محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
شنبه 15 آذر 1399
21 ربيع الثاني 1442
Saturday 5 Dec 2020
شخصیت یک ملت را، ادبای آن ملت می سازند.پروفسور حسابی
شنبه ۱۵ آذر
شعر تقدیمی
زندگی را سرد و سخت کرده اید بر من
پس از شهادت ناجوانمردانه و غم انگیز سردار علمی و هسته ای کشور، بر خود واجب دانستم تا ابیاتی را به ره
تقدیم به کادر خستگی ناپذیر درمان ؛
..................
.................
مشق شب؛ ده ورق؛ پر از بابا
لسان الغیب شهر سبزواری
(برای استاد اقتداری)
ای بی خبر بیدار شو فرصت ز دستت می رود
کوته زمان زندگی در خواب غفلت می رود
هرکه در ظاهر ادعای رحم و مروت می کند
پاییز دارد می رود از باغ خوشرنگش
با برگ وبار وقمری وشعر ونماهنگش
درون قاب زندانم کشیدم نقش آزادی
من ضعیف شکستم به ضربه های هوس
دگر به هیچ نیرزم ، شکسته شد چینی
سیب، تو را سجده و /بِه، به دلت ملتمس/جامه‌ی گل‌های ما/در نظرت مندرس
آن خدای جانان در عرض نوش کند عالم را
در زهره و کیهان و زمین نوش کند جانم را
--
او سر به پای
سلام ما به شما که نماد ایمانید
به اوج همّت و در قلّه های وجدانید
به سینه های کویریِ خشک و ت
گفته بودی که با کوچ پرستو ها خواهی رفت
در دایرة عشق که ما جمله شعاعیم
کوچک‌تر که بودم
شانه‌های نحیفم را جمع می‌کردم
در آغوشت پهن می‌شدم
و مثل رودی که به دریا راه می
تنم به طی قرون زیر تازیانه کبود
نه جاها جاي ماندن استُ
نه پاها پاي رفتن!
جوهر قلمها خشك استُ
انگار بايد خوني از نو ريخته شود!!!
من جز تو را نخواستم از خدا رفیق
که بایادت
سحرکردم غروبم را
باورم نیست هنوز...صبح شده
صدای مؤذّنِ شهرپراکنده شده ازمسجد
بیا ای دوست مهمانت کنم من
بیا تا جان به قربانت کنم من
بیا از شَهد شیرین لبانت
زِ جان پُر بوسه بار
مثل ياس كبود شده اى در لباسى به رنگ پاك سپيد
چشم هامان غم تو را ديدند قلب هامان ولى نمى فهميد
كو
این همان ناخفتة وجدان توست
سال ها یاور و غمخوار این مردم بوده‌ای
با نوای ربنا حالم بدادی بارها ،
به روی نگارم سلامی دوباره
با اشک می نویسم در حسرت بهاران
ما روزه ی سکوت داریم سال هاست .. افطار می کنیم فقط ربنا بخوان !
ظلم ستمگران كشد بى تو مرا به خاك و خون
ناله ى مرغك سحر، من ز جهان شنيده ام
به: درویشِ ترم چهارم
به شعله تا نزدی: "سوختم، مذاب شدم"
مگو که:" ناسِره در من نماند و ناب شدم"
باخودت تکرارکن...
گربخواهی دست یاری برضعیفان برنهی
اتش نشان شعله عشقت که جاودان
پر می کشد زبانه مهرت بسوی فرشتگان
آنچه بر من لاجرم میراث گشته از پدر،
نیست لازم تا شود ارثیه‌ام بهر پسر
لطف بود ومهر بودوامید
در اطرافش
همراه با ایثار گرانی از نوع سپید!
