پنجشنبه ۳ تير
شعر آزاد
|
|
|
|
از خطای خویش ایدل چشم پوشیدن خطاست
بی دلیل بر دیگران چون آب جوشیدن خطاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این دنیا برای من چه مانده ؟
جز اتفاقی ساده
لحظه ، سجده ، انابه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادر حرف نيكـم گـر بدانـي
نـمي آيـد زِ هـر گرگي شبانـي
هـما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و تو می بینی پرنده ای که ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Find my heart with your breath, with the scent of spring flowers
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Take this plate. Wish whatever you want.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«کبودی» به نرمی
جدا می کند دست هایِ ملحفه ای اش را
از پلک هایِ دردمندِ محکوم به جنبیدن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي پسـرا ،حرف رفاقـت بزن
حرف زِ بخششت و كرامت بزن
وارث ايرانـي و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با طبیعت باش دور از اجتماع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همین غم مانده از تو یادگاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمانه ؛ کتابی چـکامست به نظم :
چو دست ادیبـش سـروده شـدش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای وطــن می خـواهمـت آبــادتـــر
هموطـــن را ای وطـن دلشـــادتــر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي پسـرا ، دَم زِ عدالت بزن
سكه ي نامت ، به صداقت بزن
رتبه و آن حُ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و نخجیر سیاست ؟؟
هرگز !!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرياد من ازدنياست،وَز مردم چون شيّاد
زآن مردم چون شيّاد، آماده بُود بيداد
از حيله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم که ، بهشتِ خودم را میسازم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این خاموشی فریاد، سیرم
در این فریاد خاموشی اسیرم
میان بغضِ بی فریادِ بر دار
سر یک دارِ بغض آلو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسلک لوطی سرشت امری مهمـّست ؛ ابتدا :
فـحّاشی و چاقوکشی جرمست و ممنوع و خطا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش به جانم افکند
یاد نگاه جانان
از زندگی چه مانَد
جز خاک زیر باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر تو دانی شبی بی نانی
باز شکر خدایت می خوانی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مزرع بزرگ جهان، راه كـج مـرو
برزگـري ، به گفته ارباب خود بـرو
بذري نـكو بك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بین من اویی به مایی کن نگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه علمی در ثریا بود ، من رفتم به سویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادر ره چنين باشد ،كه نيكي را زِ خود كردن
نباشد اينچنين راهش ،كه از مردم طلب كردن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با موضوع:
من یک دختر موفق ایرانی هستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ديگر
نه آواز كلاغ
از يادت بيرونم مي كند...
نه قار قار تو
كلافه!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را می‌شناسم ای نگار بی‌خیال آلونک ابر بیابان‌های لنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کل دنیایش شده بود یک کویر و،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخن آراي چمن ، بوده در اين دير كهن
تا كه زيور بكند، نكته ي خوبي زِ سخن
پاك و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترسیدن انسان و بدون جنگیدن تسلیم شدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تب صد و سه درجه می سوزد و هوا می شود
استنشاقی ادبی
و اکسیژن از من گریزان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر در دل برف و تکیه بر باد کنید ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالها پیش به جرم عاشقی ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینکه دل میرود ز من ، بسوی تو
چونکه دل ات ، خالقِ صد نثارهاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای مردنِ من یک بهانه هم کافیست
مرا به آب ، به آتش ، به خاک بسپارید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت،
فریادمان را حلق آویز کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی آید روزِ مرگم
همان روز که ز پیله ام درآیم و،
شَوَم شاپرکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخنوران جهان ، جمله اين سخن گفتن
كه تهمت است بدس،هر سخن به بد گفتن
دو چيز نا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کرکس صفت زشـت سرشـت فـارغ و آزاد
بلـبل صفـت نـیکْ نـهـاد والـه و مـحبـوس
از فـوق لـیسـانـس ؛ دیـ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر طرز اين زمانـه، كي عاشقند و شيدا
هرطرز را بيارنـد، خودشان نِي اند پيدا
هرچنـد ك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با سیاهیهای پیوسته
نور آزادی نمی بینم
با نشاط رنگ و رو رفته
رنگی از شادی نمی بینم
گرچه در خوابیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دُور و زمونه
اگر شیرینی بود ،
شک هم نمیکرد ،
به انتخابِ بینِ دو رقیب ،
خسرو و فرهاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تغییر سرنوشت به تدبیر بسته است
تدبیر توست آنچه که تقدیر می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لباس رزم تو دشمن را خشمگین کرده است
لیاقت و عزم تو دشمن را خشمگین کرده است
هرچه کشتند و تهدید کردن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منه دیوانه پریشان توام ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالتِ سرگشتگی ،
درمن هویدا گشته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما بر سر دو راهيم ، يك راه كفر و ايمان
بايد چه راه پوييم ، در اين م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه از سینه برآمد تو خاکستر کن
یارب آنکه سبب شد به چشمان ترم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فارغ1 از غصه ي تحصيل عبادت بُوَد آن
هر كه در راه تو ، مشغول اطاعت بُو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریایی ز نفت ، زیرِ زمین و،
در روی زمین
مردمان در،
دریایی زمشکلاتِ پیش آمده دست وپا زنان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمـد نسيم گلشن مشكين عذار دوست
باد نسيم گلشن طرفه كنـار اوست
من زنده دل شدم ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید این بار آخرین شعر است
کز گلویی شکسته می آید
قلبِ تنها و عاشقی که مدام
مثنوی،بی عروض می زاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه از این همه افسوس که در سینه ی ماست..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر شهزاده ی عشق ،
میمانْد دراین خانه ی دل
دیو به این خانه دگر طمع نمیکرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در باورشان دیو خدائی می کرد ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو میگویی جمعه ها
اما من میگویم
.....................پنج شنبه....................
|
|
|
|
|
| مجموع ۷۰۳۳ پست فعال در ۸۸ صفحه |
اميرحسين علاميان(اعتراض)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سپاس از اشتراک 
احمدی زاده(ملحق)
محمد قنبرپور(مازیار)
وحید سلیمی بنی
مهدی محمدی
بهروز عسکرزاده 
