يکشنبه ۷ بهمن
شعر مثنوی
|
|
|
|
آن دل ِ خاموش ِ ازل آشنا
شد همگی محمل ذکر و ثنا
آتش عشق و دم یا هوی او
یار،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیشمار از نیش این دوره زمانه خسته ایم
محض زخم کاری اش دل را به عزلت بسته ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌾بدی گر کنی، بینی فرجام بد🌾
🌾بماند ز تو بر زبان، نام بد🌾
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چراغ دانش
با تفکر داد مردم را نجات
با کتابت داد آنان را حيات
گرنبودی این چراغِ دانشت
ازميان مير
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون آنچه بگویی آن نمایی
بر آنچه کنی یقین که داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرگ همسایه بدی از در دروازه به سر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوهر انسان و قانون حیات
کرد انسان را جدا از کائنات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشنو موسی که چو از نیل به دربار برفت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"میهنم! زخم کهنه ای داری
کهنه دردی به سینه ای داری
زخمی از دوستان تورانی
زخمی از تازیان ایرانی
ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه یک باشد و گمراهی هزار
امر بر معروف و راه نکر زار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان پا در میانی کن؛ زمین بس تشنه است🍂
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا یاد تو و آن کوچهٔ بن بست خواهد کشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به جهان هستم دیده فروبستم
داغ دلت رامن بادست فلک بستم
لیک ندانستم من فاش شود رازت
آنچه به من گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبحی از سوی دگر روی به برکه بگرفت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه ای بر دست من زد با وداع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن یعنی پسر در آرزوی زندگی شد پیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روبَه از جان خودش روبِه دیار گرگان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من وشیدایی واین خال نگار
از تو این همه ناز کشیدن رخ یار
من و تاریکی واین روشنی ماه جمال
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا ای اهل آبادی
که از اندوه آزادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگه ای تازه ببین قصه ی فصلی به سرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بزنم برگی دگر تا که شود بازی در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چند بیتی با خدایم غرق در راز و نیاز ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر اشتبا نکورو تیرما بو
یتا از روای گرم خدا بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیم یاشایشدا سنی هُشدار ائدر
سان کی سنه مُشتولوق ایثار ائدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یک سویه برایت رنگ خواهش می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزِ شهادت روزِ میلادِ حسین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرهای تازه دم دارم برایت مزه کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببرد سوی دگر دفتر اسرار از گرگ
که چه گویم به حکایت که فرارم از گرگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الف آزادگی شد درس اول/بشد ب حرف دوم بی معطل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیت الاسرار همی در پس کوه
قصه ای باز کند از دل کوه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پس هر درّه ی غم، آسمانی روشن است
زیر هر برف زمستان، ردّ پای گلشن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همین افتخار بس مرا که نام علی
بر زبان و دلم شده جاری و موندنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آن شبی که تو رفتی ، هزار یلدا شد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دین اگر به کنج مسجد و خانه می باشد.
آن بسان پرنده ایست که فکر لانه می باشد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ما
سوزِ دلِ ما که بی شمار ست
.داغ دل ما که بی عیار ست
آه دل ما توفان صحر ا ست
.درسینهء
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن واژه که بر دلم گشود آتش رفت
تا هفت ثریا سخنش بیغش رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکی با صورتی چون قرصِ ماه/از چه رو جانش بگیرند بی گناه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم از بینتان روزی که خیلی دیر نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق میدانیدا ترسه آواند آوانددیدا ترسه اولار
ایمان عرصه سینده ترسه اوانداونددیدا ترسه اولانماز، قول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خـرَد رویـی گشـاده دارد و اندیـشـه نـاب
همنشینی اش رهایـت می کند از هر عتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم مانده در حسرت یک سوار
گره در گره ، خسته در انتظار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نزد من گله از رنج دنیا حرام است ای رفیق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام آنکه ذکرش دهد روح را آسایش......
