چشمهٔ فریاد

درود. ممنون از خانم عجم عزیز🙏👌👌🙏🙏🙏 مدت زیادی بود فعال نبودید و من واقعا نگران شدم. راستی شما از آقای بذلی خبر دارید؟

خواهش می کنم ممنونم ازلطف شما برادرخوبم
همین امروز احوالپرسشون بودم گویا حالشون بدنیست اما هنوز تحت درمانند ومحتاج دعای همه

درود. ممنون از لطف شما عزیز🙏🙏🙏🙏

ممنون از لطف شما🙏🙏🙏🙏

درود ممنون که همیشه اشعار بنده را می‌خوانید و من همیشه از نظرات و نقدهای شما استفاده فراوانی می‌برم. راستش درباره تبدیل «مفعولن»ها به مستفعلن فکر نمی‌کنم بتوانم از عهده‌اش بر بیایم چون شعر با مفعولن سروده شده و جز بازنویسی کامل و تغییر ساختاری نمی‌توان وزن را تا این حد تغییر داد. و اصلا «مزه» شعر زیر دندان من با همین وزن حس شده (ذیل کامنت‌های آقای به‌گزین، سرمازه و آزادبخت کمی توضیح دادم).
اما درباره اصطلاحات خاص موافقم که ممکن است کلیشه‌ای به نظر برسد اما دو نکته هست... اول اینکه زاهد ظاهرکار در تقابل با «منکر ناباور» آورده شده است: شب‌پره‌های کم‌نور و ظاهربین که در تاریکی سیر می‌کنند(در ادامه بیت قبل) من این تقابل را زیاد در شعرهایم استفاده می‌کنم:
نه چو پوچیان و نومید! نه چو منکران و تردید!
نه ز زاهدان و تقلید، نه ز ظالمان و طغیان!
و نکته دوم درباره زاهد ظاهرکار این است که اتفاقا...به نظرم به صورت عملی ابدا کلیشه‌ای نیست...ما اتفاقا خیلی با این حضرات سر و کار داریم آن هم به طور روزانه؛ اینکه ترکیبی خوش آهنگ که سابقه‌ای دراز دارد را استفاده کنیم به خودی خود بد نیست بلکه مهم این است که آن را در یک «فرم» خوب احیا کنیم که احتمالا من در آن چندان موافق نبوده‌ام (منظور تقابل آن با «منکر ناباور» است).
متاسفانه احتمالا شبکه معنایی در این قصیده (البته با حذف ابیاتی) خیلی آشکار نبوده و من حس می‌کنم من ترتیب بندی اصلی ابیات را تا حدی تغییر داده ام که احتمالا در این مسئله موثر بوده و تا حدی منجر به آشفتگی شده است.
یک چیز را هم بگویم که احتمالا ملموس نیست...من در شعرهایم معمولا کسی را نصیحت نمی‌کنم و مخاطب خودم هستم و بیشتر سخنم جنبه حدیث نفس دارد.
ببخشید بابت طولانی بودن کلام. حتما نکاتی که فرمودید را در این شعر و اشعار دیگر (تا جایی که بتوانم) در نظر خواهم گرفت🙏🙏🙏🙏
یک چیز را هم یادم رفت...اصلا در قصیده ذهنیت گرایی معمولا تا حد زیادی وجود دارد و فکر می‌کنم یکی از نقاط تمایز قصیده و غزل این باشد...اما امان از وقتی که مرز گم می شود و من خودم هم میمانم که چه می‌گویم🤦

درود. ممنون از لطف شما🙏🙏🙏

درود. لطف داری عزیز🙏🙏🙏🙏

درود بر دوست بزرگوارم. ممنون از لطف مداوم شما. راستش زبان رو نمی‌تونم کار زیادی کنم (مگر تغییر برخی جزییات...). اما درباره وزن یک «تریک» وجود داره که همیشه در مقابله با اوزان جدید و کمتر شنیده شده هست و اون پیدا کردن یا ساختن آواز یا زمزمه‌ای آهنگین از اون هست...من خودم جوری این شعر رو می‌خونم که اتفاقا آهنگینه (من ابدا دکلمش نمی‌کنم) و البته انتظار اینکه خواننده بتونه اون ریتم رو حدس بزنه نابجاس.
ضمنا این قصیدست. قصیده مثل غزل نیست. زبان شعر در قصیده به اندازه غزل صمیمی نیست و خواندن قصیده هم دشواره و البته اگر از یک مبتدی مثل من باشه چه بیشتر.

