پنجشنبه ۱ آذر
شعر آزاد
|
|
|
|
ازمن ز روح پرسید
گفتم انرژی ایست که ،
چهار دست و پا نداره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توچقدر بی چشم و روویی مثل گربه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق شده بودم به گلی
چشمه ها آب نیاورد
دیدم ز عطش پاک بپژمرد
که دلم تاب نیاورد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرکت میکرد تصویر
درتابلوی ، زیبای آکواریوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرواز تانک با هلی‌کوپتر سوار قرن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آیا میمانَد ، برسر حرفش پَری ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچو یک لیوان خالی آمدیم
کار ما این است انسان پر شویم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کارم ز نوه نبیره گذشته
ندیده ای زبین آنهمه هزاره های ،
بیشمارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دل غنچه وارم ،
هنوز گُل نکرده ،
کامل پژمرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بازم غروب جمعه
بازم غروبی دلگیر
بازم منِ پیرمرد
پیرمردی ماهیگیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان آن سکوت گُرگرفته اش ،
رنج سخت عطش بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما خانواده ی پر شوری هستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم تنهاتر ازآنست که بخواهد ،
درجمع ادامه بدهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه که برای همیشه پشت ابرنمی ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا به حین زلزله ،
بندری میرقصید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جادهِ تقاطع آغاز داستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو یه موجی ام که دیوانه وار،
سرش را میزند به سنگ و صخره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اِی ستـاره هـای آسمـان؛
کـه مثلِ هـر نگینِ روی دامنِ عزیزِ مـن،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا ای ابر نمی باری
بر این تشنه لب صحرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مریـز اشـک ندامـت بعد مرگـم که دیگر جان من، خشکیده برگم
مزن بر سر مکـن شیوه تو جـانا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگه ز هر جنگولک بازی خسته م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برخیز اِی تن !
حضرت جان آمده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنی آدم اعضای یک پیکرند
به دنیا پیِ حذف یکدیگرند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیتاب تر ازآنم ،
تا صبرکنم ، صبر بیاید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه روز میاد که زینهمه مُردگی ،
میرم بسوی حیات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ازاین دنیا چه میخواستم ،
چه شد !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از یک روز بارانی
شب شد و کوچه ها چراغانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از مرگ می‌کنی به جنایت چرا فرار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این انزوا
به سیاهی آلوده ام
به پایان رسیده ام
بیا با نگاه ات
دوباره جوانه بزنم ...
دوباره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترس که ترس نداره
نترسیدن است که خیلی ترس داره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو ازمن خسته و،
منهم ز دنیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وضو هم با هرنیت گونه هایم را تر می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی آئینه ای مرموز،
تصویرم مثل خفاش ،
وارونه افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پوتین هایم را در می آورم
آهسته و آرام پاهایم را
در آب زلال جویبار فرو می برم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دست مادرت پدرت کرده انتحار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدام ارتفاع پل های شهر را اندازه می گیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم و نجواهای زیبای شبانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشسته در کشتی فقر
دریا به زر نمی رسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرازپا ناشناخته در اَبَرقو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لیوان ها همه الکی شده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل بوسیدن لبهای جنونی سرد نوچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کفِ دستم را ، ز روی چشمانم ،
برنمیدارم
چونکه میترسم تو را غمگین ببینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز هم چون گیسوانت در هوای باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینور پَرچین سادگی
آنور پرچین سرود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم‌های تو، روشنایی در تاریکی‌هاست،
خیابان‌ها پر از قصه‌های ماست،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب مصلوب مسیحایی یک خاطره است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با الکل ، آتش زده ای منقلِ جان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی در خواب و رویا غرق خود بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی نَنّوی احساس ،
زُل زده ام به خاطرات زیبا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من خط ریشی ام که جهان را از بغل دیده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازوقتی که ،
به هنر معتاد شدم ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دنیا به کسی وفا نکرده
حتی سهرابِ غیور را ،
درمان و دوا نکرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Take this plate. Wish whatever you want.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای داد ، ای داد ، ای داد !
چکارکنیم ما ازدست بیداد ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ردم مکن درمرورِ دنیای پُرمرارت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساعت نوشیدن خون نزدیک است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مأنوس شده دل به تو اِی بهترین مونس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مخروبه‌ای بنا شده با خشت خشت تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عکس برگردان شیطان است ،
دنیایی که معشوقه گرفتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه به اندوه فراوان برسانی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و غم انگیزتر از
حال من خسته ی
بیمار
سزاوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قلب است یا خدایخانه ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوهری نایاب در کل وطن
بی خبر از کل دنیا شده ای...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتیکه میتم تمّار،
آویزان بر درخت نخل ،
رطب شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم و رفتاری ،
به ناپایداریِ پائیز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چشمان تو دیدم آنچه را که تو ندیدی
آوازت شنیدم آنچه که تو نشنیدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماتم گرفته مادر اسراپلیدئیل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سراب داشت میمرد ازتشنگی ،
آبش دادم
|
|
|
|
|
| مجموع ۶۷۲۱ پست فعال در ۸۵ صفحه |
مهرداد مانا
شاهین زراعتی رضایی (آرمان)
ابراهیم هداوند
ساسان نجفی(سراب) 
:3
