شنبه ۲۷ ارديبهشت
شعر قطعه
|
|
|
|
می‌روم گاهی کنار پنجره
چشم می دوزم به راه بی حوصله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجیب چشمان تو تسکین جان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را می بینم و نیستی کنارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جایگاهِ عشق.حکیمانه 2
دل اگر خالی کنی از کینه ها
جایگاهِ عشق گرددپر صفا
توزخود بینی بکن خود را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از بــزرگی ایـن چنیـن پـرسیـــده ام
گـو چـه چـاره گر مرا سخت بگذرد
پـاسخی او داده از حکمـت بــه مـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی خنده های ناب تو
دیدن و بوسیدن سیراب تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لانـه کرده بـارِ اندوهی به رویِ شانـه ها
تابِ غـم دیگر نـدارد قامتی بی سَـرپنـاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیالِ خام خزیده به ذهن بذر طلب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق ما را می برد آن سوی این دشوارها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه در گوشه و کناره های این کوچه و خیابون های قدیمی منتظرت خواهم ماند تا روزی دوباره برگردی و باهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مرد.حکیمانه 1
خواب وغفلت میشود راهِ فنا
کوشش و قدرت بُود وجهِ بقا
خواب وغفلت را رها کن ای ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیـا پَـنــدی بگـیـریـم از کتـابِ ایـن زمـانــه
که هر برگش کلیدِ قفلِ درهای ترقی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه های متروکه در من چه می خواهند!؟
شهری که تمام مردمانش مُرده است را درونم حمل می کنم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا تو ای تنها پناهِ بی پناهان
به کامِ ما بگردان زندگی را شاد و خرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توگویی ماه می تابد،درزیرالحایک عربی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو آن زیباترین واژه عشقی که میلیون ها زبان هم خلق شود
باز معنی ات فراموش نمی شود..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که دلسوز است و عاشق ، مرد میدان می شود
با چنین مردانگی ها سرزمین سامان گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اِنقدر پیشِ چشمِ تو غریبم
که تنهایی شده شب‌ها رقیبم
مثه روزای اوَّل بوی یاسی
و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم چرا معشوق بی‌احساس و مغرور است
گفتا عسل هم دور آن بسیار زنبور است
گفتم چرا مانند یک کوه است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر هنوز گل دارم، هدیه ای از کودک درونم است.
برای همین می خواستند دزدی کنند و وارد مزارع بی کران م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی‌قرارم چه نمایم که بیاید به قرار
بوسه خواهان و خرامان، نکند ناز فزون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابرتوخالی که آبستن نبود
از ازل انگیزه یاری نداششت
متکی بر بال توفان بود و بس
سایه اش هم قصد د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردی که در وجودم پیوسته گشته جاری
از تو نشسته در من چون زخم های کاری
بر این تن نحیفم دیگر نمانده ج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو او بیند مرا و من نبینم روی ماهش
دلم می‌گیرد آخر تا به کی دوری کنم سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باصفا..اخلاقی .اجتماعی
کینه از دل در بکن ای جان ما
تا که باشی درجهان تو با صفا
تو محبت را ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا قرارش سخت محکم بود ، خاکم کرد
از هر چه خوشحالی و خوبی بود ، پاکم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درپایان نماز به سه جا روکنید
آوای سلام بر گوهران شور کنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش به حالِ آنکه در این زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بشر..انسان شناسی
ای بشر بیدارشو ازخواب خوش
تا به بینی زندگی باشد چه جور
گرکه در سخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زمین و آسمان درمانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم می خواهد هوایی را تنفس کنم که پر از کتاب های قدیمی باشد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ریا.اجتماعی
گر ریا ظاهر شود خیلی بد است
ما همه ظالم شویم و خشک و پست
گر که پنداری که تو باشی ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رودهای عشق در چشمانت جاریست..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه صورت حاکی از انسان و سیرت خویِ حیوان
تا ابـد چـشـم و دلـش پُـرآز و سـیـری نـاپـذیـر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کن تفکر .علمی فلسفی
راه دنیا چون پر از پیچ و خم است
کن تفکر راه دانش رو به راست
تو ،به کوشش راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نداری چون تو مثقالی جلالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وجود خویشتن میگیرم از آن ناسپاسی
که هارش کرده همراهی و لطف بیشمارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آغوشمْ مثل تنهایی‌هام
نشسته دو زانو گرفتم غم و
نمی‌زارم از کودکی رد بشه
و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تصویر در آئینه ام بامن تفاوت می کند
در او نشاط زندگی ؛ در من قیام حسرت است
آئینه هم گاهی کمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقِ من برق نگاهت حاملِ پیغام بود
با همین انگیزه می بینی که شاداب آمدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رهایی از منیت.خودشناسی
زن لاف توازمن ومن، هربار مى گويی سخن
اندر مقام من و من، درخواب شودرخواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مولود به کعبه هرکس نتوان شد
جزشیر خدا درکنف رب نتوان شد
چون مادر گیتی بشود مادر حیدر
جز کعبه که
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنده رو سیاه تو روی به کعبه کرده است
پاک شود سپس رود کرب و بلا به پای خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنقدر خوب منقّش شده چشمانِ نگار
تا که اندیشه در این آیه و اعجاز کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیۀ چشمان تو ..
غرق در عشق توام ای مه تابان شبم
می پرستد دل من چال زنخدان تورا
مثل پروانۀ ع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودک درونم راست می گوید..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از ترس طوفان به دریا زدم
به ساحل خزیدم با هر موجِ غم
کنارم بشین روحِ تن مُرده‌ام
همه ماهی‌های
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبَرم برقِ نگاهت حاملِ پیغام بود
با همین انگیزه می بینی که شاداب آمدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تفصیل شعر
علت تنهایی. روانشناسی
هر کس که دلی رنج دهد او
گرگ است؛ دگربنی بشرنیست
تنهایی ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بادا مبارک در جهان این زادروز عیسوی
شد از رخش گیتی پر از نور و در خشندگی
هم گبر وترسا را خوش بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسیده آن دمی که نزد خدای خویش نیاز کنم
به سوی درگه ذات لایزال تمنای راز کنم
از آن دمی کآفریدی زن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب طولانی و سردی که دارد_نشانِ جشنی از اقوام پیشین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یَلــدا...
این کهنسـالِ باستـانـے ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد و با یک نگاه از من گُذَشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرزند ارشد نردبان پیشرفت است
اما برای بچه‌های بعدی ، آری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از معجزه عشق تو بسیار سپاسگزارم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سقـفِ آمـالـم فـرو می ریـزد از بـی یاوری
چون فراقت پایه های این ستون را زد تبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجان اون مدعی های عدالت/ببین دنیا شده مهدِ شرارت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلیل مرگ باور شد ؛ شکستن های تکراری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به میلادم که نزدیکم دوباره
اگه پاییزه غرقِ خون بزاره
جهان آبستن ققنوس می‌شم
قضاوت کن، دلم بی‌تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبرم برقِ نگاهت حاملِ پیغام بود
با همین‌انگیزه می بینی که شاداب آمدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هیچی نمی ترسم!
در برابر تمام تاریکی هایم
نور چشمانت را دارم.
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۶۰۱ پست فعال در ۲۱ صفحه |
به نام چاشنی بخش زبانهاحلاوت بخش معنی
محمدرضا آزادبخت
شاهزاده خانوم
محمد رضا خوشرو (مریخ)
دانیال حاجی زاده (اشک)
مسعود مدهوش( یامور)
معصومه درگاهی 
ساسان نجفی(سراب) 
