يکشنبه ۲۴ فروردين
شعر مثنوی
|
|
آرامِ جان ندارم دائم در اضطرابم
|
|
|
|
|
میهن ای آرام جان بختت فروزان و بلند
از زمین و آسمانت دور بادا هر گزند
|
|
|
|
|
بینهایت را قدر کجا باشد
باتو باشد اگر نظر باشد
|
|
|
|
|
کودک ده ساله خوشبختی برایش نمره ایست
اشک ریزد گر بگیرد نمره ای کمتر ز بیست
|
|
|
|
|
هرکیم کی آرزوسینین آتین یئیین چاپار
آخر اُلیم گلیپ اونی جاندان سالیپ تاپار
|
|
|
|
|
مثنوی سیاوشی شعله بدید و رم بکرد
|
|
|
|
|
چیست قصد افتراق از اتفاق
جمله پیدا در کمین هر نفاق
|
|
|
|
|
راه حق.اخلاقی فلسفی.
راه حق در هيچ جا مسدود نيست
در زمان يا در مكان محدود نيست
تو نرو جانا به
|
|
|
|
|
شب تمام و رفت تا یک شام دیگر ماهتاب
|
|
|
|
|
شاهزاده ی قوس کمانداران من.
|
|
|
|
|
بسوزانم مرادرآتش شوق
نباشدتامرایک حلقه ازطوق
|
|
|
|
|
نرگس باغچه من گل توی طاقچه من
من تشنه عشق توام تویی دریاچه من
لاله صحرایی من تویی عشق رویایی من
ر
|
|
|
|
|
قسم بر ریشه و اَصلت بلوط ریشه در خاکم
|
|
|
|
|
عشقِ تو را دیدم و دیدم به جهان فرق کرد :)
|
|
|
|
|
نوروز چه روزی است روز طرب و گشت وگذار در طلب یار
در جشن وسرور روز فرح بوسه شادی بر آن صورت دلدار
|
|
|
|
|
این شعر را به مناسبت تولد پدر عزیزم ، به او که بزرگترین حامی زندگیم است تقدیم می کنم.
|
|
|
|
|
باز هم دیشب دلم در کوی او سرگشته بود
.
|
|
|
|
|
تو طبیبِ دلِ بیمارِ من و حالِ منی
به نباتَش قَسَمَش دادم و در فالِ منی
|
|
|
|
|
احسنت که دل دادی و دل برده ای از من
احسنت که جان دادی و جان کنده ای از تن
|
|
|
|
|
به نام خداوندگار بهار
درخت و گل و بوته و سبزه زار
|
|
|
|
|
ذلته باش ایمیی ین اولماز اسیر
|
|
|
|
|
عمروعاص از روسیاهی ها ننال
این جماعت روسپیدت کرده اند
بر سر هر نیزه ای در هر کجا
آیه هایی نو پدید
|
|
|
|
|
شنیده های من از تو گر چه رویائیست
همیشه صورت زیبای گل تماشائیست
هراس من نه این است که گل نبیند خا
|
|
|
|
|
چه بگویم که همش از ناسپاسیست
که خلقت سگان از سپاسگزاریست
دگر نگویم که انسانم آرزوست
|
|
|
|
|
باشلاییرام من اللهین آدِیلان
باغیشلیان و مهربان یادِیلان
|
|
|
|
|
خوش بود برسالکان مهمانی ماه خدا
خاکساران برسر خوانش بخوانند ربنا
مانده بودیم در غباری از گناه بی ش
|
|
|
|
|
گفت باید تخمِ بد را از همان اول شکست
نسل بد نیکو نگردد زانکه بنیادش بد است
|
|
|
|
|
سرایِ مِهروَرزان تا ابد جاوید و سرسـبز
نگاهِ هر بداندیشی به دور از نقشِ این مرز
|
|
|
|
|
🤍گر قلب من و ما، پُر از نور شود🤍
🤍 از غم بِرَهَد، ز غصه ها دور شود🤍
|
|
|
|
|
