يکشنبه ۳۰ دی
|
|
|
|
یچ می دانستی ، من به مستیِ میِ یادِ تو معتاد شدم ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان این همه
همهمه و سرو صدا
کاش صدای
دل تنگ را بشنوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جزیره های یونان
دوشیزگان آبی در کنج خشت ماندند
شادان پلنگِ ملعون در دشت ها و هامون
در نابکا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یخ بستن ریشه را در خاک ببین
به مردن
رسا
نه می گوید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گور خوابم من زِ فقر و اعتیاد
می خزم در گور چون رفتم زِ یاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگل های حرای قشم
سرایم من زجنگل های حّرا
که باشد در دل دریا ، هویدا
و ده فرسنگ باشد دور از قشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می کشد درون خود
هر بار تورا
باتلاق عادت ها
و تو محتاج این حریم امنی
مستأصل از
رهایش عادت ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود شیری خفته اندر بیشه ای
گشت پیدا یک سگی از گوشه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادها خاطره ها جمله فراموش شدند
با لب بسته بگویم همه خاموش شدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه حاله خوبیه چشم هاتو دیدن.
نشستن با تو حرف هاتو شنیدن.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی همین ثانیه هاست
نه آن ساعات که نیامده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستم به دست جزوه شد و دست یار نه
این جزوه غم فزای شد و غم گسار نه
چندی که خواندمش چو بدانم چه گو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرغ را همدم شدش با روبهی
مرغک خوشدم خیال فربهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به باد خرمن مردم مزن ،كه بي هنري است
رموز علم و ادب را بـجو ، كه باهنري اس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تولید بشر ، می کند از عالم هستی
روشن شود آن چشم،که برلطف وی هستی
روزی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمریست که
پشت این سکوت
حبس شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جای من اینجا نیست
جا من گم شده است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر نانت گران شد خُب به من چه
دلار و سکه آن شد خُب به من چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکستم زانوهام تا شد ، غروبی تیره بر پا شد .
تمامِ غصّه ها یکجا ، تو قلبِ خسته ام جا شد .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زاییده ی ذهنِ مرتدِ شاعرکان
مالیده ی برفنای پر دودِ دهان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخت است
شکستن حباب رؤیاها
به دست آن قرینِ
شکوه رؤیاها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طريق مستقيم ، هُشيار تـر بي
چرا اين مرد تنبل ، پُـر هنر بي
به هر مست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روح من
تشنه‌ی سیراب نشدن‌های
طربناک جنون است
هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده ام حبس درین خانه تنگ ...
تکه خشتی بر سر...
و درین ظلمت ترسناک حیات...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي بشر بي هنـر و پُـر گناه
خالق خود ، را تو نداري گواه
در بـرِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای روزا خیلی خرابم ننه جون
تشنۂ یه قطره آبم ننه جون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا و ببار
سیلابِ پرخروشِ
دل افگارم را
بیا و ببار
کویرِتفتیده بی رنگِ
رخسارم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در قمار زندگانی باختم
تاس را اینگونه بد انداختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلوتِ خاطره هایِ من وُ تو ، پُرِ نور وُ رنگ وُ آتیش بازیه.
اشتیاقم واسه دیدنت همش ، خالی از دروغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیست راحت این زمان انسان، و حیران از جفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر دَهی دل بر خدا جانا بدان
زندگی باشد بهشتی جاودان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اصلا انگار توی این مسابقه
داورش رفته و
هیچکس سوت پایان نداره!
اونایی که اولش ندار بودن
می دَوَن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوتم از این نیست
که ندارم حرفی یا دردی
حرف هایم کم نیست
درد هایم کم نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شهر پر از تنهایی
یک شب پر از بی خوابی
و
یک آسمان پر از ستاره هایی که نیستن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچکی مثلِ تو نمیشه ، تو قشنگیِ سکوتی.
تو شمیمی از خدایی ، از تبارِ ملکوتی.
