خاص بودن

احساس می کنم بر گرفته از روایات و احادیث دینی در باب غیبت باشد اینکه غیبت کننده کار نکوهیده و بدی را انجام می دهد و این خوش به حالی بر طبق روایت به غیبت شونده بر می گردد چون نیکوی های طرف ازان او می شود و از طرفی در قسمت پایانی انگار طرف چنان اظهار می داره که من مقام بالایی دارم و اگر غیبت کننده رو بروی من بایستد از من شرم و حیا می کند با تو دلش می داند که من از او بهترم یه همچین چیزی شاید باشه والله اعلم و صانع والتمام