شنبه ۵ بهمن
شعر دلشکستگی
|
|
|
|
چرا هرجام که بر من می دهند زهر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا ندیدی منش اندر کسی
بیهوده مکن مهر بسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توی گوش من صدای بوق ممتد قطاره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میرم و گم میشم
از خاطر این هجوم دلتنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو خیالت راحت , می روم از قلبت.. میشوم تنها ترین ستاره در "شب هایت"...
میگیرم جانم از جانت که سنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به کاروان‌سرای دل هر دم یکی را درود
بدرقه،یکی دگر به لعن و دو صد بدرود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نگاه سرد یا آتش به جانم می زنی
یا خطابم می کنی زخم زبانم می زنی
روی لب جایی برای واژه ی لبخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون نمازی به سرِ راهِ مسافر شده ایم!!
هر که بگذشت زِ دل،قصدِ شکستن دارد!
مهسا_امیریان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گريه امان نميدهد
قلب گسست پاره شد
شاهدخون شاهدغم
ناله ي صدستاره شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان غمگینم کآه بر نیاید از دل سنگینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکان را دوست میدارم
که رویای قشنگ کودکی
همواره ناب و دیدنیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب در سیاه چاله ی خاطراتم
در خودم تورا فریاد زدم
سایه نیامد دیگر
هرچه کردم،باز بارید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جغدی که لانه کرده به جای عقابها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون که باطل پشت حق پنهان شود
عالم و آدم همه حیران شود
آن چنان فتنه به پا گردد کنون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرشتهِ گانَت به ظرف دعا هم
رحم نمی کنند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتش رسیده کهنه شود ماجرای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگویند هنگام جنگ آمده
شتابید گاه نبرد آمده
یکی مرد جنگی به از صد هزار
سیه لشکر اینجا نیای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گلویم بغض منزل می کند
تا که یادی از خودم دل می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمایی ک تعریفشو کردی
هیچی نمیبینه دلم وا شه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرامشِ قُنداق را طوفانِ بی مهری گرفت !
پیچید بر اندامِ ما شلّاق های موی غم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌روم از بهر وام ازدواج
تا کنم جیبم پر از پول حراج
می کنم تکثیر بی نان و هدف
تا نگردد وقت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر لحظه های دلتنگی
عابر کوچه های تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدی گلای سرخ نداد
حیاط سبز خونمون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نونهال من آيا كه ديده ای
ديوان روزگار و وصفی شنيده ای
ديوان روزگار همه در بند ظاهرند
از پستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خام بودم خانه را انداختم در چنگِ تو
دست هایم بسته شد با بندِ رنگارنگ تو
باغِ سبزی داشتم آرام و دنج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خون می چکد از زخم اشعارم
نا امن گشته شهر افکارم
انگار یک دنیا طلبکار و
تنها منم اینجا بدهکارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سروری کردن و ستم به امم
شود انجام آن فسوس و الم
آن ستم کردن و دگر آزار
بار کج را نمیبرد بازار
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزار ناله و غصه به طعم گس نگذاشت
اگر چه دلخوش مرگم ولی هوس نگذاشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اندکی از یک غم پائیز دلگیرم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پک به پک سیگار باید بعد تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داداش وقتی تفاُل زد به حافظ
صدای هِق هِقِش خونه رو پُر کرد!
نمیدونم چی اومد فاله امشب
که دریا شد،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغض هر خاطره ای تا به گلو میریزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن انار و پسته و آجیل
شده در چشم مردمان به نخیل
ضعف و فقر و محنت آحاد
شده آمال اشقیا بی دا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کویر نا امیدی آرزو گم کرده ایم
بخت خوش را در سراب جستجو گم کرده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفرین بکن
بیداری بیم‌دار مرا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبِ یلداست، زمستان شده مهمانِ زمین
من ازاین جشنِ شبِ چلّه ی بی تو سیرم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این جهان یک مرتبه افتاده از چشم ترم نیست شادی حسرت دیروزها را می برم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که ازپیمانه آموختی وفا
می شکندسنگ زمان پیمانه ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یلدای داغدار
یلدای داغدار، سیه پوش سوگوار
ای خسته از حقارت رؤیای بی شمار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری، آری من شکستم
از قضاوت های ناحق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب یلدای طولانی
کی آید صبح سبحانی
درختان گشته اند بی بر
شکوفه گشته است بی سر
چه کوبیم آب در هاون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه نوشم از غم این دلسپردن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک عمر رو به سینه ی دریا گریستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه دلقک کوچه شبی سیاهم کن
به کاشانه ی مهر خود ببر پگاهم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمانِ شبِ من کور شده، ماهی نیست!
وسَطِ برکه ی دل شیطَنَتِ ماهی نیست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمس از یاد شه ملک به غفلت بردی
بی یاد او چه امید به عطا می داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ و بو از گل تو گویی می رود
تا امید از آرزویی می رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرجا نگرم
قوم دگرگون شده
دیواربلا،درهمه دلها
جگر گون شده
*********
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترِ احساسِ من، مسکوتِ بغضِ لحظه‌هاست؛
من به احساسِ دلِ سرخم رضایم، در سکوت!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش دمی بی تو دگر زنده نمانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن صدایی که ز،پیروبرنا،سرمی زند
گفته های خودرا بر،در وپیکرمی زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادت زیربارون بعداون همه گلایه
دستم رهاکردی جاموندم توخیالت
قلبم وشکستی امابی خیال این خیالا
وای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیوار من کوتاه تر، از هر چه دیوار!
مرغ غزل! بر آن بخوان، آهسته هر بار!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ثانیه بر ثانیه خیزد غمی
تسلیت تا اطلاع ثانوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توبه کردم عشق چشمانش ز دل بیرون کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با بغض شکسته در گلویم
از سوزش غم چگونه گویم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هذیان سردی در درونم می کند هق هق
گه میل ریزش دارد و سر می زند هق هق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موضوع شعر دیگه یه موضوعی شده که برای هرفرد اتفاق میفته،انگار اولین باره در جهان پیرامون خود برای او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من قبل از عشق پدر داشتم
پسر داشتم
و تمام دختران شهر دخترم بودند
حالا بعد از عشق است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پایِ خرگوشِ فرارم زده تاول از درد
گوشه ی باغِ دلم چشمِ عُقاب افتاده !
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۸۵۱ پست فعال در ۳۶ صفحه |
مسعود میناآباد
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
با سلام و درود به همه
م فریاد(محمدرضا زارع)
ترانه ماندگار 
علی کلان 
ابراهیم آروین 
