پنجشنبه ۴ بهمن
اشعار دفتر شعرِ سهیل شاعر سید محمد علی سهیلی (سهیل)
|
|
|
|
یاوری بود که هم صحبت ما بود که رفت
خوب و محبوب پر از لطف و عطا بود که رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکر کردم هدیه گل آرم ،سرایت مادرم
بعد دیدم گل شود پژمرده ،جایت مادرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر ای چشمه نور
مادر ای جام بلور
مادر آیینه اوصاف تویی
گوهر بی غش و کمیاب تویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرمایه رونق جوانی است کتاب
برنامه و راه زندگانی است کتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی را زندگی کن ،از همه غصه به دور
با امید و شاد، در آرامش و درک حضور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر لحظه العطش ،ز تپش های آفتاب
لب تشنه می دوید ،میان دو نهر آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاوری بود، که هم صحبت ما بود که رفت
خوب و محبوب ،پر از عشق و عطا بود که رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ارزانی بی حساب و باور نکنی
مسئول دهد جواب و باور نکنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت دست اجل مهر پدر از ما گرفت
رفت و خندان آشیان در عالم بالا گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو بزرگی به وسعت صحرا
با دلی با سخاوت دریا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب هر آنچه را که خواهی آرزو کن
بر درگه خالق به صدق سینه رو کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین یلدا پر از شور تمنایم ، کنارم باش
خراب و خسته و درگیر غم هایم، کنارم باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوش کن تا پرده بردارم،از آن گنجینه ام
از نگاری که بُوَد، سرمایه ی دیرینه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه روم ؛نمی رسم، به عشق بی مثال تو
هر چه کنم ؛نمی رود ،فکر من از خیال تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من خروش بلند فریادم
نعره بر جان هر چه بیدادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل که دریا شد؛به جان،مهری درخشان می دهد
آسمانش ابری و باران فراوان می دهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگرم نصیب زیارات ، طلب از برای خدا کنی
به حریم حضرتت چو رسم ، همه درد من تو دوا کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهترین سرمایه ی عصر و زمان، آرامش است
لذت مانای هر پیر و جوان، آرامش است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو فردوس برایم، شبهی تاریک است
تیر دل تنگی تو بر سر من ،شلیک است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب هر آنچه را که خواهی آرزو کن
بر درگه خالق به صدق سینه رو کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یلدا بلند قامت و زیبا و ماندنی است
بزم طرب به بزم عزیزان چه دیدنی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طلوع آفتاب عشق در دل هاست خوشبختی
به پای همسفر تا آخر دنیاست خوشبختی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دراین یلدا پر از شور تمنایم ، کنارم باش
خراب و خسته و درگیر غم هایم، کنارم باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان سبزترین صحنه ی چشم انداز است
هر در بسته در این وادی رحمت باز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاموش شد شمع وجود اقتداری
رفت از بر ما سوی حق با اعتباری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان را که بود شاد دل از عاطفه لبریز
با برگ برقصی به نسیم خوش پاییز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسانه نام دلبران دارد عشق
سرسبزی باغ و بوستان دارد عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آقای امام رضا دلم برات پر می زنه
میه تو صحن و سرا خودشه به ای در می زنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناباورانه چون شبه رفتی ز پیشم
بی تو اسیری بسته پر صیاد خویشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رحمت العالمین است آن رسول نازنین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صلاة را صیام راعلی بهانه است و بس
قعود را قیام را علی كرانه است وبس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطف نمودی شدم ذاکر دلدار من
کرم نما پس ببخش طبع روان سار من
|
|
|
|
|
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
ابراهیم هداوند
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
محمد شریف صادقی
سید هادی محمدی
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
عليرضا حكيم 
محمدحسن پورصالحی 
محمد علی رضاپور 
