چهارشنبه ۲۱ آذر
شعر مسمط
|
|
|
|
یک سایه همراهم شده در هر دقیقه، هر کجا/
یک سایه با من همنفس، یک سایه با من پابه‌پا/
خاموش نزدیکم ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همونیم که حقوقش پای مال شد
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر دعا را همره ام می کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جان این جهان
در فصل بی‌زمان
در ذره‌های جان
در شعر من بمان
ای یار بی‌نظیر
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرانجام از سمت ایمان رسید
سرانجام آن جان جانان رسید
سرانجام آن ماه تابان رسید
و آن مرهم و عشق و د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سمت نگاه تو رو می‌کنم
و با عطر ناب تو خو می‌کنم
و در چشم تو جستجو می‌کنم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدم که او آمد
از روبه‌رو آمد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو یک عشقِ در حال افزایشی
مرا دم‌به‌دم سمت خود می‌کشی
تو کوهی که آزاده و سرکشی
و در عمق روحت چه آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو قصه‌گو، از رسیدن بگو
از آن لحظه‌ی نابِ دیدن بگو
و از اشتیاق شنیدن بگو
از احساسِ از خود دمیدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگه فرو می‌ریزد این دیوار
بر قلب خسته می‌شود آوار
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گور ِ تختم می نشینی بغض ِ لاکردار
ای بی مروت اندکی دست از سرم بردار
با گریه هایم ناگهان شب می ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جذبه‌ی آواز تو
در زخمه‌های ساز تو
در فرصت پرواز تو
من پر شدم از شعر و شور
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر بستری از عطر نمناکِ شب و بیشه
در اتصال خاک و تن، از قلب تا ریشه
در لحظه‌های جاذبه، از عمق اندیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطر دستان تو از بس که طراوت دارد
حس چشمان تو از بس که نجابت دارد
عمق هر حرف تو از بس که صداقت دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نگاهم در درون قلب تو بودست و هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز قتال العرب گویم علی در جنگ‌ها ببر است
سزای دشمنش آتش شروع دوزخ از قبر است
پرستش می‌کنم او را نما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن که مرا یک دل بی کینه داد
خلق نمودم به جهان راد و شاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نطفه ی سگ وام می‌گیرم
از زخم ِ خود سر سام می‌گیرم
آه چپق را کام می‌گیرم
بر دار ِ شک آرام می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تضمین غزل شمار ۵۲۱-دیوان غزلیات سعدی شیرازی
سَلِ المَصانِعَ رَکباً تَهیمُ في الفَلَواتِ
تو قدرِ آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقی هست که در شب های باران زیر ابر
ناله ای سر میدهد تا در بیابد بی خبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر او اگر کسی نرسیده سحر نداشت
کردم دعا برای فرج چون ضرر نداشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو در دل و جان منی
مطلوب و جانان منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخت خشکم و کم کم تبر رسد بر ما
نشسته ام به صف مرگ، بی کس و تنها
بتاب بر من خسته ببین مرا اینجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از قدرت الله حاجی پور ( تهمت )
نفرین شود هر کس که تهمت میزند بردیگری
آرامشی خواهد ز خود بر دی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال یگانه دائما اینسان نمی ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر بستری از عطر نمناک شب و بیشه
در اتصال خاک و تن، از قلب تا ریشه
در انحنای جاذبه، از عمق اندیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که بی‌زوالی،
همیشه زلالی،
بگو با چه حالی،
به اینجا رسیدی؟
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطر دستان تو از بس که طراوت دارد
حس چشمان تو از بس که نجابت دارد
عمق هر حرف تو از بس که صداقت دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پَر زَد از بامَم اگر مرغِ سفید ،
برّه هم دنبالِ مرغک ، پَر کشید ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گُلِ صدق و صفا را دائماً بر باد می‌خواهد!
هوای سرکشِ عمّاره را آزاد می‌خواهد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو لحظه‌ی اعجازی
تو شور سرآغازی
تو لذت پروازی
رویای تو را دارم!
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سری بر آسمانِ عشق، شهبازی نمی‌ساید!
