يکشنبه ۱۸ آبان
شعر مسمط
|
|
|
|
قلبش شبیه نقشهی خاورمیانه و
زخم هزار درد که بر آن نشانه و/
اما هنوز در تپشی عاشقانه و/
در فکر دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عشق بیتکرار دیرینه/
ای در شکفتن از بنِ سینه/
ای پیلهدارِ قلب بیکینه/
پروانه دیدم توی آیینه/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل سکوتی منتشر در غربت فریادها/
مثل صدای زمزمه در های و هوی بادها/
مانند شعری ماندنی در توبهتوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از ابتدای قصه حیران است/
او شاعر اندوه باران است/
او راوی یک راز پنهان است/
از راز پنهانش چه مید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را میخواهم و این خواستن در من فراگیر است
تو را میخواهم و این خواستن بیبند و زنجیر است
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"قدح" از آب طربناک بگیرم ز سبوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز فصل سکوتم به سر نیامده بود/
هنوز از تو برایم خبر نیامده بود/
هنوز هیچکسی از سفر نیامده بود/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر ندارم در نگاهم دختری یاغی
جز غصه ها چیزی نمانده در تنم باقی
من دائم الْدردم به لطف حضرت ساقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر شور و بیقرار، و در خود چه برقرار/
از اوج تا فرود، به تکرار بیشمار/
هموارهای که رو به سقوط ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشتینشستگانیم ای بادِ شُرطِه برخیز ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب این خانه بدون ضربان است چقدر/
و در آیینه کسی دلنگران است چقدر
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو یار زیرک و از باده کهن دو منی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخدا اگر بخواهم، دو سه بوسه مثل قندت
نده ای رفیق ناصح، به دو گوش من تو پندت
که شدم اسیر زلفت، که ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی به عشق و معجزه مشکوک میشوم/
انگار از درون خودم پوک میشوم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تضمین غزل شماره ۴۲۶- دیوان حافظ شیرازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از آن روز که در بند تو ام آزادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو چه حادثهای بود ناگهان افتاد/
بگو چه ولولهای بود در جهان افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بستری از عطر نمناک شب و بیشه/
در اتصال خاک و تن، از قلب تا ریشه/
از نبض تاریکی به سمت عمق اندیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر چه دلبرم در سینه قلبی مهربان دارد..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوای هم نفسی جز عسس نمی آید
نسیم زندگی از این قفس، نمی آید
پیام روح نوازی، ز کس نمی آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماندی میان ماندن و رفتن به اعتصاب
دیگر نمانده حوصله و شوق انتخاب
درگیر با سؤال سکوتی که بیجواب
م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک سایه همراهم شده در هر دقیقه، هر کجا/
یک سایه با من همنفس، یک سایه با من پابهپا/
خاموش نزدیکم ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همونیم که حقوقش پای مال شد
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر دعا را همره ام می کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جان این جهان
در فصل بیزمان
در ذرههای جان
در شعر من بمان
ای یار بینظیر
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرانجام از سمت ایمان رسید
سرانجام آن جان جانان رسید
سرانجام آن ماه تابان رسید
و آن مرهم و عشق و د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به سمت نگاه تو رو میکنم
و با عطر ناب تو خو میکنم
و در چشم تو جستجو میکنم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدم که او آمد
از روبهرو آمد
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو یک عشقِ در حال افزایشی
مرا دمبهدم سمت خود میکشی
تو کوهی که آزاده و سرکشی
و در عمق روحت چه آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو قصهگو، از رسیدن بگو
از آن لحظهی نابِ دیدن بگو
و از اشتیاق شنیدن بگو
از احساسِ از خود دمیدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگه فرو میریزد این دیوار
بر قلب خسته میشود آوار
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در گور ِ تختم می نشینی بغض ِ لاکردار
ای بی مروت اندکی دست از سرم بردار
با گریه هایم ناگهان شب می ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جذبهی آواز تو
در زخمههای ساز تو
در فرصت پرواز تو
