دوشنبه ۲۸ آبان
|
|
|
|
می دویدم
آنچنان شاد
خنده کنان
هروله زن
مست و چابک
نه انگار که من تنهایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی از شبان پاییزی
که مسیرم به خانه خط می داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساده باید رفت
مثل یک عکس در قاب خاطره
ساده باید رفت
مثل رهگذری از کوی زندگی
ساده باید دید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند دین بهانهء اعراب بوده است؛ از تاخت های خویش، که گوهر بیاورند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب سرچشمه زُلالس ، ولـي در ره دور
خار و خاشاك زمين ، جذب كند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وه چه بی درک جایی است
قالب درک زمان!
بس چه ناپیداست در آن
کندی سرد زمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداحافظ نمی گویم ، به امیدِ شبِ دیدار.
نه من راهت نمی گیرم ، نگاهت را ز من بردار.
ببین دستانِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویی چه سخن چه گویم اکنون که خزان
بر پیکره‌ام خیمه‌ی تنهایی دیگر زده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش کجا افتادگی ،جوید زِ هر خار و خسی
باید تو خود ای یار من ،فریاد یار خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام
خسته تر از پوتینم
که قبل از رسیدن به خانه
بند از بندش می گشاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نم نم باران است و
این خیال من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا ما را نمي خواهد،از اين عالم دلم تنگس
براي آنكه دنيايـش ، مداماً كينه و ج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا همه خسته اند
بی حوصله
غمزده
بریده از رستن اند
در تنگ قفسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت و
ازدحام پرهیاهوی نبودن‌ها
خلوت و
شنیدن نجوای سرد بریدن ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن قدر دلم دل نگران ست که دیوار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدای من،که به هر لحظه لحظه یار من است
طراز حکم خدا بر دهان ، شعار من است
براد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش
نقابهای اجباری مان را فرو نهیم و
بر گستره ی ابدی مرگ فاصله‌ها
مأوا گزینیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طبقِ آمار و عدد ما روی کاغذ باختیم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از دیوار می ترسم
از این حجم پر از انکار می ترسم
من از فاصله ها
نقاب پر تکرار می ترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردابِ احساسم مرا ، پیچان و حیران می برد.
گاهی به رسوایی و گاه ، تا عمقِ خسران می برد.
گاهی دچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظات تلخ
باورهای شکسته
انگاره ی درستی و طرد باور آن
سنگینی بار و شانه‌های خسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي دل چو زنده اي ، به جهان همتي بيار
كي با تو سازگار شود ، چرخ كج مدار
جانا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکم دوان دوان آمد
دفتر نقاشی اش در دست
چشمها خیس و چهرش غمگین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی شود استاد ٬ سنگین درون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خيال خام اين ملت ، نمي بايد به كار افتد
و گرنه كار اين ملت ، زِ راه اعت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنهایی واپسین روزهای هجر یار
بر تار و پود رگهایمان نقش بسته انگار
ای غریبه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان تاریکی ها خانه ایی متروکه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این عالم یکی فرش فروش است و دیگری عرش فروش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیشه بیام و بشینم پیشت.
نمی خوام بسوزم تویِ آتیشت.
تو بی زاری از گرمی وُ روشنی.
تو با هر چ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این آخر پاییز است که
کوله بارش را برداشته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شنیده‌ام فریاد پرهیاهوی سکوتم را
من چشیده‌ام تلخی انگاره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های چموشم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خیالم ساختم دریایی را
بی گدار به آب زدم رویایی ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دل ژولیده‌ام را نظم و سامانی ببخش
بر مرام عاشقی سکنی و مأوایی ببخش
لحظه لحظه قامت روحم برت اف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا کجایی؟ کجایی؟ کجا؟
خدایا زمینت شده ناکجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارکوبی به رنگ خیال
میترکاند مغزم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگو آغوشِ رفاقت تله بود.
نگو بینِ آدم ها فاصله بود.
نگو عطرِ زندگی بهاری نیست.