دمادم مادرِ گیتی، جنینِ درد، می‌زاید!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از درختِ دلِ من، سیبِ تو نارس، افتاد
رازِ ما بود که بینِ کس و ناکس، افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ماتم ِ فخر ِجهان _با دو امام ِ شیعیان _اهل ِزمین وآسـمان _در سه مکان دارند عزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی بیا از کوچهء قلبم گذر کن
در عالمِ رویا شبی با من سحر کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رویت شُکوهِ جلوهء یک باغِ باصفاست
گیسویت آبشارِ فریبنده‌ای جداست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام معشوقه نازم، تمام شوق پروازم
سلام زیبای رازآلود، تجلی بخش اعجازم
منم آن عشق دیرینت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزار برگم و من تمام خط خطی ام ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمعم به دلم آتش عشق تو فروزان
گر جرم من عشق است بسوزان بسوزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من غروب غم نخستینم
اهل شب پرسه های غمگینم
قصه ی ناتمام یک مینم
دفن در سایه های سنگینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عابد و زاهد به خطا می روند
مسجد و محراب ، چرا می روند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالِ بیمارِ دلم را دید و رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که اسم اعظم تو قاضی الحاجات ما
وی حریم با صفایت . قبله ی اهل ولا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسم است ،راه خود روی و کینه در جهان
ظلم و جفا و کینه ، مرا کی دهد امان1
از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا ، خدا ، خدا ، خدا ، منم گدا ، منم گدا
گداي كويَت اي خدا ، تو را همي زند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جان عالم به فدایت ، یا
علی موسی الرضا
یک نظر کن بر گدایت ، یا
علی موسی الرضا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با یک نظر بخواندی حرف نگفته‌ام را
مفتاح شد نگاهت این قفل بسته‌ام را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایستورم بیان ائدم من ، سیزه شعر طنز و قندی
بودی وضعی آی جماعت ، هامی بانک کارمندی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قلبیمون صفاسی ، شه کربلا ، سلام
عطشان ئولن قتيل ذبيح از قفا ، سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سر کرده جهانم چادرِ ماتم
شتابان می رود در پستویی از غم
به زانو آمده خورشید هم کم کم
از این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم ، آن که بر ، عشقت هستم ، اسیر
امیرم تو هستی ، وَ نِعمَ الأَمیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي مهر پرتابان من اي جان جانانم حسین
سوز تو شد بر جان من اي جان جانانم حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعله به عرش می زند زمزمه ی عزای تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"جانِ جهان"
ای همه جان من مرو
جان جهان من مرو
روح وروان من مرو
شوربیان من م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل
حسین ، عالم امکان ، ندیده است
(خیلی
حسین ، زحمت مارا ، کشیده است)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هست مولانا علي جبريل را آموزگار
لاَ فتىَ الّاَ علي لاَ سَيف َ الّاَ ذوُالفقار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"سرایِ مهر"
ببین بر سر تلی آوار دارد
برآن آیینه اش زنگار دارد
سخن درسینه اش بسیار دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مبارک باد بر موسی بن جعفر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلخور از دست مردمی حالا
مانده ای در میان آدم ها
بغض کردی عزیز من اما
فصل خوبی برای باران نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دست رحمتت به بلندای رود نیل ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تشکر مخلصانه از استاد حکیمی بافقی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصه ما فسانه شد...آفت دل زمانه شد...یار زما بیگانه شد...بیگانه صاحبخانه شد...از قبل دودسته گی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا ای آن که دنبالِ خدای عشق می‌گردی!
جهانِ خواستن را پا به پای عشق می‌گردی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ته‌مام حسرت و هوس
فقط تویی هرچی تو که‌س
ئرای تو کیشم من نه‌فه‌س
یی روژ نکیشی لیم تو ده‌س
گلباخیگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه وشهاب من شدی
ای شب پرنیان من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال که قرن کهنه ای ساز عبور می زند ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلّه‌ای هست، نامِ آن عشق است
باعثِ هستیِ جهان عشق است
شور و مستیّ و جانِ جان، عشق است
نامتان بر س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فَقُل بِاِسمِ علی لا اله الالله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خالق دفتر تویی......سرور و مهتر تویی....از همه بهتر تویی.....من چه منم تا تویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سبز می شد همه جا مثل بهار اما حیف
می وزید از همه جا عطر نگار اما حیف
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۳۱ پست فعال در ۳ صفحه |
محمد شریف صادقی
عباسعلی استکی(چشمه)
محمد رضا خوشرو (مریخ)
مهدي حسنلو
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا درود برشما جناب فریادی عز
سید هادی محمدی
مریم عادلی 
معصومه درگاهی 