من پر شدم از شعر و شور
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر بستری از عطر نمناکِ شب و بیشه
در اتصال خاک و تن، از قلب تا ریشه
در لحظههای جاذبه، از عمق اندیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطر دستان تو از بس که طراوت دارد
حس چشمان تو از بس که نجابت دارد
عمق هر حرف تو از بس که صداقت دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نگاهم در درون قلب تو بودست و هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز قتال العرب گویم علی در جنگها ببر است
سزای دشمنش آتش شروع دوزخ از قبر است
پرستش میکنم او را نما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن که مرا یک دل بی کینه داد
خلق نمودم به جهان راد و شاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نطفه ی سگ وام میگیرم
از زخم ِ خود سر سام میگیرم
آه چپق را کام میگیرم
بر دار ِ شک آرام می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تضمین غزل شمار ۵۲۱-دیوان غزلیات سعدی شیرازی
سَلِ المَصانِعَ رَکباً تَهیمُ في الفَلَواتِ
تو قدرِ آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقی هست که در شب های باران زیر ابر
ناله ای سر میدهد تا در بیابد بی خبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر او اگر کسی نرسیده سحر نداشت
کردم دعا برای فرج چون ضرر نداشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو در دل و جان منی
مطلوب و جانان منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخت خشکم و کم کم تبر رسد بر ما
نشسته ام به صف مرگ، بی کس و تنها
بتاب بر من خسته ببین مرا اینجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از قدرت الله حاجی پور ( تهمت )
نفرین شود هر کس که تهمت میزند بردیگری
آرامشی خواهد ز خود بر دی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال یگانه دائما اینسان نمی ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر بستری از عطر نمناک شب و بیشه
در اتصال خاک و تن، از قلب تا ریشه
در انحنای جاذبه، از عمق اندیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که بیزوالی،
همیشه زلالی،
بگو با چه حالی،
به اینجا رسیدی؟
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطر دستان تو از بس که طراوت دارد
حس چشمان تو از بس که نجابت دارد
عمق هر حرف تو از بس که صداقت دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پَر زَد از بامَم اگر مرغِ سفید ،
برّه هم دنبالِ مرغک ، پَر کشید ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گُلِ صدق و صفا را دائماً بر باد میخواهد!
هوای سرکشِ عمّاره را آزاد میخواهد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو لحظهی اعجازی
تو شور سرآغازی
تو لذت پروازی
رویای تو را دارم!
......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سری بر آسمانِ عشق، شهبازی نمیساید!
دمادم مادرِ گیتی، جنینِ درد، میزاید!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از درختِ دلِ من، سیبِ تو نارس، افتاد
رازِ ما بود که بینِ کس و ناکس، افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ماتم ِ فخر ِجهان _با دو امام ِ شیعیان _اهل ِزمین وآسـمان _در سه مکان دارند عزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی بیا از کوچهء قلبم گذر کن
در عالمِ رویا شبی با من سحر کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رویت شُکوهِ جلوهء یک باغِ باصفاست
گیسویت آبشارِ فریبندهای جداست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام معشوقه نازم، تمام شوق پروازم
سلام زیبای رازآلود، تجلی بخش اعجازم
منم آن عشق دیرینت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزار برگم و من تمام خط خطی ام ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمعم به دلم آتش عشق تو فروزان
گر جرم من عشق است بسوزان بسوزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من غروب غم نخستینم
اهل شب پرسه های غمگینم
قصه ی ناتمام یک مینم
دفن در سایه های سنگینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عابد و زاهد به خطا می روند
مسجد و محراب ، چرا می روند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالِ بیمارِ دلم را دید و رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که اسم اعظم تو قاضی الحاجات ما
وی حریم با صفایت . قبله ی اهل ولا
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۶۰ پست فعال در ۴ صفحه |
محمد رضا خوشرو (مریخ)
ابراهیم حاج محمدی
محمد باقر انصاری دزفولی
این شعر، ترکیبی ش
مسعود مدهوش( یامور)
علی نظری سرمازه
مریم رمضانی 
معصومه خدابنده 
زیبا و ناب سروده اید.
