محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
جمعه 28 تير 1398
18 ذو القعدة 1440
Friday 19 Jul 2019
هر چه بیشتر به کسی عشق میورزیم ، بیشتر در اسرار هر چیز نفوذ می کنیم . مولانا
جمعه ۲۸ تير
موجبات عشوه و ناز است پول
دافع عشق و نماز است پول
میدانی؟!
واقعیت این است:
هیچکس من نیست.
یا اینکه من زیادی منم!
مرگ پایان کبوتر نیست...!
شایدم باشد ،
نمیدانم ،
در هیاهوی روزهای وحشی سردرگمی
مضطرب تر از برگهای چنار جوان
دلهره افتادن از چشمهای تو را دارم
باز طو فانی شدی
باد غرورت میرسد
همچو نسیم در عبور از مرغزار خشکِ پاییز زده
هر روز که میگذرد عاشق تر از دیروز و دلتنگ تر از هر روز میشوم،اکنون بعد از مدت ها در راه بازگشت...
گاهی گمان میکنم تنها بازمانده زمینم
اطرافم جز سایه های موهوم و متحرک
هیچ نیست
و من چون کودکی غری
ویران شدم دلم
ویران تر از پلدختر
شکست قلب آیینه برای معصومیتت
ازسایه خودم می ترسم
آخراین سایه لعنتی
دوستت دارم روزی برای نازیدن بود
درست مثل پرچمی که بر فراز قله عشق
پس از
قربانی اندیشه ای دلربا
دایره ای از من نامیده می شود
چه امشب به من نزدیکی
یاد تو اینجاست
و بوی تو را احساس میکنم
روزگار چه می گوید
این دقایق از من چه می خواهند
از که اجازه بگیرم
برای عبور قایقی می خواه
درد ودرمان، درد بی درمانم اوست
چنگ رامتین شب ھای بی آرامم اوست
رقص مهتابی شبی در برکه
دلم دریاست
دلم دریاست امشب
دلم آرام وپابرجاست امشب
بیا غرق شو درین رامش
این روزها دل شکستن هنر است
پرسیدم ازسرباز نگهبانی
چه خبراین دوران?
میان خشم دوابرو
اشکش حلقه زد،
گفت خبرازفرزندمن داری،
م
بعد از من برای تو چه خواهد ماند ؟
جز دشتهای تشنه تنهائی
جز مرداب های ساکن عشق
وا می کشم دستم را از برکه های یخ
تنور خانه هنوز روشن است
پر میکشم از این زمین دلمرده
چراغ کهکشان
این روزها شب هایم را با اندوه و افکار پریشان میگذرانم،دلهره ها ای از جنس پوچ و هیچی تمامم را در بر .
وآنگاه که بخردمان بهتان نمیپذیرد
با یاد خدا
دست ها راباید شست..!
چشم ها را باید شست..!
زمستان
سرماي حزن سال را به سينه دارد
که سپيد ميکند اشک ريزانش گيسوان زمين را
به رنگ بغض جوجه گنجش
نه اینکه نباشی...
زیر برف های زمستان
همیشه رد پای بهار دیده میشود...
بغض میکند هر واژه در سرم
فریاد کن مرا...
چنان بتاز بر قامت زمستان
که ترک بردارد ظلمت تنیده بر تاب
مادرا
تو تنها گلواژه ای هستی که نبض غزل من با تو می زند
و قلب شعرم به یاد تو می تپد
هر وقت
جوانی مصرعی از دیوان هفتادقله شده
و تنهایی مرثیه ی تیلوار است.
بستر خوابیده ی روستا را می بینی
تنگ تر از من گذر کرد از بهانه هایش..
چه خوش یافت دانسته هایش را..
هنگامی که به سرزمین نانوایان رسی
وام دار زمینم من..
دارا ترین نخل آزرده..
شبیه من بود..
محو می شود، در آبی آسمان
مغلوب است، در آبی دریا
سلام بر زيباترينم،من در تاریکی مطلقی از وحشت صدای زوزه ی باد نشسته ام،امید دیدارتو مرا مجنون و دیوان
عشق من هر تغييري در زمان،حضور من و تو را دگرگون ميكند،سايه ي افكار تو دغدغه ي ثانيه هاي زندگي ام ميش
زن در تکاپوی فهمیده شدن
در این زمان ........
