28

پر از رژیم تو هستم ، کتوژنیک عبوس
عزیز ، باواریا ، ماهی متوشالحم !
بیا برای ابد ، باش و رفع زحمت کن
مرا نبوس ، نه ،هرگز ، تو حضرت آدم

دفاع میکنم از تو ، که ابن ابلیسی
شبیه حمق نگاه بلاگری مغبون
کنام-زوزه ی زاغی سپید ، در گوشم
فجیع و اولتراسوند و اناری و دلخون

به نام عقل و جنایت ، به نام دیسلکسی
تو از جهان ازل ، یک نجیبزاده شدی
تمام رنج مکوبال جنگل از خون بود
تو محو تماشای آیینه های خودی

تو لاته ی گرمی ، تو زرد هانزایی
حواس زخم سفیدی پر از پدیلانتوس
عبور میکنمت ، روی هر پل وتستون
و از تو میگذرم ، مثل عطر اقیانوس

بیا بپیچ به دنیا ، به بوسه ای مدنی
به آه قالی خسته ، به پرز کرنش سنج
میان نوفه ی بادی غریب ،غوغا کن
به شهد یک مینیاتور ،به تلخی نارنج

بیا برای دل خسته ی خیابان ها
شبیه فلس حضور ژیروسکوپی آزاد
و شاهتار بهار و سفیر گل ها باش
درین جهان جهنم ، تنور مادرزاد

ستوه حرف گرانی ،و فاش و لبریزی
تو آبگینه ی حسی که زود میزخمد
منم که سرنخ آغوش نیلی محضم
چقدر بخیه به ابران پاره باید زد

به نام خلقت زیبای چشم آبی تو
اسیر کافه ی اتساع حسرتی سردم
نبوغ نغمه ی مواج صوفیانه ی شهر
به سال تند بنفش حریر آوردم
.
.
.


به بوسه کاغذ ،به رنج سروانتس
به اعتدال خوش رنگهای پاستیلی
به منحنی نایکوئیست در یک خواب
به ضلع هوس ، خاطرات فامیلی ..