شنبه ۴ اسفند
اشعار دفتر شعرِ شوق حضور شاعر رسول دبیر (نافذ)
|
|
|
|
ز انفاس تو عطر افشان شد عالم
تویی پاسخ برای هر سؤالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسید از خلد علیین تباشیر
که فخر روح را شد شش پسر شیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذر افتاد به لامکانم یک شب
حس وحالی تازه در من شد سبب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راحت جان باشد آن غم که از اوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وصال یار میخواهی تو ای دل
بود قرب خدا منزل به منزل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن واژه که بر دلم گشود آتش رفت
تا هفت ثریا سخنش بیغش رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مخلوقات جون راز نباتی
گلستان جنان را ذکر ذاکر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر طریق عشق باید مست رفت
ابتدا باید فنا تا هست گشت
نیت قربت.شهود حق نمود
بهترینها را دراین منز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنام ابر حيات ابر زندگي رویش
بنام آتش و خاک زندگانی آسایش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر عبوری با نشانی شد سپید
آنکه غافل بود او هرگز ندید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دی بود پری و یار همدم
من نیز خودم به او سپردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون لحظه ز رقص وقت او شد بیدار
دلبر ز شکوه دل سراسر شد یار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم الفش کلاه دارد
بالای سرش گواه دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فدر بر ما چه بی مقدار باشد
اگر دل لايق ديدار باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی‌خود از خود تا شوی بینی ثمر
تا شود آسان پریدن زین قمر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردش ایام بی تو لنگ شد
از خجالت لعل گویی سنگ شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حس با حاضران فقط باشد
وهم ليکن به غیب ره یابد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برسد هر چه از خدا خیر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صورتی آمد که صورت ها شکست
جمله سیرت شد همه صورت گسست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رد پای عشق من خورشید شد
چون در انسان روح حق تمجید شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترک برداشت سنگ اختیارم
در آورد آنچه بود از روزگارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل اگرم ز خود رود بهر فنای جان و دل
بشگفت و خودش درد بگذردش ز آب و گل
سر شد تمام او قاف شود مقام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل یارم ز سنگ و میل یاری
ندارد با دل ما سازگاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر اصطرلاب عشق است عشق اصطرلاب حق
پدر آن قدرت حق سحر مطلق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایکه تو نشناختی راه وطریق
کی تو بتوانی برون از خود رفیق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کبر دانی ایدل از بیماری است
حیله ورزی آفت هوشیاری است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو عالم را خدا وقتی بهم دوخت
به آدم لذت قنوت
دو عالم را خدا وقتی بهم دوخت
به ادم ابجد نه مکت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پا نهادم از عدم تا بر قدم
بال پروازم شد انسانی ز دم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اهل هنر خالق فرزانگی است
عقل گهی سایه دیوانگی است
|
|
|
|
|
زیب
م فریاد(محمدرضا زارع)
محمد شریف صادقی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
جواد مهدی پور 
مریم کاسیانی 
درود 