به نشانه ها و حکم قضا
می دانم همه ایرانیان هستند صدر نشین بهشت خدا
... .عشق می داند. ...
چشم شب بیدار...
می چکد...
از رخ مهتاب باران...
مو رهائی در باد...
من طو فانی ندید ه ام در این حدآرام
من عاشق ندیدم در این حد ویران
مرگ زیباترین است اگر
رأس ساعت باشد....
از لحظه آشنایی تا لحظه جدایی چیزی نمانده است
تصمیم آخر این است که
تو بری و دیگه برنگردی
منو تن
اتاق گرم و آبی
برای من بهشت است
برای تو جهنم
گرما برای من پوشش است
برای تو هیچ
آبی برای من رنگ
دوباره گوشه نشین شدی
توی کهکشان دلت
دنبال کی هستی
با این همه ستاره
بازم دنبال ستاره می گردی
بی
اگر دل سرد من با چشمان بسته به تو بنگرد
گرم می شود
چون تو به اون گرمای نورانی بخشیدی
در کوچه باغ های عشق
تو را دیدم
چشمات دلم را برد
خاطره ای در دلم مرده است
با دیدن تو چشم باز می
زمان دیر می گذرد
همچون آینه سفید
هر چی قدم برمی دارم نمی رسم
خسته ام
حال ، دیگر توان کاری نیست
سر در گمم
نمی دونم چیکار کنم
کوچه منو صدا می کند
در کوچه های تنگ
دیواری طلائی می بینم
منو به طر
این قرارمون نبود
که بری و منو ساده کنی
که رنگ خدا باشی
من هم کمی طلائی
که من رسوا باشم و ت
چیزی صدایم می زند
بیا نترس
جلو
جلو
و همچنان در پی او
مرا در پیچ و خم دنیا می کشد
کاملاً مات و
صدایی میاد
واسم غریب
صدا نزدیک میشه و غریب تر
صدام می زنه
باهام صحبت می کنه
دنبال صدای آشنا می
آروم و قرار ندارم
مدام دنبال چیزی می گردم
اما پیدا نمی کنم
آشفته ام
صدایی میاد
انگار از ته چاه
خسته ام ، دنیا طاقتم رو نداره ، بهم میگه برو ، برو گمشو
حالا می خوام ترکش کنم
دنیا باهام بد تا کرد
قاصدک رو همانطور که هست لمس کن ...
قاصدک ناراحته ، آخه تو اونو به جای دور بردی، تنها شده
چرا بی وف
تو همون غروبی هستی
که دنبالش می گردم
عشق یعنی یار و همدم ، معجزه ، طراوت ، شکوه
عشق یعنی گل شببو ، یادگار مادر ، شکفتن از غم
عشق یعنی ن
دلم میخواد دفتر زندگیمو باز کنم و از نو ورق بزنم
دلم میخواد به اوج آسمان ها برم
اوجی که انتها ندار
آغوشی که آرامش داره
پایانی نداره
آغوشی که نوزاد را در خواب فرو می بره
آغوشی که نوازش داره
آغوشی
من و آن سنگ اگر
هر دو در مصاف با حادثه ها خاموشیم
شاید غریبه ای در من است
که هرگاه به آینه مینگرم
آنچه پیداست را
نه دیده ، نه میشناسم
باید تمام می شدم در خــود
باهـمه ی دردهـا و رنــــــج هایی
که در هم تنیـده با،
نابسامانی های دنیا
میرود بدرقه ی تابستان
دل پاییزی مادرزادم...
گمان من از عشق گریستن معشوق بود
برای مرغ ها تابلوی پرواز ممنوع محدودیت نیست
با باد بزنی از
پر شـــــاهپرک
و
مجموع ۲۰۰ پست فعال در ۳ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
ایمان کریمی
مهدی تنهائی
در دلم ساکن 
عليرضا حكيم
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
علی اصغر اقتداری (حرمان)
نسرین حسینی (نسرین) 
دانیال شاه آبادی 
سعید چرخچی 
کبری یوسفی 