تو عزیزترین نیازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر از فریاد هستم من زِ بیداد
کجا لب وا کنم یا رب به فریاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل بی عشق و محبّت،شده آهنگ جهانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای رخت روشنگر راز جهان
ای رهت هستی زده بر این و آن
کار را از دست نا اهل دور کن
بار را در دست ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی هنگامه ای از بندگیست
بندگی در راه خالق زندگیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قافله از تبار خرمدین اند
از نسل تهمتنی کمنداندازند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مارا دگر از حادثه ی تلخ نترسان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخت آشفته خیالم
به در خانه ی رب
می کوبم
می فشانم زدو چشمم
قدحی خون دل و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رموز فكر سرم را كسي نمي داند
كه فكرم از سر خود نيست،اين يقين باشد
تفك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم که خدا بال و پری داده مرا
به هوا قدرت سیر و سفری داده مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محرم بی کینه ی
دل آشنایی
همره دیرینه ای
رسته رهایی
بی قرار
در هر کجایی
با منی
از من جدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این همه فال زدند
که مسیحا نفسی می اید ...
مه_سا_وفایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش میشد
قبل مردن زندگی کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در نگاه بی‌فروغش
رد پای شکستنِ
آبگینه‌ی دلم را
جستجو میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان من گر نظرت هست ، سخن بـشنيدن
چشمِ دل باز نما ، بهـر حقيقت ديدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این غیر واقعی است بر این جسم واقعی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیــــــر و فرسـوده و لایعقل و نالان اتوبوس
لولی و منحـرف و گیـــج و پریشان اتوبوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدای لم یزلی3، خوش بُوَد پرستيدن
نمی توان که ز امرش ، سری بـپیچیدن
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو نمی شد واژه شم ، نامِ بلند آوازه شم.
نسیمِ صبحِ زندگی ، طعمِ هوای تازه شم.
بی تو نصیبم غ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهر و ماه چون پشه اند و من عقاب
من چو دریایم زمین یک قطره آب
خشمِ من دنیا به آتش می کشد
منت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که حقیقت را در پستو نهان کرده اند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داشتم نازک دلی با طرحی از عشق و عقیق ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کو همه
احساس نابت؟
کو هوای ماندنت
در جسم وجانت؟
کو خیالت؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سه کنجِ تنگ و در یک کوچه ی بن بست و تار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و به ادراک همین لحظه زیبا سوگند
که اگر جان شودم مهلت دیدار لقأً ...
همه جان چشم شوم بهر تماشای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش به شعرم میکشم
شاید مرا خاموش کند
قلم روانه سمت من
میخواهد
مرا آرام کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دَم مَزَن قافیه تنگ است بیا تا برویم
زندگی بر سر جنگ است بیا تا برویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برایم آه بلندیست زندگی...وقتی
نگاه میکنمش از شکاف تنهایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهنگی غمگین در من جاری می شود
آهنگی سرخ
کمی گرم
و چه زود سرد می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا
دنیای پرکس بی کس
فضای
مجازی است
از یاد برده است
دست ها قلم و
نوشتن آن هم
مجازی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساکتم ....ساکت ...پرم از واژه های تلخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باور نمی کند
پندار لحظه ها
دیدار تصویرِ
نبودنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هر جا نگاه می کنم چشمِ تو ، تو چشم هایِ من خیره زُل می زنه.
نگاهِ عمیقِ تو حتّی تو خواب ، تو رؤ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم اگر از فطرت دیوی، به در اُفتد
با فطـرت آدم ، بتوانـد بشـر ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تناور می شود در حسرتت خورشید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نِگه کُن هموطن اُفتادگان را
تو تَحریمَش نَما مُرغ گران را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار تا
فریاد برآورم
در وادی بزدلان و
گرسنگانِ جاه و ثروت
مرا
راهی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وایکینگ ها، دزدانِ دریایی!/
تبریکتان مردان چشم آبی!/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به کی تو را در خیالم بنگرم
تابه کی لمس دستانت را رویایی کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به دیدنت دچارم ، بی تو انگاری خمارم.
لحظه ها چه سردِ بی تو ، نفس هامو می شمارم.
دلِ من بی ت
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۳۷۰ پست فعال در ۵۵ صفحه |
شهرام مودب
شعله(مریم جریبی) 
مجیدبیگدلی 