نگو رنگِ چشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می توان دید ندارد حجمی
از افق های بلند
اینهمه دغدغه‌ی آدمیان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب افتاده ام در دام دنیا
سرم پاكس ، از رفتار دنیا
مرا در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تشنه‌ی آب حیات
می جویم احوال تو را
تو می روی در لاک خود
گویی که نشناسی مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تو را می شنوم
من تو را می بویم
من از این کر شدنِ
روح و روان دلگیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به کدامین خلوتکده,فریاد برآرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش به حال آنکه جانش را
احساسی نبود
رد پای خاطره در جان او
جایی نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كار غلط ، كه خالق اكبر نمي كند
ظلمي كه آن ، به آدم مضطر نمي كند
بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسیر زندگی
چاه ها بسیارند و
ما با چشم باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون همه قاصدکان بی رنگ
در دلم رقصیدم
نه فقط از یک سو
که دگر من همه سویی بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قطبِ یخ بسته ی دنیا ، پُرِ دود وُ سنگ وُ آهن.
نفس ها مرده تو سینه ، همه غرقِ اشک وُ آه هَن.
پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیر باران میروم بدون چتر
تا بشوید این همه خاطره را
زیر باران میروم بدون چتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسته می‌شود //پنجره انتظارِ سبز //بروی هوای تازه و //عطرِ تلخِ اقاقی وحشی //تاریک است افق //عشق ممنو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه ای برگرد « مادر » از سفر ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می رویم ما هم یه روزی جزو خاک خاطرات
پس تمام روزها را میدهیم آسان به باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه نمی توان / دردها را دست به سر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز
همان فصل عاشقان آمد
اما تو نیامدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبنم نقره ایِ برگی سبز
چکه‌ی خیس بلور
بر زمینی خسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشر كي شد ، خدا را آنچه بُد2 ديد
خدا را با زبان گفت و نـمي ديد
خدا ك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب و برق و گاز ما مجانی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال و روزم شبیه اشعارم وسطِ هفته ها چه بی ربط است / اولِ هفته ها اگر بودی... آخرِ هفته ها اگر باشی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست به دست با تو
در این بازی قشنگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن شنیدستم که در اعصار دور
پیرمردی بود با چشمان کور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشک و خنده
آه و آیینه
پناهی بی بدیل
خنده‌ی خشکیده بر لب
سینه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیلندرهای ماشین رویای شما را از زیر می بینم
که چکه می کند
جاده ام
که چشم در چشم شما دوخته
برای ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...و بغض چشم انتظار تلنگری برای شکفتن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدکان
رقصان میان آب
گنجشگکان همه
پر زشور
نیلوفران نجیبِ بی ادعا
برگهایشان همه مستور
ز دور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح دوش است امروز
صبح شامی تاریک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خط کشیده¬ام به سایه¬های سیاه دور و برم
تمام دیوار خانه نقاشی من است
چند روزی است که خط خطی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز حسرت و خشم و خطا ، از کینه و درد و عزا ، از پوچی و مرگ و جزا بگذر بگذار بگذرد.
از بُخل و افسوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشکم از قافیه چکید و جوهر قلم شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان شهر ما دنبال ارزانی نگرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چپ دست نبوده ام //پای چپم مرا //آهسته و مدام //تا صدرِ . . . . . .//دنبال خود کشید //شاعر شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي نفوس حق جويان ، حق به نادرستي نيست
بندگي به راه حق ، كار ديو مستي نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تير دعا به نيمه شب اَر كارگر شود
مرغ جفا و جور، كه بي بال و پَـر شود
م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمالی به دست آور از بهرِ ناز.
درآ در صفِ خلوتِ اهلِ راز.
ز سوزانی عشقِ شیرین نترس.
که جانبا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سفر بر من تحميل شد
بايد ،سر فراموشي را كلاه بگذارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناله کن مرغ سحر،اینجا کسی بیدار نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختری زیبا صفت دریا بُوَد
مکر او اندازه ی دنیا بُوَد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقش قضا و نقش قدر را ندیده ایم
ما اندر این زمینه چو یک لوح ساده ایم
تاریکی ج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عصرِ فقدانِ دین و ایمان است ...
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۱۶۶ پست فعال در ۵۳ صفحه |
عليرضا حكيم
جمیله عجم(بانوی واژه ها)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
حسن خسروشیری (شباهنگ)
کبری یوسفی 
دکتر محمد مهدی بخارائی 
