ستار خان

چشمِ خود میبندم  و  تاریخ اکران میشود!
صحنه‌ی کوتاهی از ظلمت  نمایان  میشود!

شاهِ قاجاری  و  در  فکر خودت آدم شدی؟!
خوب  میبینی کسی را که پشیمان میشود!

برنویی  بر  دوش دارم  با خشابی‌پر ز کین؛
کینه ها  با  پای خود ؛ راهی تهران میشود!

گر  که  تازاندی به مردم لااقل این را بدان؛
در نهایت کاخ‌تان ، با خاک یکسان میشود!

من  همان  ستارخانم.  بی  سپاهم  آمدم...
اصل لشکر در همان تبریز و رویان میشود!

توپ  میبندی  به سقفِ مجلسِ ملت ولی؛
خوب میبینی مرا؟!  تحقیر  تاوان میشود!

وقت تفتیش است.  باید ذره‌ای عاقل‌شوی
خَلعَت  زیر  عبایت ؛  خوب  تابان  میشود!

آن یکی قفقاز میبخشد یکی الماس و زر...
دزد  بودن  خصلتِ  ؛  قاجارِ ایران میشود!

از  هرات  و  ترکمن‌ها  تا به آذربایجان . . .
دادنِ  خاکِ‌ طلایش  ؛  زود  آسان  میشود!

کور  خواندید   ای  تمامِ  پایمردان خدیو...
آخرش  ویرانی ما  ؛  حسرت جان میشود!

تکه  های  مملکت  تجمیع  میگردند  و باز؛
دیدن  این  خانواده  ؛  زود  امکان میشود!

بعدِ مرگ ما بدان ؛  ستارخان‌ها  زنده‌اند...
سرزمین  سوخته  ؛  آخر  گلستان  میشود!

 

-عارف