چهارشنبه ۱ اسفند
|
|
دستي سرم كشيدي و من عاشقت شدم
اي مهربانتر از پدر و مادرم حسين
|
|
|
|
|
میهمان داری کوفی که به پایان آمد
خیمه می سوخت در آتش وَ به لب جان آمد
دست ها بسته و حالا به اسارت
|
|
|
|
|
تمام آنچه که چشم بشــــر به او نـِـگـــــرد
بدون چشم خدامیشود به زودی،نیست
|
|
|
|
|
من و گذرنامه و ویزای اربعین...
|
|
|
|
|
اي پسر گر فطرتت5،از خواب خود بيدار شد
سينه ات ، گنجينه ي اسرار هـر اسرار شد
|
|
|
|
|
این چاک چاک تن که به خاک اوفتاده است
طومار کبریاست چرا سر گشاده است
|
|
|
|
|
این راه پیاده آمدم دیدی که
با این دل ساده آمدم دیدی که
|
|
|
|
|
شيعيان اين شبِ اربعین6 است
بر حسین(ع) اين شب ، چهلمین است
ياوران ارب
|
|
|
|
|
به حضرت قمر بنی هاشم (ع) انوار الحرمین
|
|
|
|
|
حسین(ع) آن آفتاب برج ایمان
شهید حق شد ، از جور لعینان9
به پاس خدمتِ
|
|
|
|
|
يكي به درگه معبود ،حسين حسين(ع) گويد
يكي به راه حسين(ع) ز جان و دل پويد
|
|
|
|
|
یکی به چشم نهـد ، پای آشنای مرا
یکی به خون بکشد ، جسم آشنای مرا
یک
|
|
|
|
|
دانا منم که جان فکنم ،در دیار دوست2
جان می دهم به قامت ، پُر افتخار دوست
جان
|
|
|
|
|
هر كه بر راه جهان و راه حق ، بيدار شد
آن مميز3 بر دو راهي شد ،بر اين گفت
|
|
|
|
|
کاش میشد تشنه به لب غرقه به خون چون زاده زهراس بمیرم
|
|
|
|
|
هر كس از اركان علم و معنويت دور شد
در برِ هر روبهي ، تسليم هر نخچير2 شد
|
|
|
|
|
پیکر وی عطر مشک است تیر غلام نینوا
آسمان و دشت بدوخت برهم غلام نینوا
در جوار اولیا زیست روز ده فر
|
|
|
|
|
بزرگ معنوي قتل آن حسین (ع) اين است
قتيل راه خداوند و راه اين دين
|
|
|
|
|
دلم ای دل بیا باهم بگرییم
|
|
|
|
|
کجاست یاری کننده ای که مرا یاری کند ؟ والوتر الموتور !!
در کجای این زمین پر یزید عَلم بر دار میشود
|
|
|
|
|
تحصيلت از كجاس ،زِ دينت فغان عرب
نام از خدا بري ، نـشناسي تو دين رب
پيغمبر
|
|
|
|
|
در چکاچکِ داوری شمشیر ها // منطقِ زمانه بود // حسین // هنگامی که نبود
|
|
|
|
|
ما که سیه پوش زِ پا تا سریم
سینه زن از بهر علی اکبریم4
ما به سر
|
|
|
|
|
حسین٬تنهاو بی کَس٬بی برادر
هزاراناُفبراینگردون و اختر
|
|
|
|
|
به دم تیغ ظفر دولت شب نابود است
صبح پاینده بود ملت هفتاد و دو تن...
|
|
|
|
|
مثل ِ حُرَم که مي بُرم يه باره از عالم و بس...
|
|
|
|
|
پيشينيان بُدَن6 ،كه بُدن هم صداي ما
گشتن شهيد راه خدا ، از براي ما
بودند عد
|
|
|
|
|
لیلا2 تو بیا ، مادر به بَرَم
بنگـر زِ برت رو در سفرم
لیلا من اگر
|
|
|
|
|
ای شیعیانِ با ادب و صبر و علم و هوش
صلوات بفرستید جمیعاً به یک سر
|
|
|
|
|
دانا منم ،كه جان فكنم در ديار دوست
جان دادنـم به راه همان ، به زِ آبروست
جا
|
|
|
|
|
مدار چرخ کینه جو ، که ظلمش آشکار شد
بر آن حسین و آن علی(ع)،لجوج و کج مدار شد
فغان
|
|
|
|
|
دست به قلم برده دلم
واژه کم آورده در وصف تو قلم
|
|
|
|
|
اي گروه شيعيان من فطرتم ، بيدار شد
بر حسين(ع) اندر شهادت، واقف اسرار شد
|
|
|
|
|
توی طوفان غم تو
توی خاک و شن و بوران
یک پرنده شاه غم شد
شهر من اسیر طوفان
|
|
|
|
|
« لطف حق »
تا كي به رأي و بينش مردم سلنتري دانش بجوي، كه گوي زِ ميدان بدر
|
|
|
|
|
عبــــــــــــــــاس مگو که ناتوان است
دشمن چه و او چو آسمان است
شمـشیــــــــــــر عتــــاب و قهر
|
|
|
|
|
باز محرم شدو شور عشق بر پا شد
|
|
|
|
|
فتوا دهید شعر حسینی، وجوبی است
باید سرودههای دگر را قضا کنید
علی رفیعی وردنجانی
|
|
|
|
|
پس کربُ و بلا بار دگر پیش بیاید
عشق است که هر کارِ نشد چاره نماید
|
|
|
|
|
گفته اند که عاشورا
بر خیال و پندار است
در گمانم انگاری
تا ابد به تکرار است
|
|
|
|
|
یادم آمد ماجرای پُر بلا ااا
شرح حال کودکی درکربلا
|
|
|
|
|
جانم حسين...
پانهم بركربلاجانم حسين
من شدم پابوس جانانت حسين
اشكريزان آمدم درمحضرت
من شد
|
|
|
|
|
نغمه ام پر شور اما بی قرارم یا حسین...
|
|
|
|
|
کی می شود بیدار / نسلِ عزادار از گران جانی
اینجا زمینِ کربلا از انجمادِ ایده ها سرد است
|
|
|
|
|
در الفبای کلامِ "یاحسین" /
رمزِو رازی آمده با شور وشین
|
|
|
|
|
«کربلا» این کعبه ی آمال ما،/
کافِ آن کَرب از زمین تا کِبریاست
|
|
|
|
|
در صحنه ی عشق
تنها
گلوهای پاره شده
فریاد هَل مِن یَنصُرنی
مجنون وار
سر کشیدند....
|
|
|
|
|
هرکه را خونِ حسینی مقتداست اا
با اَلِفبای " مُــحَـرَّم " آشناست
|
|
|
|
|
ای حق به پا خواسته یا حسین
|
|
|
|
|
ای نگهت پنجره ی آفتاب
پنجره بگشای وبه جانم بتاب
ای رخ رعنای توتصویر عشق
|
|
|
|
|
من که سر تا پا گناهم یا حسین
نـزدِ تـو هم روسیاهم یا حسین
ای که با دشمن نگاهت مهر بود
از کـر
|
|
|
|
|
السلام علیک یا ابا عبدالله
|
|
|
|
|
کاش آنشب ای خدافردانمیشدهیچگاه
|
|
|
مجموع ۳۹۹ پست فعال در ۵ صفحه |