شنبه ۶ مرداد
شعر تضمین
|
|
|
|
🌸شب برفت و روز آمد، نغمه خوان شد آفتاب🌸
🌸زندگی چرخید و چرخانید در هر پیچ و تاب🌸
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🔷️گر حقوق خوانی که شَوی روزی تو قاضی🔷️
🔷️یا می کَشی رنجی، که بیاموزی ریاضی🔷️
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌼 تا بدیدی بهتری از من، تو برفتی بی صدا🌼
🌼هر چه من اصرار کردم، تو نکردی اعتنا🌼
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌹گل نازی بروییدش به گلدان🌹
🌹به او گفتم که ای زیبای خندان🌹
|
|
|
|
|
|
|
|
|
💮آنچه من در نزد خود پنداشتم💮
💮آنچه در افکار خود من کاشتم💮
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌹 در پی جستن گل، خوب که عطار شوی🌹
🌹تا ز عطر گل، مبادا که تو بیمار شوی🌹
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🍁صبح تاریکی چو از مغرب دمید🍁
🍁روشنی از ترس بر پشتی خزید🍁
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌹با نی و می نابت، ️ساقیا بکن یاری🌹
🌹 ساقیا بده جامی،️ زان شراب هوشیاری🌹
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌹چون برگ و گلبرگ در بهار داری طراوت🌹
🌹مانند سرو بوستان داری تو قامت🌹
|
|
|
|
|
|
|
|
|
♥️ عشق را روزگاری رفیق شدی♥️
♥️دلبرت را نگین عقیق شدی♥️
|
|
|
|
|
|
|
|
|
💚چون یار ز در درآمدش، سلامی گفتم💚
💚از شعر امید به او نشانی، گفتم💚
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🍁گفتی از آوار غم، درد جدایی، از جفا🍁
🍁گفتم از مهر و محبت، عشق و شادی، از نوا🍁
|
|
|
|
|
|
|
|
|
❤️دلا بنشین بر این محفل که آرام است و بی غصه❤️
❤️به گلزاری قدم بگذار که آباد است و پر غنچه❤️
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌹ز روز ازل دانه ی من بکشت🌹
🌹هم او که غم و شوق بهرم نوشت🌹
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🙏خداوندا، خداوندا، خدایا
خالقی تو، خالقی، تو آفریدی جمله ما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
⬅️ کودک کار بودی کوچک و شاد
می دویدی پرانرژی چون باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
❤️آمدی تو، آمدی جانم، ولی چه بی صدا❤️
❤️هر چه پرسیدم ز تو، دردت نگفتی تو چرا❤️
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوش باش که ره را ز تو پایان باشد
🌸عمر اسب چموش است و شتابان باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
❤️ یار دل خواه و وفادار و دلاویزم، تویی❤️
❤️ دلکشی و دل ربا، یار دل انگیزم، تویی❤️
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌹️در حسرت یک ثانیه دیدار تو هستم
🌹هر روزم اینجا به انتظار تو هستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
💖 دو دستان پدر گهواره دارد💖
💖صدایش گرمی کاشانه دارد💖
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌹حس عمیق شادی ات در لحظات زندگی
🌹صدای زیبای بهار، نوای خوب تازگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
💖رفتی اما ز اشکم زمین تر می شد
💖همه شب فکر تو در سر مکرر می شد
💖اینچنین عمر گرانمایه من سر می شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم : وای که چقدر تنهایم** گفتی : من که به تو نزدیکم **
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بخیال وصل تو در پی هر بهانه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نه عاشق هستم و نه محتاج نگاهی که بر من بلرزد
بسوی عشق پر درد نمیروم شیرینی زندگی بیشتر بر من میل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه سنگی وخراب است به قصری نَبَرَندَش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو گویی شیخ صنعان گشته مجنون دخت ترسا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این سرای پُر زَر و سیم آدمی
بُرد آن کسی که در پی بستر نمی شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم از شوقِ سرودن شده چون اسبِ چموش!
دفترم بسترِ اشعارِ پر از جوش و خروش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو همان شـــراب نابی به ســبوی میگساران
تو همان نگاه عشقی به طلـــوع صبحگاهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره میهمانی می کند عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نظرم بسته به روی همه خوبان جهان
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به رویِ نی سری آورده شد ما بینِ محفلها
و خونی میچکد از حنجرش همواره بر دلها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارا بیا و جامه ی احرام ده مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دربیابان شب بود تاریک وقتی ماه نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ازل عشق خدا گربه دلم دارم ازوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مستی زعشق آید نی از
شراب دستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی گریبان مرا کابوس دل کندن گسست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره ميهماني مي كند عشق.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلداده ام وعاشق و حیرانی خویشم
درکوی شما در پی ویرانی خویشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر جا كه چو ميخانه، همواره بُوَد دایر
آن ساقیِ سيمين تن، با ناز شود ظاهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگشت نما گشتم در واله و شیدایی
بین نرگسِ فتّانت آورده چه رسوایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن که مي گفتي ز زهد و پارسايي، بي امان
شد هويدا مكرِ او نزدِ تمامِ مردمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*تضمین غزل «خواجه کمال خجندی» در مدح امام زمان(عج)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي رهبرم سيد علي...اي مجتهد اي تو ولي...باشد نگهدارت علي-ع--....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي واي دشمن رهبرم
فرمان دهد جان بركفم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دشمن بداند تا ابد.حاشا كه ايراني رود.راهي كه كوفي ميرود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5)
اي داعشي يا طالبان
آئين حق را دشمنان
اي خصم صاحب الزمان(عج)
ما با شماها دشمنيم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترخوب دهاتی زه چه دلتنگ شدی
رفتی ودستخوش فتنه ی فرهنگ شدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی ای مه لقا،اما به ساز ما چرا
آمدی تو،آمدی از عالم بالا،چرا؟
«آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا»
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لیـلی تـو رفت و ای مجنـونِ فـریادِ قـرون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـه ظلم آری نخواهم گفـت، آری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مُردم آن روز...، جوابم « تو برو... » تا دادی
|
|
|
|
|
عليرضا حكيم
محمد شریف صادقی
مهرداد مانا
علی نظری سرمازه
محمد رضا خوشرو (مریخ)
ساسان نجفی(سراب) 
روح اله سلیمی ناحیه 
هواجان جاویدان 
مرتضی میرزادوست 
شاهزاده خانوم 