بر اشارت هایتان دقت کنید
جذبه ای آمد به آن همت کنید
|
|
|
|
|
ای قطره اشک از دل من یا دل ابری
|
|
|
|
|
از جه پرسم تا دهی بر من جواب
|
|
|
|
|
میدانی اصلا بر سر قلبم چه آوردی؟
|
|
|
|
|
تو زبانم شو که روحالقدسی خوش پر و بال
راز این قهر قدیمی نکنم فاش ولیکن تو بگو
|
|
|
|
|
برادرانه شدی باورِ حسین ع شهید
|
|
|
|
|
مرد تنها مرگ را دید و بگفت
تو کجا اینجا کجا راز نهفت
|
|
|
|
|
می روم تا گم شوم در لابلای خاک سرد
|
|
|
|
|
تورا بوسیدم و دلشاد گشتم
ز شیرینی تو فرهاد گشتم
|
|
|
|
|
ز انفاس تو عطر افشان شد عالم
تویی پاسخ برای هر سؤالم
|
|
|
|
|
یاد باد آن روزگاران یاد باد
قصه حق ضعیفان دائما فریاد باد
یا د روزهای خوش بهمن ر
|
|
|
|
|
غزه ،یعنی درد های مشترک
از گلوی ما صدایِ مشترک
|
|
|
|
|
هر آنکه خود عزیزی بیش گردد
گرفتارِ خدای خویش گردد
|
|
|
|
|
❤️به هستی به از عاشقی کار نیست❤️
❤️به دنیا به از یار و غخوار نیست❤️
|
|
|
|
|
نهایتِ شبم ، بیگانه با طلوع
|
|
|
|
|
گفت مادر عشق را، معنا كنم
معني الصبر را، مفتاح كنم
هرچه گفتم از زمين و از زمان
چون به عشق آمد، خج
|
|
|
|
|
رسید از خلد علیین تباشیر
که فخر روح را شد شش پسر شیر
|
|
|
|
|
سر گذشت و به سرا حکمت گرگان بشدست...
|
|
|
|
|
بو حدیثی حضرت باقر گتیرمیشدیر دیله
کِ امیرالمؤمنین اِئتمیش روایت بیر بِئله
|
|
|
|
|
گربه ای چاق و بُراق و تیزبین
ساعتی بنشسته موشی را کمین
|
|
|
|
|
عید مبعث شد جهانی پر زنور
غرق شادی کوچه ها غرق سرور
|
|
|
|
|
پرم از قافیه اما همه بی نظم و ردیف
|
|
|
|
|
جمله ملائک همه در کوی او
انجم و افلاک پر از بوی او
شد ابدی مهر و ادب در جهان
خُلق نکو را ت
|
|
|
|
|
تازه دامادی گرفت یک نو عروس.
آن که کبکش خواند مانند خروس.
|
|
|
|
|
مدح امیر المومنین علی علیه السلام
|
|
|
|
|
مرا بوده به یکروزی شقایق درمیان گلعذاری
که دنبالش بجستم دردقایق درمیان لاله زاری
نمیدانم زچه پرپر
|
|
|
|
|
آن دل ِ خاموش ِ ازل آشنا
شد همگی محمل ذکر و ثنا
آتش عشق و دم یا هوی او
یار،
|
|
|
|
|
بیشمار از نیش این دوره زمانه خسته ایم
محض زخم کاری اش دل را به عزلت بسته ایم
|
|
|
|
|
🌾بدی گر کنی، بینی فرجام بد🌾
🌾بماند ز تو بر زبان، نام بد🌾
|
|
|
|
|
چراغ دانش
با تفکر داد مردم را نجات
با کتابت داد آنان را حيات
گرنبودی این چراغِ دانشت
ازميان مير
|
|
|
|
|
چون آنچه بگویی آن نمایی
بر آنچه کنی یقین که داری
|
|
|
|
|
گرگ همسایه بدی از در دروازه به سر...
|
|
|
|
|
جوهر انسان و قانون حیات
کرد انسان را جدا از کائنات
|
|
|
مجموع ۴۷۲۷ پست فعال در ۶۰ صفحه |