درود. کاملا حق با شماست و نقدتون مثل همیشه عالیه. من خودم الان متوجه شدم که «بسیار» سنگین هست و حق کاملا با شماست و ایراد به من وارد هست و «ای بس سران سرکش...» کاملا مناسبه. راستش قصیده طولانی بود و من هم در بازبینی این بیت دقت نکرده بودم ممنون که اشاره کردید. من در عمرم شاید چهار پنج بار قصیده سرودم که خیلی خوب در نیومدن.
درباره حشو، من فعل «شد» رو جز ردیف، بین متن زیاد آوردم و با اینکه خودم ازین کار خوشم اومده ممکنه بقیه رو اذیت کنه و از نظر فنی هم در برخی موارد ممکن اشکال دونسته بشه.
یک اعتراف کنم من این قصیده رو با آواز و زمزمه خودم سرودم (از شما چه پنهان یک مقداری هم رقصیدم) و احتمالا ریشهٔ اون اشکال وزنی هم همین باشه.
درباره «زاران شد» نمی‌دونم واقعا...چون زمانی که زیادی به قول بعضیا «جوششی» شعر میگم ناخوداگاه کلماتی که از نظر صوتی بهم نزدیکند رو جفت می‌کنم که البته گاهی مخربه. ممکنه به علت نزدیکی به «زاهد» و «ظاهرکار» اینطور نوشته باشم. ولی نکته مهمی فرمودید و حتما در اصلاح اون دقت خواهم کرد.
ضمنا وزنی هست با عنوان «مستفعلن فعلاتن مستفعلن فعلاتن» که اگر در رکن دوم و چهارمش «تسکین» رخ بده به این وزن شعر بنده تبدیل میشه.
ضمنا فراموش نکنید (این رو به آقای سرمازه هم گفتم) قصیده رو نباید مثل غزل خوند...هر چند این قصیده متاسفانه حتی مطابق اسلوب استاندارد قصیده هم نیست
باز هم ممنون آقای به گزین. نقدتون عالی بود.

تازه یک چیزی رو یادم رفت. یکی دو تا غزل و یک قصیده دارم که اگر منتشرشون کنم احتمالا دیگه ازم ناامید شید😁🤦🤦🤦🤦🤦🤦

درود. ممنون از لطف مداوم شما🙏🙏🙏🙏

درود. حق گفتی به توان ۵۶۸۷۶۶۸۹۹ بار! 🙏🙏🙏🙏😁😁😁😁🙏🙏🙏🙏 دقیقا همینه به مولا🤦🤦🤦

درود🙏🙏🙏🙏

🙏🙏🙏🙏🙏

ممنون از لطف شما🙏🙏🙏

ممنون از لطف شما آقای طاهری عزیز🙏🙏🙏

چشم نیک بین شماست که شعر پر اشکال من را خوب می‌بیند‌. ممنون از لطف شما🙏🙏🙏🙏

سلام به آقای آزادبخت عزیز. اگر کسی در ذهنش ریتم مناسب برای خواندن شعر را پیدا کند اتفاقا وزن بشدت آهنگین است (و اتفاقا نوعی ریتم سینه زنی «واحد» را می‌تواند القا کند که خصوصا در جنوب ایران رواج دارد) و می‌توان آن را با ریتم‌های دیگری هم خواند ولی وزن غریبی‌ست و اگر بی‌سابقه نباشد کم سابقه ایت و به گوش خوانندگان ناآشنا.
راستش در این شعر من از موسیقی و رقص افکارم به سمت شعر رفتن و بیان خودش آمد و اتفاقا اشتباهات تکنیکی زیادی داشت که چند مدت بعد پالایشش کردم (البته هنوز مواردی هست مثل مورد که آقای به گزین گفتند).
در باب جنون گفتی...
یک قصیده را یکبار زیر دوش حمام گفتم (حمامم یک ساعت طول کشید). ولی اگر آن را منتشر کنم احتمالا خیلی دلچسپ نخواهد بود. یک جورهایی همین جنون بود که می‌گویید...
جوششم جان و ضمیری بگرفت
همه از خون و خمیری بگرفت...
نفخهٔ صور سِرافیل تو گوی
در سر آن‌سان که صفیری بگرفت
منظرش دیدم و امروزه جز او
نظرم را نه نظیری بگرفت...
بس که فریاد زدم بر همه کس
هر نفر بانگِ نفیری بگرفت!!!...
شهرت گشتن و سرگشتگی‌ام
هر صغیری و کبیری بگرفت
بنگر کز پی گمگشته نگار
چه بگیر و چه نگیری بگرفت...
الا آخر... اینم یه ابیاتی ازون قصیدهٔ حمومی که البته پر از غلطه😂😂😂

درود مجدد🙏🙏🙏🙏

درود بر شریُف اعظم
مواظب باش استاد آزادبخت
بیشتر از این مجنونت نکنه
کار شاعرانه دستت میده ها

ممنون🙏🙏🙏

درود استاد
هنوز اندر خم یک کوچه ایم
تا جنون عاشقانه راهی دراز در پیش است

درود ممنون از لطف شما👌🙏🙏🙏

درود بر شما ممنون از لطف مداوم شما🙏🙏🙏

درود ممنون از شما به نکات مهمی اشاره کردید که حتما در نظر می‌گیرم. راستش قصیده ذاتا تفاوت‌هایی با غزل دارد...سرودن قصیده خیلی خوب هزار برابر سخت از یک غزل خیلی خوب است که متاسفانه قصیده من به عنوان یک مبتدی خیلی خوب نیست. اما خواندن قصیده هم سخت است چون قصاید طولانی و «متفاوت» هستند.

درود ممنون از لطف شما🙏🙏🙏🙏

درود بر آقای میاحی عزیز. ممنون از لطف شما🙏🙏🙏🙏

درود بر خانم عادلی عزیز معلم گرانقدر که همواره لطفشان شامل حال بنده است🙏🙏🙏🙏

🙏🙏🙏🙏🙏