دوشنبه ۲۹ بهمن
|
|
|
|
...یخ بسته درونم
تهی از خاطره ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه تلخ است آموختن رازو معمای سکوت
در کلاس دل یاقوت شکستن همه بغض و الفبای سکوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگلیست در پیش رو گسترده
سپید و سیاه ، گرم یا سرد
چون نهالی در آن می رویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عین سکوت من، برای این عشق
عین خودِ ترس است
این آخرین شعر این دفتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پنجره را گشود /صبح بیست و دو /شاعرِ این شعرِ سپید /سفید پوش کرده بود؛ /برفِ تازه /حیاط خانه، /کوچه،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای انسان!
تیشه برداشته ای بی پروا
قطع میکنی رگهای زمین را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذار ابر
آرزوی فاخرِ درياهاست
که يکی يکی جوانه‌ها را به نشاط گويد.
گذار خاک..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از درد مینویسی اما
قصه اتـ ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بروید
همه جا بگویید
شاعر این شعرها
کمی شیرین می زد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادت هر لحظه مرا لبریز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی از پنجره چشمم به افق می افتد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر شدم از خاطره
مثل یک صحرا وسیع...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه جا را گَشتم
اُتاق ها
آشپزخانه
حیاط
ولی نبودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دلم باز تورا میخواهد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این روزها
دست هایم ..
بد جور بوی حافظ می دهند!
از بس که تفال زده ام
و خال لب تو پیدا بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه سخت می گذرد همه چیز
چه تلخ می بینم همه کس
هوای درونم دلگیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانند سربازی که
آخرین تیرش را شلیک کرده
تسلیم میشوم
در محاصره بازوانت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نکند حبس ابد بخورم در خودم
نکند روح مرا به عشق تبعید کنند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
----
(بعداز من زندگى خواهد مٌرد)
وقتى من بميرم
نگاهم نيز خواهد مرد
آن نگاهها كه روز شمارى
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیله وار
در تنهایی خود می پیچم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه گاهی
نگاه های عاشقانه ات
تصویر ی زیبا در ذهنم می سازد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از گوشه و کنار درونم
از قلبم تا برکه ی چشمانم نهرهایی کشیده ام و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پا میخیزم
برای کاشتن گلی
بر پای لب های تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در صنعت دیجیتال
که همه چیز صفر و یک میشود
من آنالوگ ماندهام
پیوسته غریب با روزگار خویش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در من درختان بسیاری است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو هم به چای تلخت عادت کرده ای؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راستی
ننه
چشم های حوا آبیست.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در من
كتابهايي بسیار است
كه هنوز نخوانده ای...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از روزی که
مادرم صلوات هایش را
نذر پهلوی شکسته ات می کرد
شناختم ات...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته بودند تو از حال همه باخبری
خبرت هست
سفره ی نان شب اینجا خالیست!؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه حس قشنگی
دنبال کسی هستم؛احساس من است
او مرا صدا می زند
من او را در باد حس می کنم
من او را زیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی از راز دلت می گویی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در من
روز های بارانی بسیار است....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم امروز
عجیب دلتنگ بود
این را از عکس هایی که
برایم فرستاد فهمیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز چشمات پر از شادي...
نگو نيست!
پر از تكرار آبادي...
نگو نيست!
هنوز قلبت پر از خواهش...
نگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روباه و کلاغ
قصه بچگیهامان.
شنیدیم و خواندیمش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در من فصل های بیشماری هست
که هنوز ندیده ای...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیابانی که از دیدار تو باز می گشت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در من شعرهای ناگفته بسیار است
بیا و بسرای مرا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در این کوره راه بی رنگ
دسیسه ی کلاغ های روی بام
را باور نکردم
و شب های تار بی مهتاب را
دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چشمانت
سقوطی بود
که از ریزش کوه راه دل مرا بیشتر بست
و تنها یک قطره اشکی
غم ها را بر سینه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی وطن می مانم
بی آغوشت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برخیز میرزا
برخیز جنگل تو را صدا می زند: برخیز میرزا
برخیز که آوازه ات هنوز از آبشارها می آید
وهن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پوستت را نکش
موهایت را مباف
لبانت طبیعی قشنگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زمستان برايم بهار ساخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کافر تر از آن ام
که تو را انسان بدانم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برف میباردُ و
عاشقی
چه حالِ خوبی دارد!
آگرین_یوسفی ♀️
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش یک شب بیائی مهمان قلبم باشی و دیگر نروی از پیش من...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقاشی بلد نیسنم
اما
انتظارت را،
خوب می کشم!.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دشت ها بى شقايق
گلبرگهاى صحرا پرپر
رودتهى از سرود عشق
عشق در لايه هاى زمان محبوس...
و قاصدكه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انار رسیده ی باغ عمرمی...
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۱۴۰۶ پست فعال در ۱۴۳ صفحه |
طاهره حسین زاده (کوهواره)
مهدی صادقی مود
عیسی نصراللهی
سودابه حسن پور(کرشمه)
