پنجشنبه ۲ آبان
شعر چرخه زندگی
|
|
|
|
ای درخت تنومندی هنوز
شاخ وبرگ داری سبز رنگی هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگار بود که آبمان داد و تابمان داد
مستمان کرد پستمان کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این عصیان که در تو هست زندگیست
این نسیان که در گذشته هست اسمش زندگیست
آینده از آن توست ای تویی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوی آزادیست فکر و کیش من
دیوانه و زندانی و خشکیده ریشه من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از رنج های رفتن از مرز کبود
با نسترن های بی گلدان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هر زالو صفتی دوست مگوییم
به هر هرزه رویی بانو مگوییم
به هر نفس شهوانی عشق مگوییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه را حرف دروغ است پیداست
گر بگوید شب است ستاره اش ناپیداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این جهان با هر چه دیدی،جاودانی نیست،انسان!
اسم این زندانِ غُصِّه زندگانی نیست،انسان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و گریزانند از معرکه
تنها سایه شان پایبند به زندگی
آنطرف تر قلبم میسوخت از تشنگی
که تشنگی خود هلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده ها ازهرچه حرص وجوش,حرص و جوش تر
دلقکان شــاد , شب با غصـه هم آغـوشتر
در میان دادخواهی های
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طناب عمرمون چقدر باریکه
زندگیمون روی طناب آویزه
بعضیا رو طنابشون تاب میخورن
بعضیا رو طنابشون دار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرم
پدرم تا به کجا از تو نباشد خبری
چه کنم گر نکنم در ره تو سینه دری
چهرهام زرد و پریشا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای تازه و بوی علف ، رفته ست از دنیا
درین خاک خزان دیده خسارتهای بسیارست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسیر رنج ها بر صفحه ی شطرنج ها
غم ندارد شاه اگر جان داد سربازی دگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای دختر زیبای بازیگوش
تو اینجایی چرا در این شب خاموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می گفت روزی غریبی تو ولایت
می کرد از مردم شهرش حکایت
می گفت که مردمش خیلی عجیبن
مثل اسب می مون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز آمد فصل آرایش تند / گیسو افشان کرده از برگِ بِلُند
پاییزِ باران و چتر تا ما شدن / پاییزِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این بار کج راه به جایی نمی برد
با این ستون کج به ثریا نمی رسیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز
دستِ برگ های خشک شده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخت این دایه ی مهربان
این روزها باز هم نطاره گرِ
که چگونه برگهایش به عشق رنگی شدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای شهر از بس که مه آلود است
در هیچ گلی امید رستن نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرمود هرکس منم مولای او علی است مولا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شبیه صنوبری هستم
که تنومند میشه هر لحظه
یه صنوبر که هر چی قد بکشه
از هجوم تبررر....می لرزه
تن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جاهلان خفته در این خواب، ای کاش بیدار شوید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زبان در ساحل کلمات قدم می زند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد را مثل خود درد می نویسم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و این منِ کمتر
در امتدادِ رقصِ شعله هایِ آتش
در نجوایِ شبانه یِ باد با جنگل
در لذتِ هم آغوشیِ دو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ققنوس پاییز
چه خواهد زایید؟!
جوجه ها را نشمرده
زمستان رسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب اما تو بخوان و
برای هر قطره اشکم
شمعی روشن کن
امشب میخواهم باختنم را جشن بگیرم
مرا نشانه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قناری تو قفس مرده
به جاش خفاش میخونه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شادی به خشم طعنه می زند
عشقِ کمانگیر تمرین عشق اندازی می کند
عجیب است این میهمانی احساس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آشفته میگذرد
روز و شب دلتنگی من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیچِ جاده، رقصِ دار و نورِ ماهش را ببین
راه شیری گم شده در کهکشانِ مهرْبُن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر دو جهان را نه به نام خدا
فهم خود از این کلمه باختیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهریور جان!
صدای تُردِ پاییز را می توان
از قدمهایت شنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دریای طوفانی که خواب امشب آشفته
در این سو بخت ما یاران در این آشفتگی خفته
چراغ ساحلی خاموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شایعات زیادی و بی شماری بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که هر لحظه با من و ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرروز خُلق من چون برج زهرمار
غمگین و عاصی ام از دست روزگار
ناراحتی گلم از چهره عبوس؟
لبخند زورکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا را از زیر عینکت نگاه کن
به چشم من آسمان را تماشا کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد ازغم و اندوه چه باشد؟شادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در زمان آمدن در این جهان
کاشکی این بود رسم آسمان
گیتی_رسائی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه روز از زخمی که خوردی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اسیر گردباد کویر کابوس....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توی حال و هوای خودم بودم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخ !! پس چرا؟؟؟
صورت و سیرت، هزاران رنگ شد.
عهدهامان یک به یک کمرنگ شد
آدمیّت خوی حی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خبرها همه حاکی از نا امیدی / از آدم نماها به شدت شکارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست به سینه
ایستاده است
آسمانِ بی پایانِ مهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدین روز و شبای کش دار‌و؟ از اونایی که یهو در میره میخوره تو چشمتون...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی که ماه کامل شد
درد در خانه همسایه خیمه می زد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم مانده در هوای شهریوری آرام و بی دلشوره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«چرخ و فلک»
صدای دلنشین چرخها
چرت ظهر مرداد
را به فلک میگیرد
تمام خوشحالی ام را
در مشتم گره م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم صدا، آشنا شویم در یڪ نقاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ، از روی بچه ها رفته
مهربانی از این فضا رفته
کفر باشد، ولی خدا رفته
زن نباشد چنین شود خانه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرتاب میکنم
افکارم را
صفحه شاید خط خطی
مهره ها سردرگم
باز هم پوچی
باز هم توقف
نصیبم میشود
دوب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه آخر سرباز
پر بود از وضوح
مات را کنار میزد
امید فوران میکرد
شانه به شانه ی هم
شاه را بروز م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردم ظالمان زیادی را حاکم کرده اند....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سقوط نگاه آخر
دست ها را جمع کرد
حکم بر بریدن
خشم بر حاکم
افکار فرش را پاره کرد
ریشه را خشکاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی قصه ی وصلی ست که آهنگ جدایی دارد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابر را بر دار ها کردند و باران مرده است...
دست در دست خزان جسم بهاران مرده است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مربوط به دفتر شعر: گل خشخاش بر روی موهایم
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۴۵۹ پست فعال در ۴۴ صفحه |
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
بسیار زیبا و پرمفهوم و پراحس
:
محمد علی سلیمانی مقدم
وحيد سخايي 
زهرا داودی (داناک) 
