شنبه ۱۸ ارديبهشت
شعر چهار پاره
|
|
|
|
دل و یاددلدار از اسباب وجوب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن ای کودکِ بی مادرِ صدپاره ی من
پدر چینی تو خوبتر از روسی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیز ...
تا رویم از کویرهای کور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ خاکی برای ماندن جریان آب نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیالت خیانت به دل راحته
خدا میگیره انتقام پا به پاش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوزاندی ام خاکسترم کردی
دیگر بسان حجمی از دودم
یک روز میفهمی ولی دیرست
تنها فقط من عاشقت بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر ادیبان نکته سنجی چون سراج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیر پای هزار چکمه ی درد
نفس زندگی چه کوتاه است
انفجاری مهیب و ویران گر
قتل عام کلیله و ماه است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تناسخ ندهید از گِلِ بی کیفیتم
ناف بهبود مرا قابله ی درد برید
بی خبر از گذر قافله ی عافیتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون بر دمید سحر ،
چشمانش را گشود ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیر باران بوسه میچسبد به من...
خیس و شیرین مثل خرمالوی تر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌾💛 نه شعرم بردل سنگت نشیند
نه آهنگم دهد رنگی برایت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معنا ندارد از شب یلدا نوشتن
وقتی تمام روزهایم رو سیاهند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو از شعر پر درد من دلخوری
من از طرز رفتار تو در عذاب
کجا فکر بیداری از ما پرید
من از خانه گفتم ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از مهر و از اندیشه ات پیداست
ای مهربان درد وطن داری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تشکر از استاد وحید سامی عزیز که با صدای زیباشون ، شعر حقیر را دکلمه کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تشکر از مریم فاتح عزیز که شعر مرا شنیدنی تر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است و ماده آهویی گرفتار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دور سرم مجادله ها راه میروند
یک عاشقی درون خودش خواب رفته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطفاً بسوزان دست‌های کفرگویم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید تو را شبانه، در آغوش هر که ای
حتی اگر به خواب سلیمان، بخوانم‌ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به تمام دخترانی که قربانی جهل شدند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هفت خوان رستم دستان کجایش سخت بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باروت کشم به لفظ کبریت از من بگریز تا بمانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کس که میتواند
به دست میگیرد میکروفن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقه ی زردم کمان داس را بوسیده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با صدای بوئینگ
می شوم از خواب بیدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دست های ناتوان و نیمه جانم
با خنجری که میرسد تا استخوانم
قلبی ترک خورده، شکسته، تکه تکه
با تار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یقینم گشنه است این جمله باور
که هر کس پیرو تقدیربودست
چون انسان کرده هم خونش فراموش
به حیوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاره کن ابر سیاهی که مرا بلعیده
نکند از دل درگیر تبم ترسیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در من تو خدایی وتورا از که بخواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از مرده‌ها چشم امیدی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردیده ام چون طبل تو خالی
من مانده ام در پشتِ هیچستان
در شکّ و تردیدی لجن بارم
درگیر عقل و عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"مرگ قاصدک ها"
در پیچ و تاب ناشدن ها
بن بست را یادآوری کرد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می رفتم هر چند بود
هر دو چشمم به سویت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انتهای سبز پرچین نگاهت مانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردی از دلواپسی در انتظارت مانده بود
شهر پر آشوب قلبش را تبی خوابانده بود
شعرهای پرغم و بی محتوایش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردان راستين،سياسی نمی شوند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما دو مجبور، دو مایوس، دو تا هم خانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا غم درد دل افزون‌ترم کرد
که با این های و هوی در پیچ و تابم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من پر از عشقم به حد انفجار
کرده ام نیلوفری آبی شکار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیچ مویت مرا شیدا کرد
مرا از عشق تو آگاه کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم میخواد منو امشب
بگیری توی آغوشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غصه ز سر در می کنم
لب را به می تر می کنم
این زخم دل با یاد تو
ترمیم و بهتر میکنم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلخه سابقت
دیگه خستم از دلخوشی به سال بعد
تو بگو چی میخوای از منو این حال بد
آخه عشق تو هیچ گلی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیشب نبودی باز باران بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای مردم دوباره یلدا شد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حافظ که نه ، اما کتابش هست...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز همه مهر و صفا در فوران است
شادی غلیان است
در عرش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن را که به جان نکوترش داشتمی
در وصفِ رُخش به دل گلی کاشتمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه وقتایی آدم حالیش نمیشه
مث ِ سایه یکی تُوو زندگیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مقدردی یارسیز داریخام گره ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شَوم آن شیطانی که باید از ازل بودم
به آتش بکشم هر که بود در ره مقصودم
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۱۰ پست فعال در ۲ صفحه |
علی سهامی
عباسعلی استکی(چشمه)
محمد خوش بین
مهرداد مانا
