بازی ها
آه این مُثله ی متعفن /
کنون داغ ناکامیست /
گداخته بر پیشانی؛
بيا و كمي پايهء غمگين بودنم باش
شادي را بريز دور
و پاكت بعدي را مهمانم باش....
غزل شماره 15 بدهکارم به دل اين سالهاي رفته بر باد....
زدی قیدِ وفاداری، به کام دیگری رفتی
رهِ آزادگی ترک و به راه نوکری رفتی
شدی یک آدمِ رند و شدیداً شی
خلوت انس من بود دور ز هر خیال تو
در و زر وجود من دور ز قیل و قال تو
*****
از شکاف پنجره عشق، سيب سرخی پيدا
برای که بگویم
دل تنگی هایم را
اکنون
که رژه می روند
...............
ای کاش جهان کور وُ کر وُ لال ؛ نبود
بيا و دردم باش ، زخمي نزن نگذر
من استخوانِ غم ، در زخمِ تو هستم....
خود رساندم به تو آزار ببخش
انارهای باغَش را دیده اید؟
خشک و بی جان!
زرد و بی روح!
حتّی نمیدانند خون چه رنگی دارد!
مادربزرگ بی پدربزرگ، تنها شد وگرنه مَنَمُ یه مُشت خاطره...!
شنیدی جیرجیرک ها
تمام بغض هاشان را بهار آواز میخوانند؟
گاهی چقدر دلم تنگ می شود...
ساعتی بود که من از گذر عقربه اش مست شدم
من چنین نقش زمین هستم و مضطر
تو آشفته حال ما بینی هی خوشتر
از همون روزی که گفتی میخام از پیش تو برم
تو همون لحظه واسم مردی دیگه رفتی از دلم
فریاد ؛ زنم فریاد
هر چه که بادا باد
روزگار تلخ من پایان ندارد ای رفیق
نه جانم در امان از جورِ یاران
نه شوری بر دلم از روزگاران
وقتی که بر پیراهنِ زیبای احساسم لَک افتاد !
در باغِ عشق و اعتمادم دانه ی هرزِ شَک افتاد !
با من مدارا کن
من از نسل حوام
همان که خدا
با تشری از خود راند
بوقت دلتنگی با هزاران پیامبر خوان
دیگر از قلبِ پُر از درد نمی گویم تو را
به آنان که از نام شهید می ترسند..
گشته از معنا تهی بی حضورت زندگی جور هجرانت گرفت از قامتم بالندگی
کاش چشم دخترک اشکی نبود
برق شادی تیله ی رنگی بود
چه آسان می زنی چاقو، چه راحت میکِشی شمشیر
ميانِ ايدين، خوابِ نوشتنم، درجا مرده است انگار....
هر نگاهم داستان دارد نخواهش بشنوی
غصه ها در قصه هایم پادشاهی میکنند
خوشا بحال حافظ
که در هجوم غمهایی به بی رحمی مغول
وقت سحر نجاتش دادند
بر سال بی بهار خودم گریه می کنم
دارم به افتخار خودم گریه می کنم
و من شعر ميگويم تا حسرتم شايد خالي شود
بغض ابيِ كلماتم ،گاه به گاه باز خاك مالي شود
شعر به شعر ؛دود به دود؛ جهان را من ديده ام ...
خونافرين و بي حالم ؛من تنها زندگي راجندگيده ام...
غ
نخ خاطراتی
که بر انگشتان دلم
گره زدی
تورا یادآوری میکند
فراموشی سخت است
هر شب زنی در تشتِ قلبَش رخت می شُست!
بیچاره می ترسید از فردایِ مبهم!
تنگ می گیرم در آغوشم تورا گاهی
مهربان من که با دردم هم آوایی
سينه ام غرق خون دیدی چرا رفتی؟مگر
من چه کردم با تو از پیشم نمیکردی گذر
چراغ ها خاموش شده بودند
سکوت بود و تاریکی
و شب
پرده ي بود
بر پنجره ی درهم شكسته ی روياهای سبزم
هر جا که باشم، غم نشسته در کمینم!
مانند گنجشکی که در چشمِ عقاب است!
در نبود تو
همه ساعت ها ساعت اندوه است
و
هر آنچه شادمانی ست
از من پرهیز میکند_
عقربه ها
بسان
به تقدیرم فلک غم را نوشتی
به بختم بذر امیدی نکشتی
مجموع ۲۷۶۳ پست فعال در ۳۵ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
ابراهیم حاج محمدی
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
م فریاد(محمدرضا زارع)
ولی اله بایبوردی 
