صبا

قطعا سپید نیست...
اما خیلی دلم می‌خواد نگاه کلاسیک‌وار اونم از نوع نیمایی بهش بندازم...(این نظر شخصیععع و ممکنه اشتب باشع)
بر پایه رکن مفاعیلن... با کمی کوتاهی و بلند شدن مصرع‌ها...

به این ترتیب...

صبا باد سبکسار درودم را تو بردار
رسان برگوش دلدارم تو این بار
بگو برنازنین یار وفادار
سرو جانم (نمیشه با هجای کوتاه شروع بشعع؟)
فدای ماه رویش
بگرداگرد او چرخی بزن از سوی من دورم زرویش
صبا احساس پاکم با تو همراه
بزن بوسه بروی چهره ماه
رها شو در میان موج مویش
بیاور با خودت عطرش بهمراه
مکن این نکته را هرگز فراموش
بگیرش تنگ تنگ تنگ در آغوش

کمی هم ضمیرها نیاز به توجه دارند...
در کل خیلی زیباست و بااحساس
جسارتم را به مهربانی خود ببخشید
درود و سلام خدمت شما بزرگوار
سال نو مبارک

دلنوشته عاشقانه و زیبایی است

درود برشما
زیباوبااحساس قلم زدید

بداهه ای ناقابل تقدیم شعرزیبای شما بزرگوارعزیز
عید نوروز وعید فطر
صفای این همه شادی است
در ابتدای بهار
عطر این همه گل است
در هوای بهار
عید بهار نوروز و عید قطرت انسانیت برشما مبارک

درود بر شما..
زیباااااست..

درود زیبا بود

درود شاعرگرانقدر
امیدوارم درآینده بیشتر و زیباتر از شما بخوانم