شنبه ۹ فروردين
شعر سپید
|
|
|
|
دستش خورد، چای ریخت، و تمامِ روزها تلخ شد. تلخِ تلخ.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من زمین دارم
تو اسلحه
و کودکانمان در انتظار شلیک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجنون!/دست و پا بزن!/چند لحظه بیشتر زنده بمان!/چند لحظه/بیشتر/غرق لیلی باش!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که باشی اسوده ترین کس منم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلوله از ارتفاع پرواز رد می شود/ و آسمان/ لحظه ای/ خون می گرید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم
تنگ است
برگرد
که عید
بازگشت توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نبضم را باور نداری؟/یعنی من خواسته ام /که این قلب/تندتر بتپد؟/یعنی /این فلک زده/زبان آدمیزاد سرش می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ثانيه ها
دقيقه ها
لحظه ها
ساعت ها
فصل ها
فرار مي كنند
من غرقِ نگاهت
همين جا،كنارِ خاطراتت
سا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو دختر پاك اردیبهشت
من پسر سبز پاییز
تو دانه ي ناشكفته
من باران ناچكيده
باد تو را آورد
ابر مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دفن شد زیر خاک عشق
کور شد به اسانی
کسی نبوئید روح آزرده اش را
که دیگر نبود و نبود
کسی نوازش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انتظار و ظهور امام زمان (عج)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قانون اول پرواز پروانه....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حواسم را هر چقدر هم که جمع میکنم
باز به سوی تو پَرت میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گمانم
مسیح
شبی
خواب
چشمانِ تو را
دید
که
پیامبر شد...
رویا.رکوفیان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر هیچی نیافتاد
جز ژاپن که به تخت آمده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیشین دوران
ز تلاطم موج های دوشین
می دهد گواه زگذشته دور
بر روایتی گویا و زیبا
بر صندوقچه مرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتم
و پیامی به درخت آویختم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به وقت ساز زدن
یک کوچه، مهتاب، پرسه زدن
یک باغِ گیلاس
یک طعمِ دلپذیر احساس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می گویند:
کبوتر با کبوتر
باز در اسمان پرواز
همان بهتر
کبوتر بماند
در چاله جیره خواری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این نوشته را در پاتوقِ مجازیمان میگذارم تا بخوانی، و مثل همیشه نفهمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساکسیفون طعم تلخی دارد
و همه را . . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پای تو که وسط باشد
محاصره میشوم انگار
بین حجم نیزه های "نکند"ها ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دموکراسی در میانمان حاکم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در قانون تبر
تر و خشک یک هیزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی وعده‌های قسم به قلم برآورده میشود ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارانِ ،
نوازش دست هایت را
بر گیسوانم ببار- تا،،،
بهار بیایدوُ،
موهایم بویِ بابونه بگیرد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز هم قرارست فاصله ای برداشته نشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیدانم چه رابطه ایست میان عشقِ تو و رنگها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ایوان لبانت
گل بوسه ای میچینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اعوذ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻣﻦ ﺷﺮِ نبودنت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها که دلتنگِ توام،
حرف‌هایم؛
آبشارِ شعرند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیباترین مرگ
مرگ عاشقان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تشنه ام
به جرعه ای از شراب نگاهت.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عصر
عصر " زخم زبان " است
عصر " زبان بازی "
عصر " چرب زبانی "
" زبان شناسی "
" رشته " اش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای معلمی که عاشقانه صحنه را به من آموخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو...
ازساحل آرامش
باتمام وجود
به امید رسیدن به دیارعشق
پای درزورقم نهاده و
خویشتن به ورطه ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من
بی هیچ کیشی
ماتم میبرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روانشناس‌اند بازوان تو!
وقتی به آغوشم می گیری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از گذشت سال ها
عکسی به دستم رسید
از خنده های دخترم
گاهی خوب است
به پلنگی تاکسیدرمی شده
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ما بگو
از چه روی نامت زندگی ست؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی
باران نگاهت
قطره قطره بارید
و
زمین دلم
خوشه خوشه رویید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقاشی بلد نیستم اما،
انتظارت را
خوب می کشم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودمانیم نازنین! چه لحظاتِ شیرینیست، لحظاتِ شیرینِ دوست داشته شدن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انتهای تمام دالان های تو در توی خوابهای پریشانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوه میشوم که بایستم
پا به پای"نبودنت"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان
به خاک سیاه نشست
دریا
ترک برداشت
رودخانه
خانه نشین شد
آبی چشمانت
چه دسته گل هایی را به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار ببوسمت..!
تا لب هایم
نخستین کاشف
واکسن " کرونا " باشند..!
امیرحامدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادم آمد شعری ازسهراب را
دل من پابرجاست
وقت دلتنگی و خوشحالی و سردی و نشاطش هر صبح
می کند پهن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آلاله‌ها و سوسنها به مدلینگ مشغول اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر دیدی رنگی بر جهانت******از بی رنگی زمین و آسمانت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از تو،،،
بتی ساخته‌ام بزرگ و مقدس!
محال است بگذارم،
ابراهیمی در من،
مبعوث شود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید به جنگل رفت
نیمه های شب
و خواند کتاب برکه را
با عکسی از ماه
بر روی جلد آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیسه ی خجالت
کسب هر روزه ی پدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی که بیای،
جشنی از بوسه راه می اندازم،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوا بارانیست
کمی دلتنگی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش،،،
کسی به پرسد:
چرا لبخندهای تو؛
اینقدر بی‌رنگ است!؟
و من ،،،
همه چیز را
بیاندازم گردن تنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم انگیز است
نمی دانم کجای جهان
انفجاری رخ داده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از پنجره دیده ام
پشتِ پاهایِ تو
فصل ها
خانه به خانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کافر تر از آنم که
"انسان"ت بدانم!
تو هنوز خدایگانِ منی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم تو یک حادثه بود
یک تصادف که کشته ها میداد
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۸۹۷ پست فعال در ۱۶۲ صفحه |
مصطفی مشهدی بی نشان
بهرام معینی (داریان) 
مینا مرادی(ققنوس) 
علی معصومی 