......به نام آنکه اسمش دهد قلوب را آرامش
به نام آنکه ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیچاره مادر بعد او فکرش جنون افتاد
🥀🖤🥀🖤
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمستان و است و یار امشب شده مهمان خانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این جهان هم میرود از پیش چشم
چشم بگشائید، بر سودای خشم
این نصیحت نیست، بشنو از برت
کین جهان خُشکد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عقل در فعلیت خود زندگیست
جستجو بر حسب عادت بندگی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب یلدا نشستن دور کرسی
چه خوش باشد ز هم احوالپرسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون یافتمش آن مشکل حال ناپسندم
گشتم شب و روز را پی یاور و همدم
کم کم حال خوش شد در وجود من پدیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آااای آنهایی که دل دادید بر دنیای دون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره شعر گفته ام، دوباره بغض کرده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوروز،کهنه و شب
بهار از ره رسید اما،برنگ و بوی پاییزی
بشد عید و بجز حسرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشّار برفت از آن که تدبیر نکرد
در مملکتش گرسنه ای سیر نکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گم کرده ام هم خود و هم راه را
میان دین و مذهب من خدا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عفو نشد، توبه نشد، کیفر و تهدید نشد
رقبت پر درد من افسوس چه ها کرد و چه شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گورخر، الاغ گفت دست من به پاچه ات
مرا به گله ات ببر، اگر كه شر نمي شود
شنيده ام كه گله تان رهاس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر طریق عشق باید مست رفت
ابتدا باید فنا تا هست گشت
نیت قربت.شهود حق نمود
بهترینها را دراین منز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همان شبی که آمدی
ز-پیچ کوچه ی بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدتی این آمدن تاخیر شد
مهلتی بایست تا خون، شیر شد
مدتی از بهر آن نیکو سرشت
مهلتی کز خونِ دل باید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لاله رخان بین که داغ دلند
روشنی وچشم وچراغ دلند
لاله چو خون جوشد وگلگون شود
دامن ودشت بین همه پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام خداوند جان و جهان
دیاری نباشد به از اصفهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با سوز سرمای بدی در استخوان امشب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشنو از خوابی که بیدارت کند
رخنه در گفتار و کردارت کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز جنون دامن مارا گرفت
بوی تو پیراهن مارا گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام نامی ام ابیها
به نام نامی بانو ثریا
به نام آنکه هستی را رقم زد
به نام آنکه سرمستی را قلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قران ز بر ندانم حتی به یک روایت
اما به زندگانی می دارمش اطاعت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لا اله گویی سرآغاز شکست بتکده ست
ذکر الاالله سرانجامش رکوع درمیکده ست
هرکه الا الله به پیش آورد ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقیری که بر سفره او نشست..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنام ابر حيات ابر زندگي رویش
بنام آتش و خاک زندگانی آسایش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا دل آلوده بکش اززمین
یا قد صدق گذار برزمین
درره جانان تویکی خضرطلب
همره موسای کلیم شو مه جبین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی میگذرد چون برق و باد
حاصلش را مردگان دارند به یاد
وقت ما در این جهان کوته بود
مدت ما بهر آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره دل شده پر از یاد یار
آدینه رفت اما نیامد بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رستاخیز دل بستم که شاید
به داد ما چو مختاری بیاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسیمه سرم اسیر طوفان
چون کشتی بی شِراع و سُکّان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🛸منتظر هستم همی، تا که ببینم من کنون🛸
🛸در تخیل هر چه باشد، جملگیْ علم و فنون🛸
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا تا از دماوند جوز جیحون را زنیم
بیا تا از نشابور قلب پر خون را زنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر است یار پدر بعد کوچ مادر
فاطمه بود اما مادری بهر پدر
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۶۶۴ پست فعال در ۵۹ صفحه |
رقیه یاوری زاده(ازل)
طاهره حسین زاده (کوهواره)
بااجازه چند 
سید هادی محمدی
عليرضا حكيم
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ابراهیم هداوند
یاسر کریمی 
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
مهدیس رحمانی 
بسیار زیباست 
محمد منصوری بروجنی 
