شنبه ۵ آبان
شعر موج نو
|
|
|
|
به آسانی فراموش نمی‌شود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و من فقط روسری اش را داشتم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیست جایی از من
که عشق او را تراوش نکند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیر این آسمان آبی...
کجا می گریزی؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او چه داند...
ارزش میوهٔ عشق را؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید این اخرین شعرمه از تو برای تو بخونم
این اخرین اقرارمه از دلدادگی در گوشت بگویم
من کجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و سالهاست برای آزادی اش ن ذ ر می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلشوره های
دم دمای پاییز...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گورم را
کنار گورش کنده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جز رویاهایت...
به چیزی فکر نکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فروزان!
چه زیبا می رقصی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه چیز زمزمه خیال بود
همه چیز سراب شادی بود
خاطراتم را همه را قمار کردم
و یکی یکی باختم به خودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چهره ات را
دیگر به یاد نمی آورد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنچه امشب
از پنجرهٔ اتاقت می بینی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت باید برایم
شعری بگویی...
من بسیار آرزومندت بوده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هردو میخواستیم...
فدای دیگری شویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر بیرون نیایند؛
فروپاشیم حتمیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند وقت پیش
زنی را دیدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از این فاصله ها
پشت یک عمر،خزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم دختر جان
یک بار دیگر اسمت را بگو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سیاهی های شب
اندوهِ این مرداب ها
میبرَد پرواز را از یاد ما
میشود پی در پی آغازی دگر
هر غمی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجوز بده آزاد شوم
دل من بند نفسهای تو زندانی شد
سالها من و یک بوته ی رَز
دیوار به دیوار زما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کسی
او را این چنین آفریده؟
خدا باید یک نابغه باشد...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردی میان دو راهیِ
عشق و غرور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر گوش می دادم؛
بهترین شعر را برایتان می‌نوشتم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیبارویان همیشه...
کمی آزار هم دارند...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوب باشیم. و خوب ببینیم. تا خوب باشند و خوب ببینند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن عاشق...
سال هاست چشم به راه است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میترسیدم...
از قولش پشیمان شود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای خوب شعر گفتن؛
باید مستِ مست باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندوهگین
مثل درخت زیتونی در بیابان
و نگران
مثل پرتقالی افتاده در اتوبان
از بار پیرمرد میوه فروش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می بینم پابِماهی...
ای شعر زیبا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنها هم فهمیده اند...
او رفته!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه می‌دانند
غربت...
چه غمِ جان گدازی دارد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از فرشتهٔ مرگ
خواهشی کردم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولین دوچرخهٔ روستا را...
من داشتم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با اجازهٔ خودت...
یک مهره جلو میفرستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تهوع شدید...
در یک لحظه ایِ بالا آوردن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم اکنون...
فرزندت را به دنیا می آورم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلبم تاصبح برایش شعر گفت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر هردویمان
قاصدک بودیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ریشه اش در قلبمان بودُ
از خون پر عشقمان تغذیه می کرد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ومن چون پرنده ای
بی آشیان
تا به ابدیت در کف دستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سبب همنشینی ما...
زنیست بسیار زیبا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من خاری هستم؛
بالای کوهِ آدوین
|
|
|
|
|
| مجموع ۶۳۹ پست فعال در ۸ صفحه |
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخداوندبزرگ 
عليرضا حكيم
مهرداد مانا
مجتبی رحیمی
محمدرضا آزادبخت 
فریباایازی روزبهانی 
مسعود مدهوش( یامور) 
جواد مهدی پور 
