شنبه ۵ بهمن
شعر آزاد
|
|
|
|
به دوستي تو برادر ، قدم بـنه در پيش
چو دوستان حقيقي ، كه بهترند از خويش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمری به تکاپو بودم، جهت داشتنِ آن دنیا
ولی انکار نمودم آخرت را ، یعنی این دنیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشر به خِلقت6 خود پي بِبر ،كه بازي نيست
كه خلقت تو زِ خالق بُوَد ، مجازي ني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فلک بیداد عالم از تو بادا
ستم بر نسل آدم از تو بادا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بمانندِ همه ، تا که دیدم نام اسلام آمد
من به یُمن نام رؤیایی آن ، مست شدم
منهم مانندهمه،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه در كار فروماند ، نهـد يك قدمي پيش
كار بي تجربه را ، پيش بَرَد با هنـر خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهرم از غصه ترک خوردوشکست
شهرم از گریه ی نوزادبلرزیدوشکست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه فریاد ها که به آسمان می رسند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل هوس کرده که درعمق نگاهت، سقوط آزاد کند
اما چشمانت نیست
ای بیچاره دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوهـر اگر درخشيد ، هر نيك و بد هويداس
ياران چه چاره داريم ،رخشنده گوهري نيست
اه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي گُم شده در دنيا ، اين نكته مبـر از ياد
شادي به هوس داري ، اما نـشوي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم، یک عده امید ، با خنده و شور،
به امید فردا ، برطیاره ای سوار شدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نمیخواهم دگر بیداد وجنگ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه روز تو دل زمستون
تو خیال برف و بارون
ردپای داغ دروغ
موند تو آسمون ایرون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکانس‌هایی از یک زندگی بهتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بس که یوسف های بی پیراهن از دنیا برفتند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا دور بریز
بگذار تا گم شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تنورِ لبها ، تفتیده و آتشینِ تو سوخته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زمین تا ماه ( کاریکلماتور )
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه بگویم غم این دهربه پایان نرسد
غم آن مادردل سوخته پایان نرسد
گوئیا این غم واندوه مدام است و مدام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جفا و جور كدام است و ظلم و جور كدام
كه ظلم و جور زِ ناي5 است و ناي زِ عام
حلال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدتیست من با خودم درگیرم
جنگ نابرابری شروع شده ست ،
بین جسم و روحم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اين زمانه دلم غرق بُهتـس و تشويش
زِ بُهت1 بي خبري،كار كي رَوَد در پيش
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ترسم از زمانه ی بد ، یار بی تمیز
داش آکل عزیز ! هلا عاشق ِ عزیز !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میخواهم برویم ازین میان
همراه باد
چون برگ پاییزی
..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سه قطره آب،اگر مي چكد زِ پيكر خويش
مگوكه روي زمين شد پُر آب،خاطر خويش
نفوذ آب ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خستگی هایم را که نه
اما دلبستگی هایم را چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بلبل پریده به بوستان یار، سلام
ای پرکشیده به عالمِ امنیت و سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🖤🖤
این مصیبت حاصل تردید! بود
ناشی از جرم! خطای دید بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا هر بنده را ،كاري به طبق طبع آن بنهاد
كه راه و رسم هر فردي،زِ اول در نهادش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خواب هایم می روم تا ساحلی متروک
آن جا که می رقصد
بر موج های تلخ
تصویر شور انگیزی از وهم پری وا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دغلکاری عجب رنگی بُوَد، هر ساعتی رنگش
که نتوانم شمارم آن، چه باشد رنگ و نیرنگش
دغل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادرا ره ما ، راه خوشگواري نيست
از آنكه راه جهان ، جز به ناگواري نيست
بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کـنـج عــزلـت گـزيـن و دل آرام کـن ، رامــوز //
توان گرچه نيست ليک مردي درتمنانيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طریق کار من امروزه ، اختیاری نیست
ولی به کار من امروزه ، شرمساری نیست
هرآنکه در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نُه ماه میان هستی و نیستی ، دائم غوطه ور بودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ريشه و اصل هميشه پابرجاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسن بگو تو حرف حق،براي رحم ولطف حق
مگو تو حرفي از كسي،هر آنچه را نگفته حق
رهش به گوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران ببار!
باران ببار و بشوی!
باران ببار و ببر...
ببر هر چه که در ما
کهنه ی خاک را
پشته ی گور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرسزاای من همینست که کنارت باشم این ،
من را کفایت می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خنده های زورکیِ بد فرم
از چرت و پرت گفتن تو ماشین
از خواب و هفت رب کم ساعت ها
و از صدای مسخر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با مدادی به رنگ آزادی، زندگی هِی سیاه تر می شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ره گم کرده ای ، از بهر هرچیزی خدایی ساختی اما ،
خدای پاک من یکتاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهمان آمده، امروز به آسمان
یه مرد بی ریا و مهربان آرام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن روزِ بامزه ،
خوب به یادم هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو کنج خونه،تو اتاق خالی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مي ترسم از حساب قيامت و دفترش
اعمال خلق ، باطل باشد سراسرش
فردي نباشد آنكه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من میان دلِ خود ،
دنبال عشقی بس عظیم میگردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهار بی بهار
در کویری مرگبار
فصل مرگ مرغکان برشاخسار
سال خشک و بی بهار
باخیالم پر کشیدم تا فرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرفی ز یار گو که توانی بدانی اش
یا آنکه در لزوم توانی بخوانی اش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر رشته ي وحي خدا،بر آدمي شيدا كه نيست
نزد خداوندش بُوَد ، آنجا بُوَد اينجا كه نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شرم از شیار های کنار شقیقه ات
هی میچکید گوشه ی شال اناری ام
نزدیک تر شو شوخی بامزه ای نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنرمند باید اندیشمند وخردمن باشدو به مردم علاقه مند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شب، شناورشده بودم، دریک رؤیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق جديد و مستـي ، بازيگري بر آن هست
اين عشقِ بي سعادت، دين را رُبايد از دست
يا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا خواستم راحتی را نوش کنم
تا خواستم تو را درآغوش کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر وقت،تعطیلات کریسمسه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عزیز شاعرم...!
تو که میدانی
من از
خواندنه
اشعارتونیز...
ممنوعم !
تا چه حد معذورم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام بلند توست ،كه به جسم آشكاره نيست
در نام تو ، حدودي و مرز و كناره نيست
نام بلند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخیابان راه میرفت، حرف میزد با خودش
حرفهایش درب وداغون مینمود، همچون خودش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ...تنهایم به کنارخود مرا جای بده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قبل ازانتخاب او ، صورت دوستم را به یادم هست
|
|
|
|
|
| مجموع ۵۲۵۳ پست فعال در ۶۶ صفحه |
مسعود میناآباد
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
با سلام و درود به همه
ترانه ماندگار 
