پنجشنبه ۲۴ آبان
|
|
|
|
پرسیدم ازسرباز نگهبانی
چه خبراین دوران?
میان خشم دوابرو
اشکش حلقه زد،
گفت خبرازفرزندمن داری،
م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از من برای تو چه خواهد ماند ؟
جز دشتهای تشنه تنهائی
جز مرداب های ساکن عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وا می کشم دستم را از برکه های یخ
تنور خانه هنوز روشن است
پر میکشم از این زمین دلمرده
چراغ کهکشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها شب هایم را با اندوه و افکار پریشان میگذرانم،دلهره ها ای از جنس پوچ و هیچی تمامم را در بر .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وآنگاه که بخردمان بهتان نمیپذیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با یاد خدا
دست ها راباید شست..!
چشم ها را باید شست..!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمستان
سرماي حزن سال را به سينه دارد
که سپيد ميکند اشک ريزانش گيسوان زمين را
به رنگ بغض جوجه گنجش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه اینکه نباشی...
زیر برف های زمستان
همیشه رد پای بهار دیده میشود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بغض میکند هر واژه در سرم
فریاد کن مرا...
چنان بتاز بر قامت زمستان
که ترک بردارد ظلمت تنیده بر تاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرا
تو تنها گلواژه ای هستی که نبض غزل من با تو می زند
و قلب شعرم به یاد تو می تپد
هر وقت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوانی مصرعی از دیوان هفتادقله شده
و تنهایی مرثیه ی تیلوار است.
بستر خوابیده ی روستا را می بینی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنگ تر از من گذر کرد از بهانه هایش..
چه خوش یافت دانسته هایش را..
هنگامی که به سرزمین نانوایان رسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وام دار زمینم من..
دارا ترین نخل آزرده..
شبیه من بود..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محو می شود، در آبی آسمان
مغلوب است، در آبی دریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام بر زيباترينم،من در تاریکی مطلقی از وحشت صدای زوزه ی باد نشسته ام،امید دیدارتو مرا مجنون و دیوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق من هر تغييري در زمان،حضور من و تو را دگرگون ميكند،سايه ي افكار تو دغدغه ي ثانيه هاي زندگي ام ميش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زن در تکاپوی فهمیده شدن
در این زمان ........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نشانه ها و حکم قضا
می دانم همه ایرانیان هستند صدر نشین بهشت خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... .عشق می داند. ...
چشم شب بیدار...
می چکد...
از رخ مهتاب باران...
مو رهائی در باد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من طو فانی ندید ه ام در این حدآرام
من عاشق ندیدم در این حد ویران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگ زیباترین است اگر
رأس ساعت باشد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از لحظه آشنایی تا لحظه جدایی چیزی نمانده است
تصمیم آخر این است که
تو بری و دیگه برنگردی
منو تن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اتاق گرم و آبی
برای من بهشت است
برای تو جهنم
گرما برای من پوشش است
برای تو هیچ
آبی برای من رنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره گوشه نشین شدی
توی کهکشان دلت
دنبال کی هستی
با این همه ستاره
بازم دنبال ستاره می گردی
بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر دل سرد من با چشمان بسته به تو بنگرد
گرم می شود
چون تو به اون گرمای نورانی بخشیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه باغ های عشق
تو را دیدم
چشمات دلم را برد
خاطره ای در دلم مرده است
با دیدن تو چشم باز می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان دیر می گذرد
همچون آینه سفید
هر چی قدم برمی دارم نمی رسم
خسته ام
حال ، دیگر توان کاری نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر در گمم
نمی دونم چیکار کنم
کوچه منو صدا می کند
در کوچه های تنگ
دیواری طلائی می بینم
منو به طر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قرارمون نبود
که بری و منو ساده کنی
که رنگ خدا باشی
من هم کمی طلائی
که من رسوا باشم و ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چیزی صدایم می زند
بیا نترس
جلو
جلو
و همچنان در پی او
مرا در پیچ و خم دنیا می کشد
کاملاً مات و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدایی میاد
واسم غریب
صدا نزدیک میشه و غریب تر
صدام می زنه
باهام صحبت می کنه
دنبال صدای آشنا می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آروم و قرار ندارم
مدام دنبال چیزی می گردم
اما پیدا نمی کنم
آشفته ام
صدایی میاد
انگار از ته چاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام ، دنیا طاقتم رو نداره ، بهم میگه برو ، برو گمشو
حالا می خوام ترکش کنم
دنیا باهام بد تا کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدک رو همانطور که هست لمس کن ...
قاصدک ناراحته ، آخه تو اونو به جای دور بردی، تنها شده
چرا بی وف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو همون غروبی هستی
که دنبالش می گردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی یار و همدم ، معجزه ، طراوت ، شکوه
عشق یعنی گل شببو ، یادگار مادر ، شکفتن از غم
عشق یعنی ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم میخواد دفتر زندگیمو باز کنم و از نو ورق بزنم
دلم میخواد به اوج آسمان ها برم
اوجی که انتها ندار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغوشی که آرامش داره
پایانی نداره
آغوشی که نوزاد را در خواب فرو می بره
آغوشی که نوازش داره
آغوشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و آن سنگ اگر
هر دو در مصاف با حادثه ها خاموشیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید غریبه ای در من است
که هرگاه به آینه مینگرم
آنچه پیداست را
نه دیده ، نه میشناسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید تمام می شدم در خــود
باهـمه ی دردهـا و رنــــــج هایی
که در هم تنیـده با،
نابسامانی های دنیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میرود بدرقه ی تابستان
دل پاییزی مادرزادم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گمان من از عشق گریستن معشوق بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای مرغ ها تابلوی پرواز ممنوع محدودیت نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با باد بزنی از
پر شـــــاهپرک
و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چراغ خانه ی من
با همان کلید که روشن میشود
خاموش هم میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی هنوز آفتاب به آسمان بود
این مردم چراغ افروختند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم روزی گفت :
پیر شی فرزندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آن سرزمین که شب
به روادید جهل
دیریست تمدید میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسوس ازروزهای خوبی که باناشکری
وبی درایتی گذشت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم که خدا میگرید
و تو هم آنجایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از غنی پرسیدم
خانه ی پول کجاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این روزهای پا در هوائی
نمیدانستم بی وزنی مسریست....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هر چه داد میزنم امروز
پدرم دیروز
راه خودش را میرود....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیچاره عشق
واژه ای که هرگز تجربه نشد
و آنرا با حس تملک اشتباه گرفتند ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم ترا میخواهد
و زمین جاذبه
دوستت دارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاریخ نظاره گر شعور است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باتو بودن عجب حالی میدهد
حالا که دست کوتاهم
که از هردیواری کوتاه تراست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام مرگ های بخشندهِ مهربان !
که هر آینه به دختران این آبادی سکوت هدیه میدهد
با مرگ های تدریجی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار درختی در میان ذهن من
معکوس گشته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنت را به موریانه ها سپردی
کنار باغچه
روحت س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دختر چشم سفید سیاه چشم
پناه میبرم از شر چشمانت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به چیزهای فکر میکنی که نباید بکنی
به رئیس جمهور به خبر ساعت شش به این همه انتحار
به مردگان ثروتمند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید در مسیر راه بمیری یا در تخت خواب!
اصلن چه فرقی میکند؟
به حال چه کسی؟
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۷۸ پست فعال در ۳ صفحه |
وحید سلیمی بنی
غزلی موزون؛ یک
عليرضا حكيم
عظیم شفاعت 
نرگس فتحی زاده(موژان) 
