شنبه ۲۷ دی
شعر چرخه زندگی
|
|
|
|
لعنت و نفرین بر آن ابرو و چشمان سیاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از چشمه ی بدبیاری بعضی ها
جاری ست غمِ نداریِ بعضی ها
در چاله و چاه زندگی افتاده
انگار که چرخِ گار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Start a new life end of page
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ همسایه غاز و مرغ ما
..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان ز تنم رفت ، دل آزاد نشد !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی دسته جارویی در حال کار
خورد به گران مبلی ماندگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاشکی جنگلبان
یک دل سیر نگاهت بکند کاج بلند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمین از بغض من لبریز
چشمه ی چشمی
از حسرت مادام باور کردنش سر ریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من غافل به خیالی که خودم صیادم!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داد از كسي كه فطرت آن كينه ور شود
هر كينه جو زِ فطرت ديوي1 بدتر شود
هـر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه روزی اشک من سیلی شود، پایت بگیرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بایدازسیطرهٔ مرکزدریارَدشد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نطفه ای بودم از نجاست پاک
گفته اند که آمدم از دل خاک
نطفه ای بودم به فکر آزادی
از دل خون گوهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افغان افغان
آه چیست
تو بگو افغان به چه معنیست؟
مر نه افغان ناله از درد است؟!
یا همان قوم قدیم پر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود دل خوش کنم کم کم به این آوازها
شعر رسوایی شده ورد طنین اندازها
گاهگاهی با تامل اعتراضی سو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من سر زآستان حضرت دوست،برنمیدارم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقت ، بازیچه ی دست من و توست
زیستن ، بازی آسانی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بذر گل در خاک میگردد نهان
تا که آب آید بروبد جسم آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گذشته ماندم و در جا زدم
من گذشته را همی فریاد زدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همين چرخي كه مي گردد به نيرنگ
زِ يك گردش كند بر پا دو صد جنگ
زِ يك گردش ، همين
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دست من وتو خارج است کار جهان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام نیک پاینده مانَد،نی که زر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرشبی یه جوونه
اومد در میخو نه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه درپی سود و سوء نیت رفتند
دنبال نه آزار و اذیت رفتند
این کوهنوردان به تماشاگه راز
باهم به مل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که حیلیه در این بازار اوج هوشیاری و خردمندی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دلنوشته را نه بعنوان غزل که قافیه را باخته
بلکه به عنوان درد دلی در حد سپید تقدیم میکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار مست چشمان تو خواب از اسمان چیده
مرا در عطر بیداری نگاه توست پیچیده !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر یاد کنی از آنچه آمد به سرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گله دارم در چراگاهی به ظاهر امنِ امن
می‌هراسم بدتر از گرگان شبانی میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگه بالِشتِم
دلتنگه آن روزها
که میدویدم شاد
در دشت با گالِشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب شد و بار دگر با یک غزل...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ می ریزدخزان رابنگرید...
لحظه لحظه این زمان رابنگرید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب زیبای مرا دزدیدند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وظیفه شلاق میزد تنم را...
عده ای آمدند بریدن نانم را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاول زده؛
پلک‌های ذهنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف شناسنامه که دیگر ملاک نیست
پیرانه سر چو زنده دل آید که باک نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن خشم که درسینه شرار افروزد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر خنجر خود غلاف ماییم
بر جرم خود اعتراف ماییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه امان از دردي كه
كارگرداني ميكند سكوت ما را
و فردا باز تكرار و تكرار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز نگاه خسته ام به صندوقچه ای که خاطرات کودکیم را در آن پنهان کرده ام افتاد
به یک شکلات چوبی ،ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز آمده یلدا به ملاقات دلم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پی نشانه هایی بی نشان هستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوچه رابرف گرفته ...
چه سکوت است اینجا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه جهنم آنچنان است که تفسیرش کنند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"یاد روزهای خوب کودکی"
با وزیدن نسیم بهار
چراغهای لاله سرخ باغ انار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیکی وبدی در بطن هرانسان است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی شک مرا بسوزان
و خاکستر را
بیت بیت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معنا ندارد از شب یلدا نوشتن
وقتی تمام روزهایم رو سیاهند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب خزان باز پرازدرد بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازپس شبهای تاریک خزان....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگ بودم خیلی دلتنگ کرونا روزگار همه ی ما را ناخوش کرده است به امید رهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما را خدا زن آفرید نام خودش داد
حی ایم و زنده ... زنده و زایندگی داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازپس پنجره میزد تلنگر باران...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل پاییز که با پنجره ای رو به غروب
روی دیوار جهان تابلوی نقاشیست
تکه برگی که به رقص آمده زیر بار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پائیز و باران و درختی زرد
شب گریه های سرخ بی پیگرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرو آزاد منش ، سركشي از سرو تو بود
وَر نه در من زِ ازل ،سركشي از اصل نبود
سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و قدم های مرا
مردم شهر همه از حفظند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من روان و آرام،جاری ام
از کوه
از بیشه
از میان سنگلاخ ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در قطاری که می رود بالا
می رساند به مقصد آخر
با بلیطی که یکسره است تنها
مثل فیلمی که می شود اک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبلی خوش بود و خوش در مرغزاری میچمید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر شرابی بر ترابی تشنه ی دریا ندیدی
بگذر اما قطره ای دریا بدان از ما بریدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بِها می‌نویسد برایت چند رازی
که بدانی که در این جام بلا رخصت بوییدن نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه هامی گذرند...
لحظه هارادریاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من
جیغ درخت هایی هستم
که امسال ، ویلا شدند ...
من قرار بود طیاره ای باشم
که هیچگاه
از پاریس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی یک سراب و دیگر هیچ
میرود باشتاب و دیگر هیچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ چنار زرد و خشک
زیر لگدهای سرد سرد
موج در موج و دوباره باد و طوفان
سیل افکار و خیالی پوچ
کو
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۱۵۴ پست فعال در ۵۲ صفحه |
حدیث ابراهیمی (سوگند)
علی سهامی
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
ابراهیم هداوند
