جمعه ۲۹ فروردين
شعر دلشکستگی
|
|
|
|
در مصافی نابرابر حق ما تضعیف شد
شکر این درماندگی بیخودترین تکلیف شد
ما شکستیم و تبر بالا نشین قب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیستون رگ به رگش خون شده از عشقی تلخ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو هم مثل من داری توو زندگی
یکی رو توو قلبت صدا می‌زنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواستم از تو بگویم قلمم یار نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگارم بر خلاف آرزوهایم گذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلاس سوخته
دوباره در قفسِ خاک، بال و پر بستند،
دوباره دفتر ما را، پر از شرر بستند.
دوباره پنج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌خوام از خونه برم
به یه جای سوت و کور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقی،در‌به‌دری بود،نمی‌دانستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرنمیخواهی نده نان ات بیات و شور باد
مثل بنایی که بی سیمان و هم بی ماله بود
یک نفر را باعث فقر و گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثه یه پرنده ام که
بالِ پرواز نداره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم میخواد گریه کنم
به حال و روزِ مردمم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در باغ دلم گل وفا پژمردست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالا چه سود می نویسم اگر جوینده،یابنده است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهار سال عمرِ من صرفِ رسیدن به لیسانسی شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چقد من سادگی کردم
به تو گفتم دوسِت دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم دیشب دلم در کوی او سرگشته بود
.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از اون شب که جوابم رو ندادی
پروفایلت رو دیگه چک نکردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پنجرهٔ کدام خانه بنگرم...؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توو یه لحظه اومدی
توو یه لحظه هم میری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا علی (ع) از غصّه جانم در عذاب است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امیدوارم، که بعد از من
دلش از غصه خالی شه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار می‌آید، اما من، درحسرتِ بویِ مادر، درحسرتِ آغوشِ مادر،
درحسرتِ لالایی‌هایِ مادر، درحسرتِ دعاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی
دل بریدن هات حکمت داشت،دلبر داشتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر را به روح تمامی عزیزانی که از بین ما رفتند و سفر کرده اند تقدیم می کنم ، به امید افزایش طول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردم همه گفتند که ما باطله گردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌خوام از سرم فکرتو دور کنم
می‌دونم باید روزها بگذره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بس که اغیار شکستند دل حساسم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هجران تو افکندم ، در کنج قفس یارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منو از دنیا ببر
دیگه طاقت ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جز خاکستری...
رنگی نمی‌بینم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی دارم میام پیشت
گفتی که منتظر بمون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زمین و آسمان درمانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه در راهِ رسیدن به تو بسیار دوید، چه کند که قصه‌اش با تو به آخر نرسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل من جز پیش تو جایی نباشد میدانی
گفتم دلم تنگ توباشد گفتی میایی میمانی
آرام به تو گفتم از چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیده گریان کنم و اشک به سیلاب بزنم
وز دل داغ جگر سوز یتیم ناله به پایاب بزنم
دردلم بود که سودا کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه تو باعثِ آرامش این تن شده‌ای، ولی اصرار ندارم تو هم از من بگذر ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالی دگربه کهنه دلم گذشت....گفتم:به دل که اینهم بهاری بودوگذشت!....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
⭐️ستاره یِ بختِ من در افق نمایان شد⭐️
⭐️درخشید و محو در پشتِ ابر و باران شد⭐️
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشیدی پر چه زود ای نوگل ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی‌دانم خوشحالی کجایی؟خوشحالی مگر خانه ما چقدر دور است که مدت هاست سری نمیزنی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلخوش بود
به سیارات دیگرش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و هوایی که در آن عشق به اندازه ی کافی کافیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نام همان کس که ثمن بخش کلام است
با یاد خدا آینه از نقره و فام است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گئجه رویاده بیچاره اورک یاندی سنه دلبر
مرور ایتدی غم ایامین حالی چوندی اولوب بدتر
دیردی دمبدم بی ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در قهوه ات پایانِ تلخِ قند بودم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خموشم دیگرم نوری مرا روشن نمی‌سازد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فال حافظ را گشودم غم مخور آمد ولی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که هر چه باز‌می‌گردم
و هر چه بازمی‌گردی
رفته‌ایم...
گویی که جهان سفر می‌کند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای آه را شنیده ای
یاکه آه را چشیده ای
صدایش غم دارد پیکرش غبار دارد
معصومه داداش بهمنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی پناه بوده اَم از درد که شاعر شده اَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلِ مهربان را نشکن ای یار،
که دارد دلی صاف، بی‌رنگ و غبار.
تمام وجودش پر از روشنی‌ست،
همانن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او همچنان غزالی میرفت با چه حالی
تا شاخه ای بلرزید دیدم دوان بگریخت
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۹۱۲ پست فعال در ۶۲ صفحه |
فریباایازی روزبهانی
سید هادی محمدی
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
مهرداد مانا
بَهامین شیخ جامی 
شاهزاده خانوم 
