يکشنبه ۲۴ آذر
شعر چرخه زندگی
|
|
|
|
شهر بهاران...575 باباباقر
ای دوست
هزاران فرسنگ باقیست هنوز
تا رسیدن به شهر بهاران
گذر با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداحافظ، تمام ِ لحظه‌های حسّ ِ بارانی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد دارد سینه‌های مردمِ این سرزمین؛
ای خدا! بهرِ دلِ پُردردمان، درمان رسان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم برای سرخی گل می سوزد
به یاد سرخی ذغال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما آمده ایم که اشتباهی بکنیم
از ماتم و درد ناله و آهی بکنیم
عبرت آموز شویم و قدحی بر گیریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیشانیاش گره خورده با زبانی که از سَرِ خط شروع می شود.
نقطه‌ای که فرسوده است.
اما به تمامِ رهگذرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه لحظه خاطراتم می شود روزی کتاب
گر بگویم داستانم را ازین شهر عذاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر تا پایم خلاصه شده است از مشتی خاک ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مدبّر گو مرا اندیشه زار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما رو قایق های کاغذی می نوشتیم عشق است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جلوی یک کافه فست فود ایستاده بود م
و بعد بی اختیار به نرخ ساندویچ ها خیره شدم یک ساندویچ معمولی ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حوض آب حیاط بی ماهیست
از برای حباب دلتنگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تابش خورشيد، اثري رو به جهان هست
در جمله نباتات ، اثر آن به عيان هست
آن خا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کفش ها را باید کند
جور دیگر باید رفت
زندگی ارزش اینگونه بودن را ندارد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت شق‌القمر خواهم نمود
سرنوشتم را عوض خواهم نمود
عاقبت در نقطه تاریخی‌ای
چرخشی سوی دگر خواهم ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا سلام خوبی ای مهربان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قالیچه
روی قالیچه می نشینم
به نقطه ای پرنقش و نگار می روم
جایی که مادرم بیست سالگی اش را با ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست بدان ما مردگانیم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتگران......
قهرمان.....
هستند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر ما معنی خدایی داشت
شاعران حال شعر را نبرید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من گرگ ها را دیده ام ، در بینشان خوابیده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوکری سرپرست خود فروش / پیش چشمان مدیر کارگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت شیطان خرید روح مرا /// بارک الله خوب کردی مرحبا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه یه لپ، نه دولپ،سه قلپ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر بیا و جانکم کمی شتاب کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان زمانِ محبّت، زمانِ همدلی است
جهانِ روشنِ فردا، جهانِ همدلی است
هر آنچه در شب و روز اتفاق می‌ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای جوان ما هم زمانی اعتباری داشتیم
عاشقی شوریده بودیم و نگاری داشتیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدانید ،آبان شده، تکرارغم ها
کی برلب ،نشیند لحظه ای لبخندما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا، دگر توانی ندارم و ازت هیچ نخواهم
جز من باشم در تنهایم و فقط اندکی سکوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کنم رَبّا زندان است سرم
چو پیکان رفته از برم
خورده ام زهر حیات و بی جان شده ام
هیهات زندان ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرش را خلاصه میگویم
درس عبرت شنیده ای؟؟؟ آنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرم
پدرم تا به کجا از تو نباشد خبری
چه کنم گر نکنم در ره تو سینه دری
چهرهام زرد و پریشا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا با هم به ماه سفر کنیم
به جایی دورتر از اینجا
به سرزمینی پشت پرچین قضاوت مردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی عطری زعفرانی
درهواپیچیده باز!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی نوا ، مردی که دارد او دو زن
در ستیز دائم است با این دو تن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرهم به زخم هایمان دیگر نمینهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب غروری و نفس سرکشی
برد صبوری و کوبَد ارتشی
بشر تویی آن خلق از عَلَق
تو آن کوری و تو آن سرکشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد فصل پاییز خش خش برگ خزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بَرده برهان خود از دام ارباب
بُرده نمک جان،خورده ارباب
بَرده دانی که اصلا زندگی چیست?
زندگی یعنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درختِ سیبِ باغچه
ناز میکنه تووی باد
سیباش دلم رو بردن
آخ دهنم آب افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آسمان ، گریه کن
ابرهایت را سرازیر کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک غزل + یک حرف دل ادبی + یک ترانه‌ی انرژی مثبت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنی دیدم که روی پشت بام است
زنی که صورتش غرق جذام است
به پایین می پرید و بود خوشحال
رهایی از ق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که پدر برای نان درد کشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این پینه های دستهایت رمز عشق است
پنهان نکن این رمز بی پایان خود را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرگ سلطان گشته چون درَّندگی آسان شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای درخت تنومندی هنوز
شاخ وبرگ داری سبز رنگی هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگار بود که آبمان داد و تابمان داد
مستمان کرد پستمان کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این عصیان که در تو هست زندگیست
این نسیان که در گذشته هست اسمش زندگیست
آینده از آن توست ای تویی که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوی آزادیست فکر و کیش من
دیوانه و زندانی و خشکیده ریشه من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از رنج های رفتن از مرز کبود
با نسترن های بی گلدان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هر زالو صفتی دوست مگوییم
به هر هرزه رویی بانو مگوییم
به هر نفس شهوانی عشق مگوییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه را حرف دروغ است پیداست
گر بگوید شب است ستاره اش ناپیداست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این جهان با هر چه دیدی،جاودانی نیست،انسان!
اسم این زندانِ غُصِّه زندگانی نیست،انسان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و گریزانند از معرکه
تنها سایه شان پایبند به زندگی
آنطرف تر قلبم میسوخت از تشنگی
که تشنگی خود هلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده ها ازهرچه حرص وجوش,حرص و جوش تر
دلقکان شــاد , شب با غصـه هم آغـوشتر
در میان دادخواهی های
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طناب عمرمون چقدر باریکه
زندگیمون روی طناب آویزه
بعضیا رو طنابشون تاب میخورن
بعضیا رو طنابشون دار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای تازه و بوی علف ، رفته ست از دنیا
درین خاک خزان دیده خسارتهای بسیارست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسیر رنج ها بر صفحه ی شطرنج ها
غم ندارد شاه اگر جان داد سربازی دگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای دختر زیبای بازیگوش
تو اینجایی چرا در این شب خاموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می گفت روزی غریبی تو ولایت
می کرد از مردم شهرش حکایت
می گفت که مردمش خیلی عجیبن
مثل اسب می مون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز آمد فصل آرایش تند / گیسو افشان کرده از برگِ بِلُند
پاییزِ باران و چتر تا ما شدن / پاییزِ
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۵۱۱ پست فعال در ۴۴ صفحه |
چقدر زیبا و مصوّر 
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)
پژمان بدری
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
معصومه فیروزی کریانی 
محمودرضا رافعی (رافع) 
