چهارشنبه ۲۱ آذر
شعر تک بیتی
|
|
|
|
استحکام و پایداری فردی
ای انسان
تکیه بر خود کن و براندیشهء خویش
چون درخت تکیه بکن برریشهء خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این روزگار فانی تا می‌توانی دلش را بدست آور…
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد دفترم سیاه به مشق نستعلیق عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوره گردی می‌کنم در کوچه‌های خاطرات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پینه‌ی پیشانی زاهد نشانِ زُهد نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تضاد بین واقعیت وخیال
ای یار
چشم ماهی آبی وچشمان من هم پرزآب
او میان آب دریا من شناگر در سرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر از عشق جانت بی نصیب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه تاب آوردم و بر لب گرفتم درد خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر این سفره صبحانه مگر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راهی مرا نشان ده در شهر گیسوانت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاشکی مثل کبوترا می‌چرخیدم تو حرمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید مگر رسد به دستِ طفلی زباله‌کش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غصه کم کن چون در این دِه پیروان حزب باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من کنارت می‌شینم تا موهاتو شونه کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این دنیای ناباقی پی ساقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر بریدن چمن
بویست زفریاد و سخن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از یک تفنگ...تا دل عشاق پرگرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو آن مهبانگِ امّیدی که بشکفت از دلِ پوچی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تاک نورسته در این غوغای دشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دروازهٔ آزادیِ آوازِ مرا بست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چند که در عرش خدا.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آقاجان! (یا صاحب الزمان) بیا، به این درد دیرینه ی فراق پایان ده!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر شیری اگر میری اگر مور
گذر باید کنی آخر لب گور
اگر شادی اگر شوری اگر مست
طریق آدمیت در سرت ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هردل‌خوشی که بود فقط باتوبودوبس
بعدازتو دل‌خوشی‌زدلم پرکشیدورفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا به خنده بینداز و خواهشا نگذار
که زارِ زار بگریم بد است بازارم!
- امین زمانیان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق را چون برده در بازار حراجش مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حدیث عشق میگویم به گوش باد تا شاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب به کَرَم خوب نما حالِ دلِ ما_با آمدنِ "منجیِ" ما، یوسفِ زهرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد دل کن که نماند به دلت دلتنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.....................................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردید عیان در بدن مرتضی خدا
پس اتحاد آخرت عشق و عاشقیست...
امین زمانیان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان خلوت شب های تاریک دلم
عطر آن معشوقه ام مستانه غوغا می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیلاب خروشان به صباحی دِه ما بُرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مستیم که دیوانه ز خویشیم
نه عاقل به شما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لب ایوان غزل بودن و با حسرت خاص
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شادان برو.اجتماعی
با اشک دنیا آمدم ، با اشک می میرم هلا
در زندگی بامعرفت، آزاده شو شادان برو
آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام لحظه ی من پر شد از خیال تو دوست
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که آخر میشوم پروانه ای در این دیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوچه های واژگان دنبال مفهوم تو ام
آمد به سر این واژگان اما کجا مفهوم تو؟...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی محابا مو پریشان کرده ای بر شانه هایت،بیصدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مورد بهار و این که شاید هر بهاری که می بینیم آخرین بهار زندگی مان باشد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از کدامین شهد گل آورده ای کندوی خویش؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی تبسّم می کنی
در خود مرا گم میکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیچاره آن گرگ زبون بر دوش کوهی بس بلند
کز دوری ماه شبش زوزه به عالم میکشد.
م.پاس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر موج گیسوی سرش لنگر زده کشتی دل
حاشا اگر دل نسپرم بر موج توفان زای او
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۸۵۸ پست فعال در ۲۴ صفحه |
عباسعلی استکی(چشمه)
مهدي حسنلو
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا درود برشما جناب فریادی عز
سید هادی محمدی
محمد منصوری بروجنی 
الیاس امیرحسنی 
مریم عادلی 
مرتضی میرزادوست 
