دوشنبه ۲۹ بهمن
|
|
|
|
ای انسان!
تیشه برداشته ای بی پروا
قطع میکنی رگهای زمین را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشا قرآن، کلید باغ رحمت....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نچرخد زندگی با دست خالی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی به پایان می رسد این قصه این کابوسها!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا قبل از اینکه در چشمات پاییز رو دیدم
گمان می کردم همیشه بهار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسی دیدم، شنیدم حیل و نیرنگ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نقل و گل و لبخند
رفتیم به استقبال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچو پیمانه شمار در عظمت! دریا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از پشت یکی وعده ی ارزنده ی واهی...
با ذکر سلام و صلواتی حسن آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار تا بگویم با این دو چشم گریان
با ضجه مویه گویم از حال و روز ایران
ایران من تکیده دیگر توان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا آن کس که غم در دل ندارد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه برکه ی پرتم درون خلوت خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نمونه های اختلاف طبقاتی فقط آنجایش
که کودکی به فقر مبتلاست و کودکی به فخر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خودم خواهم که یک شعری برای درد این ملت بگم
از گرانی از نداری از صدای ناله های مردم کشور بگم
ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من رسول مهربانم شاعری پر رمز وراز
با زبان انتقاد دستی به شعر کردم دراز
حرفهایی گفته اند مردم یا س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انیکه میکشم توتون نیست و آرزو هایم
دود می شوند و دودش بر زخمم ضماد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه کاروانیان، دیدند که در راه مانده ام
کاروان سالاری ندید، من در تهِ چاه مانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روباه و کلاغ
قصه بچگیهامان.
شنیدیم و خواندیمش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل کوچ ایل در پای بهاران مانده است...
آرزوهایم در آغوش سواران مانده است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کنجِ خلوتِ دلم، چو مرده آرمیده ام
زندانیِ قفسِ خاک، بدستِ آفریده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما ز گمراهی خود بیداد کردیم
عشق را در دل یار بیمار کردیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم فصل بهاران آمده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان، تاریک
آشنایان، غریبه
نگاه ها با ترحم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل به معشوق داده , عاشق رویش شدم //روی را بوسیدم و عاشق مویش شدم
ساز و نی بر هم زدم,مست مست سویش شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بهاری ندیدم
تمومِ عمرم پائیزه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قبول حضرت آن خالق کریم نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگ پایان یافت!
نعل اسبی در گل جا ماند،
دامن لباسی خونین شد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محتاج توام بجز تو یارب چکنم
دیشب بگذشت بگو که امشب چکنم
دردرگه تو راز و نیاز تا به سحر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکبر فرومایه را پر کند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیلی سخته؛ حاصلِ یه عمر محبت و وفا
تویِ یه لحظۀ شوم، دود بشه با دستِ جفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(بارش باران مرا نیز خوشحال کرد)
مرد پیر قصه ما شادمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ما از توصاف خواهد شد
پنبه هایم لحاف خواهد شد
نخ ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي كه ما را به جهان، اهل تو را تربیت است
ز اثـر تربيت توست ، كه مرا تربيت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو می جویی رفیق بد، به کارت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام از بس که به در دوخته ام چشم
چشم به ره مانده ام و چاره ای هم نیست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کنار پنجره ی غمگین یک اتوبوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویِ این همه هیاهو، هیچ کسی؛ سکوتِ دلگیرو ندیده
چشمه ایی تشنۀ آب، ابر و بارونِ کویرو ندیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درین زمانه که
فال گوش فحاش
بسته دشمن را به فحش
شیر فروش شیره کش
کرده فاحشی هایش فراموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي كه بر سر نهي ،تاج شاهي
در نظـر دار ، لطف الهـي
بنده اي را به دنيـا نـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آینه، پاکی چو بود حاجت ما...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تهران نشینی یک زندگی ساده نیست
شهرترین نیست ولی آباده ایست!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي پسـرا ،گر هنـر ايفـا كني
بـر سـر تخـت هنـري جا كني
فكر در اين عالـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از میان پرده های خاطره در رقص باد /یک غبار خسته بی جان گرفته در برم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی می شکند خود را
در فقر هر سکوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارالها پس عدالت را چه شد؟
شهر زیبای سعادت را چه شد ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بین آسمان و زمین مرزیست
زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنج
منظومه ی زیر رنجنامه ی این کودکان بی پناه است:
در انبوه نگاه چشمها، کودک
کنار مادرش آرام خو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدیدم گوهری اندر صدف بود
بنای زندگی چونان هدف بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب از حادثه ای بگذشتم
جان سالم ز خطر در کردم
من به چشمان خودم مرگ تماشا کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی!
به که بگویم؟ چه بگویم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نبودم بندهء کس چون خدا گفت: تورا انسان و آزاد آفریدم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواستم چشم بر دنیا ببندم نشد
بار دیگر از ته دل بخندم نشد
خواستم آرام گیرم گوشه ای
چاره ی دردها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند جماعتی نشستند...بازیچه ی دستشان وطن شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ دیگر هیچ نیست ، همه چیز است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخن از خیر زیادست وعمل نا پیدا من ازین سستی ایمان, پریشان شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب ها روح خسته از زمین و زمان ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به چه ناکرده گنه درگیرم زان به دستینه غم زنجیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذارید تنها بمانم!
با کوله باری از درد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوکری سرپرست خود فروش / پیش چشمان مدیر کارگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت من جرس نیست
و مانند سکوتی که آبستن به فریاد است
عبث نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من گرگ ها را دیده ام ، در بینشان خوابیده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نگاهت افق دید مرا دید نزن
جای من فکر نکن
و به چالش نکش هر کنش و واکنشی را که ز من میبینی
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۱۸۷ پست فعال در ۴۰ صفحه |
طاهره حسین زاده (کوهواره)
مهدی صادقی مود
عیسی نصراللهی
سودابه حسن پور(کرشمه)
مجید ساری 
وحید کاظمی 
