بزن باران

بزن باران کویری تشنه ام خشک و ترک خورده
کویری تشنه ام در سرزمینی ابری و بارانی ، افسرده
پرم از هق هق خاموش و پنهانی
میان برزخ سجاده ابلیس در آیین شیطانی
بزن باران بزن بر شیشه ی بغضی ترک خورده
بر این ویرانه های خاکی و غمگین و دلمرده
از آن روزی که چشم چشمه مهتاب 
اسیر خشم آتش پاره هایی خالی از احساس باران شد
تمام رودها و چشمه ها در گریه های خشک
نه تنها از خروش عشق و رقص واژه شادی
دور افتادند
که با هر حرفی از گلواژه باران
جدا گشتند و بیگانه
بزن باران وجودم را پر از حس طراوت کن
کویر خشک و جانکاه مرا هستیِ هستی بخش!
پر از معنای باران کن
ببار و آتش من را گلستان کن