شنبه ۱۳ بهمن
اشعار دفتر شعرِ بیدل بوی دلبرم شاعر محمد شریف صادقی
|
|
|
|
چه جفاها که نکردست خیالت با من...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نامسلمان! به خدا این نه مسلمانی بود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این «خود» من یا آن «خود» من؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمهٔ فریادم از جان جوشیدن گرفت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بندیِ بند و در قفس حیرانم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بِشکند آن دست که بر غیرِ تو دادیم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از تو نخواهم هیچ...الا خود تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی‌محل می‌گذری از منِ آواره محل...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای فدای ردّ پایت، ای سوارِ بی‌نشان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاروان دلِ من، منزل بسیار گزید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه‌به‌لحظه بی‌امان خواهی بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون از تو امید بربگیرم ای عشق؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آن تنهای تنها در حصارم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل گیر و مگرد از سخنِ دل، دلگیر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بت تراشند ولی... بت‌شکنِ قهارند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوش‌ها را ولوله انداز و رعد‌آسا بسوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی عشق اگر شدی...تماما لافی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آزاد ز خویش و از دگر باید بود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید گُذری از گذران در هر روز...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک‌دم نه بنشینم مگر در دیده بنشانم تو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هست از تو مرا هر آنچه از هستی هست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بس در پی ظاهری، نهان را پس چه؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل و جانی که در بردم من از صد دام دلبازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم دوست را به جز دوست به کسان نمی‌توان گفت...
|
|
|
|
|
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
بااجازه چند 
سید هادی محمدی
عليرضا حكيم
جواد مهدی پور 
یاسر کریمی 
