يکشنبه ۲۷ آبان
|
|
|
|
بنویس انشای غزلفریاد بنویس
بنویس جانا هر چه بادا باد بنویس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
او گرسنه شد در جایی که بیگانه در لباس بومی بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار از صدای گذر اب
و پرنده هایی که میخوانند
و برگ هایی که در باد میرقصند
لذت ببرم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرخه زندگی را با زبانی نیم عاشقانه و نیم داستان با صمیمیتی خاص بیان شده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پست ومقام رالحظاتی رهاکنیم
مثل پرنده های رها بی نشان شویم
حتی اگرشبیه درختان کهنه ایم
باید....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن شنیدَستَم کِه دَر شَهری غَریب
یک نَفَر بودَش بِه افکاری پَلید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آوایی خسته
ابرهای هر جایی
حجمی از سلولهایی تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مَنَم زَن اَز تَبارِ پاکِ هَوّا
مَنَم آزاد و عاشِق دَر سَهَر گاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه ما/ خواب می دیدیم/ خواب خیابان/ خواب کوچه ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تَک دِرَختی دَر بیابان مانده ام
خاموش و سَر دَر گَریبان مانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کِی میانِ پیله ای محبوس باشیم؟!
در خواب با پروانگی مٲنوس باشیم؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویِ یه ایستگاهِ بینِ راه، منم سوار شدم
نمی دونم به چه جُرمی، به سفر دچار شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویِ این همه هیاهو، هیچ کسی؛ سکوتِ دلگیرو ندیده
چشمه ایی تشنۀ آب، ابر و بارونِ کویرو ندیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاطرات کودکی مانده بجا
گشته ام تنهای تنها ای خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیش من از مهر و از این کیش نیست
عمر زر و زور از این بیش نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر خیالِ رند بودن میکنی دستی بگیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب تعطیلی و عَطر خوش یار
نگاه عاشقانه بهر دیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکس گَپ ناره، گَپِیْ بَخَرَه
ایْما شوْنیاموْن، بی ریْم دِ خَرَه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عزیزم قدر مادر دان که آخر
کشد درد و غمت بیچاره مادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سر آن کوچه ِاستادم به روز
تا که دیدم دزد رمال رموز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شادمان نمی شوم ای زندگی
چون نمی دهی شیرینیت را نشانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده آمد، طالع و اقبالِ دل فرّین شود
درد و رنجت التیام، به دستِ آفرین شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوْشال وِ قدیم وْ چادرنشینی
نه آپارتمان وْ کرانشینی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست بشکند بر عقد بیعت خان خویش
زره شد جامه ی تن اهل بیت ارکان خویش
هر کسی را بهر کاری در زمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هی تکان میداد مادر خاطرات دور را ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعضی دخترو، چَنِی خود سَرَن!
پِتْیان موْوِرَن، مِری عنترن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِمِسوْ فصلِ، یخ و یخ بَنوْ
دَ بَن نِمُوْوَه، دِنوْ ریی دِنوْ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصلِ بَلْگ ریزوْ اوْما وِ نَوَرَد
پائیز رَسِسَه، وا رخساره زرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاوْوِسوْ فصلِ، اَفتاوْ وْ گرما
فصلِ مهمونیِ، دار وْ درختیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار موسمِ، زِنَه بی یِنَه
فصل رستاخیزِ، مُرده دیی یِنَه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گُذرِم اوْفتا، وِ کوْه وْ کَمَر
بُری گُنج دیی یِم، رنج شو بی ثمر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوْتِن بَکُشی وْ سی یِت توْوْ نَکَن
تُف کوْ وِ دَسیات، که بی نِمَکَن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیده گریان شد خداوندا چرا
دل پریشان شد خداوندا چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کِرا نشینی؛ تف دِ مرامت!
کِرانشینی؟ سگ نُوُ وِ حالت!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کُریا ایی دوره، سی چی چنینَن؟
مِی شوْ چی چوله و جوجه تیغی یَن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرض جدیدی، دچار موْ بِی یَه
چِنی نِهاتی، بشر نِهْ ایی یَه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در صراط مستقیم افتادم و کج شد ملاکم
کج مداروکج مزاج وکج مرامم نیست باکم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تكرار ديروزي هستم كه امروز ، فرداي خود را در اينه هاي ترديد ميبيند
من صداي اوازي هستم كه ناقوس و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مَغَلی داشتم، زرنگ و زبل
همیشه گُل بی، وا تَشِ اِزْگِل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگارِ بد گهر، بسی اساطیر دیده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غرق در خویشم و حالم خوش نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کس نداند که چه سان، این گونه حیران شده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا من دراین زندان نمی میرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ پاییزی ندارد آرمانی پس بیفتد
دست بیعت با نسیمی ست پس بیفتد
عشق ریشه وصله ای بود شاخ و برگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا رب بیا فریادمن را تو برس
از داد من باز آمده بانگ جرس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همان ادم درستي بودم كه اشتباه شدم...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویِ این آبادیِ چون بادیه، ابرِ بارانِ پائیزش بادیه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک رنگ به یک رنگی برزنگی برزنگی
نزدیکی فرسنگی از رنگ به بی رنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"ئاشتی"
خەون دۊر لە دەس ئاشتی
تۊەنی ژە سەرەێل ئاخرین پاڕێزگاریکەران
وەدارەوکریاگ ئەڵ دەروازەێ ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاص که باشی نفسی آزاد کنج قفسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کسی پشت درختان است
ظهر تابستان است
همه چی هست
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در عجب ماندم زکردار بد این روزگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اژدهای نجیبم چه بخواهند چه نخواهند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطنِ من همه چیزش، کم و بیشش قاطیه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الهی که هدایت شه همونکه
داره خونو تویه شیشه میریزه
برا خدا که هیچ کاری نداره
که آبروشونه یکجا بری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیوندِ مقدس شده با سکه عوض
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقر و تهیدستیِ ما فکر و گمانِ دشمنه
گرانی ارز و دلار، دردِ گرانِ دشمنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مـدار عاشقی ، گـاهـی وصالی لازم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز تو گر شود حرام فردا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان دوباره گرفتار فصل نادانی است
سپهر حرمت انسان دوباره بارانی است
دوباره دست زمین راه آسمان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفس سرد خزان،ناگه از راه رسید
انگار همین لحظه ی پیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب کشورعجب دینی عجب دردی عجب مارا
تعجب می کنم یارب، نمی بینی عجب ها را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر وعده بمیدان پای کار است
اگر جای عمل حاکم شعار است
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۰۷۲ پست فعال در ۳۹ صفحه |
عليرضا حكيم
جمیله عجم(بانوی واژه ها)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
بارماشریبی 
احمد خدادادی دهکردی 
