شنبه ۱۷ خرداد
شعر دلشکستگی
|
|
|
|
با خدا رازونیاز می کنم ،رازونیازم همه از بهر توست
روبه من آورکه همه سختی وبدبختی من قهر توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینبار از زبان چشمانم شاعرانگی میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمم همه خیره سوی تاکِ لب تو
برده ست شغالی تبِ انگور مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من یک زنم تاریخ دردم سر رسیده
زیرا صبوری های من قلبش دریده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزلواره ها بوی خون می دهد
صراحی به دستم جنون می دهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلبم نگاریده ی چشم هایت بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما زخمی تیغِ باورِ خود شده ایم
از خود ، نکشیده باده بی خود شده ایم
در پنجۀ گرگ و میشِ یک عصرِ غریب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاکی از تاریکی یِ تدبیرها
جهل ها عنوان شود تقدیر ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم امید را یکی نمناک کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلخ است چهل سال بدون تردید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند شَبی ست حالِ دلم هیچ خوب نیست
فِکر و ذِکر و قَلَم و کاغذ و دَستَم کوک نیست
چند شب از خوابِ کَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ساده ی قشنگم چی میخواستی اززمونه
فکرمیکردی عشق بهاره غصه ها مال خزونه
وقتی عاشقش شدی ودل به قصه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریغ فصل جوانی و روزگار امید
که این غزال گریزان زدست من برمید
شدم به کشتی ی امید با خیال وصال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد زمستان گذراندم که بهاری برسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز آمدم به سویت ای آیت خدایی. حیفا که دل بسوزد باز هم اگر جدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ خزان حال ما گرچه زبانش خفاست
لیک اندر دلش شرح هجری رواست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببار تو ای ابر بهار، اشک شفا بخش بر این درد زمین
بنال تو ای آسمان، به حرمت تمام این اصحاب یمین
مکث
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوله بار سفرم
همین کاغذ و خودکار من است....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سرو بهار آمد
تکانی بده خود را
ریشه محکم کن و جان گیر
ای سرو نگو شاید
نشانی رسد از دوست!
آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یتیمی بدیدم سر افکنده پیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گُنَه از ساده دل خالص ما بود اگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر سراغم را گرفت بگو در سکوت جاده ها تنها مانده
وگر دوباره پرسید بگو در انتظار لحظه ها وا مانده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به کی باید چنین
زجر خوردن را زمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پنجشنبه که می رسد
آسمان دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سراب عشق اشارات شعری به عشقی کوتاه و نافرجام در عنفوان جوانیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی غزل هم لای دندان گیر کرده
زخمی میان ِ ابر و باران، گیر کرده
اینجا خدای آرزوهای موازی
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاری که عسل بوده اگر عشق، گذشت
حال معجونِ ریا باشد و شیادی ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن بی جان این وطن سرد است
دل عاشق، پر از غم و درد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پژواک فریاد مقدمه ای بر دفتر شعر آتشکده ی خیال در سال77
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لیلی منم و دلم بهانه ی مجنون گرفته است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رَهَم افتاد زمانی به شهر خاموشان
عبرت آموختمی چند از اهالی آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
((توی خلوت خودم اِضافی ام))
خیلی وقته خودَمَم تو خلوَتَم اِضافی ام
دلِ پُر غُصّه دارم ، د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقش عشق
چهره بزک کرده زمان
از تو به داد آمدم
به دادگر زمان
شکایتی دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می برد تقدیر ما را هر کجا دلخواه اوست
بادبادکهای سرگردانِ در بندِ نخیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نباشم باز باران
شبنم و برگ گل از هرنوع هزاران
من نباشم باز هستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل هایم از بارش
اشک های شبانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عالمی خواهم جدا از دیگران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبسته شدم ، حوصله ی ماه سر آمد
پنهان شد و گفتند که رسم پریان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در‌کشاکش‌‌نگاه‌زمانه، چه‌نگاهی‌که‌نمی‌گرید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما تحفه های نطفه ی دردیم
با چوب تر نمناکمان کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمگین و تنهایم ، افسرده و بیمار
رنجور و دل خسته ، دلگیر و پر غصه
دانی که جرمم چیست ؟
از چه گرفتار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای دل من مثل زمستان سرد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم انداز دلگیری ست دریا
واین روزهای سیاه
چرا که تو نیستی
تا پریان دریایی
از رخصت آفتابت
سونا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بریز شهد عسل را کنار شعر و شراب...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن لحظه که با لبخند از دور نگاهی کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره غم ، دلم را می فشارد
مداماً غم به روی غم گذارد
خداوندا ، تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته گی یعنی نشستن گریه کردن بی صدا
تشنه گی یعنی بریزد اشک چشمت بی ریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو دندان فاسد بباید کشید
مدارا به آن هم نباشد کلید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه بی شرمانه،
مهر را به فخر و مکر
بر زبان آوردی،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای امید راهم
ای خدای جانم
ای آوازه ی راه بی پایانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
((ناامیدی))
خسته ام...
همین جا نگهدار روزگار!!!
موجودی حساب دلم
خالی تر از آن است که
تا آخر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دِلُم خینِ خدای بختیاری
سیاه آبید دِلِ سَوزِ بهاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کِی یاد من از خاطر تو می‌گذرد ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نان ضعفا رفته همه زیر عبا
افت و درد و مرض سرزده بیرون ز عبا
ای خدا حاشا چنین گردد روا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز رفت و پشت سرش را نگاه کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی می آیی که دگر
دل بیقرارت نیستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن انار و پسته و آجیل
شده در چشم مردمان به نخیل
ضعف و فقر و محنت آحاد
شده آمال اشقیا بی دا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک بار می خندانی، یکبار می گریانی
در عشق پریشانی، تو عشق نمی دانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(ز زمین ، پاک کنم )
برسانید سلام من دلداده به او
برسانید کلام من بیچاره به او
من اگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبل آمد به ترنم دوش می‌خواند همی
که مرا نای پریدن دگرم نیست دمی
نوگل آمد به تماشا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرنده ی بال و پر شکسته ناکام نمی ماند...
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۰۲۹ پست فعال در ۳۸ صفحه |
موسی ظهوری آرام(آرام)
عباسعلی استکی(چشمه) 
ایمان اسماعیلی (راجی)