مرحبا بر شما که درس عشق را بر تارک تقویم وطن حک کردید
زِ شوقِ دیدار روی یاران
خرامان می رود در زیر باران
چنان او گشته خُرم دل که انگار
به پایانش رسید ا
تقدیم به شاعرانی که به رسالت ، از قلم مبعوث شدند به مناسبت سالروز تولدم و روز شعر و بزرگداشت استاد ش
الها یک دو روزی مهلتم ده
تو که بخشنده ای زان دولتم ده
گلی پژمرده ام در روضه ی عشق
۲۷ شهریور ماه، روز شعر و ادب پارسی و بزرگ‌داشتِ استاد شهریار، بر ادیبان و ادب‌دوستان گرامی باد!
غلاف کن تفنگ را.... دگرزمانِ جنگ نیست ....
روز شعر و ادب فارسی بر تمامی اهالی ادب و هنر ایران زمین فرخنده باد.
سبز بودم، سبز هستی، سبز می مانیم ما
ساکن کوی خزان اما بهارانیم ما
باوجود تندباد وحشیِ گستاخ و سر
تو مقامت بَس بلند باشد رفیق
جایگاهت در فلک باشد رفیق
هرچه در وصف تو میگویم چرا
وصف تو بی انتها با
روزگاریست خواب می بینم
شبِ تار،آفتاب می بینم...
تقدیم به مادران چشم انتظار...
تو هستی مادرم سلطان غم ها
رفیق سختیِ روزها و شب ها
همه عالم فدای خاک پایت
که من تنها تو را دارم ز
من از بُتخانه می آیم تُراچه
سلام
احوال شریف؟ عالیم من
پاخورده،وسط، چو قالیم من
پرسی تو ز من نشانیت چیست؟
یک دوست در این حوال
من نوایی ام که زیبایی را از یاد برده ام..
گنج حکمت..انسان شناسی واجتماعی
یکی را خدا سیم و زر داده بود
ز رنج و تعب بی خبر زاده بو
اگر دانی که من دارم رفیقی
برای من رفیق است و شفیقی
بُوَد نامش "سهراب سپهری"
نباشد مثل او در کُل گ
شعر موجی درخَمِ آلاله ها ....
درمیانِ یاس ولادن ،لاله ها....
طلوع بی غروب شعر "فروغ" است
که در سرتاسر شعرش نُبوغ است
بُوَد او مادر شعر نو پارس
که هرکس غیر این
دلم کرده هوایِ کوی یاران
که با یاران روم در زیر باران
بخوانیم از سرود زندگانی
بخندیم بر همه غم ها
ازاین لحظه به بعد...
دلنوشته هایم را
روی سنگهامی نویسم
من ز شهر بافق می گویم سخن...
سکوتم پرزفریاداست
وفریادم خموش اما۰۰۰
(این اثر با یاد و خاطره شهید والامقام محسن حُجَجی در سومین سالگرد عروج ملکوتی اش تدوین گردیده و خطا
شعرهایم چه عالمی دارند
وقتی از شورِ عشق می‌گویند
ناخدای باخدای بحرِعشق/
کشتی نوحِ نبی یعنی علی
تقدیم به ساحت مقدس مولای متقیان امام علی علیه السلام
جانم نشود سیر ازالطاف تو ای دوست/
جان مایه و اکسیر و دوا هدیه نمودی
فرشتۀ سلامت است پرستار
در اوج استقامت است پرستار
قلۀ صبر، امید و مهربانی
پُر از عشق و شهامت است
قدم زدم در کنار ساحل عشق تو
دوره کردم زندگیمو تا تورودرک کنم...
اون قدیمان خانمان مهمان دبه
باهارو پاییز و زمستان دبه
غزلی برای سلطان حسین منزوی، که وقتی پشت تریبون برای شعرخوانی حاضر می شد، کوچولوهای صدرنشین، جلسه را
مجموع ۲۰۱۴ پست فعال در ۲۶ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
مهدی محمدی
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
درودبرشما شاعر فرهیخته 
سیدحسن خزایی 
