يکشنبه ۲۲ تير
شعر آزاد
|
|
|
|
تاريكتر از تاريك ، راه بدِ شيطان شد
پهناي دوصد مترش ، باريك چو قيطان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توی این شهر و دیار...که الان خونه ی ماست*
حرف یک رنگی نزن...اینجا یک رنگی گناست*
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو باران ببارد
چترمن باز است
برایم لحظه لحظه
قطره ء باران نیاز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هر طرفی اَسیرِ چین و روسیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویِ بغلم سرد شدی ، خب به دَرَک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شب میان بستر سردم،
با اشک های خود هم آغوشم
از شوری بارانِ چشمانم
جام ِ شرابی ،شور می نوشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به تنهاییِ دل بود
که جمع را
قدرش را دانستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اوضاع اين زمان را ، وضـع زمانـه اينه
چون در زمينه باشي، فكرت به سر مُبينه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
" آقا زاده "
.
ای که بر ریشِ ملّتی خندان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا کار جهان به دست نامردان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خان ها از شماره بیرون شد
ما به هفتاد خان رضا شده ایم
از برای نجاتِ کیکاووس
هفتصد با کله پا شده ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خالق زمانه ، بر گو تو این چه بازی
بر مـا هـر آنچه آمد، بازیچه بود و بازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو كه با دست خودت، زور فشاري به همه
بسته اي با سر زنجير ، تو خود دست همه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه اعمالم را
با ندانم کاری
به تاراجِ دنیا دادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابد ، آفرینش، آدمیان، ازل ، سرزمین، طلسم ، تیر خلاصی ، برهوت ، شب ، قطره ، رستاخیز، صبح، ابر ، باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه را از بشريت ، به همانس خبري
پيروي مي كند از دانش و علم بشري
هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرم را به نشانی از رضایت، تکان دادم
مامورِ گیوتین ، تیغه را انداخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که جامِ تلخِ سیگارت به آخر می رسد/
درعلفزاری میفکن تا زند آتش برآن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تن را سپردم به تنهایی
آری
یک مزار است اتاق من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال ما وحال شهرم خوب نیست
آتشی خواهم برایم چوب نیست
هرکجاره می روی بیماری است
خانه ماندن اینچنین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنكس كه جام باده ي حقش به كام شد
ميثم1 بُد آن ،بگفت و زبانش لجام2 شد
ناصح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرداب ،
به اندیشه هایش فرو رفته بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بند پ پیمانه فرمانبر است
پ دوم پیمانه پشیمان آور است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مرغ دیوانه قصیده نخوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جان پاک آينه جا بيشتر شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه زرکوبیِ این کتاب عمرم ، ریخته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از چشمان آهویِ پر از نیرنگ بیزارم
از آن گرگی که میپوشد لباس جنگ بیزارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستی با آدم نادان خطاست
بهر نادان مهربانی اشتباست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوگند می خورم به چشمان تیره ات.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سنجیده عمل میکرد و ، آسمانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرگ این مزرعه اس به خونخواری
تو در این مزرعه گرفتاری
گرگ آن را ندیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن لانه از آن مـادر غمخوار جـدا شد وان جوجه ی در تخم ز سرما به فنا شد
هـرلانه و هر خانه و ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگرغم و اندوه ،
کوچ کرد وهمه رفت
فقط شادی ماند
رنج ها همه رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تورا هیچ وقت خالی ندیدم
اما چه کنیم روزگار است و گذرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کسی گفته که حق زن و مرد یکسان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم یک روستای ساده میخواهد
بدونِ چشم وهمچشمی.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همان که می‌سازد ما را
همان می‌بازد ما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باغی ست پُر ز گیلاس
می چیندش باغبان
آنها را دانه دانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقیـری سفــره ای سر شاه رِ بیدی!؟
خدتی پی یارِ دلخواه رِ بیدی!؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفسِ شعر و غزل تنگ شد وُ
ناگهان رفت به اغمای سکوت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه جا شادی وصفا بود
همه جا یادِخدا وپیغمبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم میخواه دواره ، مثل قدیمان گرده
آدم میشو تا هشگرد ، باز پیاده وگرده
دلم میخواه باهاران ، دوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی می شِکند کسی تو را دست،/
در بخشش کهنه آستینی؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این زمانه که بجای شادی ،
غم امیرست
تو سلامت و شفا را مجو،
که درد ، امیرست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداونـدا چرا كارم بتـر شد
چرا دنيـا به كارم كينه ور شد
به هر كار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*************قفس **************
قفس از حوصلهٔ تَنگِ کبوتر خالیست ؛
واز آواز دل تنگ قناری ؛ دلتنگ .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگه باهارِ روستا بو نداره
همه بیشن روستا دی سو نداره
دلم میسوزه این سیوستانی به
دارانش خشک گرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زن بودم و دیدم که زنِ بد خودمم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از انسان نمی ترسم،
ولی از اندیشه ناپاک و پرفتنه هراسانم ،
گناهم چیست انسانم،
دلیلش چیست؟
نم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر جز دلدار،
من چیزِی نمی بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي خالق من ،اين همه بر من ستم مده
ما را زِ دست صدمه ي2 مردم امان بده
ما غوطه ور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی میگو دنیا جای زندگیه
دونیای کجه محل دل خشیه
کل دنیا مثل لیمو میمانه
اولش شیرینه ، آخر تلخیه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ظلم درد کشندهٔ جان و روح ما
کاش مظلمه تاریخ انقضا داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کس که به هر کار من آزار و ضرر شد
گر مثل علی(ع) بود ، به مانند عُمَر شد
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترک بانمکی بود به بندرِ کنار دریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرم را بر سر نی دوست دارم /
دو جام از ساغرو می دوست دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که هر نیکی ،برای کار نیکان کرده ای
در حقیقت بوده ای،از حق دفاع ها کرده ای
در ره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا در قاب تنهایی بخشکانید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه ی ما شکر خدا را همه خوبند،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون دست ، دست و پايي يارم نـشانده
دستي براي جستن ، يارم به ما نداده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمانش آنچه می دیدند ، اینها بود :
یک میدان بسیاربزرگ ،
که دایره ای کامل بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقیا امشب بیا با من برقص و شاد باش
|
|
|
|
|
| مجموع ۵۸۶۲ پست فعال در ۷۴ صفحه |
سلمان مولایی 
امیررضا خانلاری (وکیل الشعرا)
باید تراشیدزن
علیرضا حسن شاهی
