شنبه ۲۹ دی
اشعار دفتر شعرِ زندگی شاعر فروغ فرشیدفر
|
|
|
|
در پس هر درّه ی غم، آسمانی روشن است
زیر هر برف زمستان، ردّ پای گلشن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب خزان باز پرازدرد بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌙🌙به لطف یک خیال خوش،حصارمی شودقشنگ!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن ! جان من حالت این روزها چطوراست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شک ندارم آخر این قصّه اشک شادی است.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"مهرِ" بی مهر ومحبت دیده ای؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سایه ای بودی توپهناور تراز یک سرزمین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می کِشم یک گاری سنگین به نام زندگی را باتقلّا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیاهی! دست ازاین ویرانه بردار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار درپس لحظه هایمان پیداست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌾 بیش ازاین تاب تحمل ندارم
زوال دنیارا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🍁 افتادن وشکستن ، یا بودن و شکفتن
هریک سهمی دارند در ، زندگیِ تو و من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🍁 🍁
می رسد فصل بهار و می تپد قلب شکوفه.
رنگ غم دارد ولی رود و کناره! مرهمی ده.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
💚 تو باشی ، شب همان صبح سپیداست
تو باشی ، زندگی غرق امید است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🔥زندگی پرشرراست
غافل ازخشک وتراست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🌿🌿 تو امید آخر من بودی و هستی هنوز.
مرهم دردم وصال است ،ای خدا کاری بکن.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نمیخواهم دگر بیداد وجنگ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🖤🖤
این مصیبت حاصل تردید! بود
ناشی از جرم! خطای دید بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرهایی ناب ناب
هم سوال وهم جواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نباشی ندارم امیدی به دل
نباشی نشینم چوکِشتی به گِل
|
|
|
|
|
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
محمد شریف صادقی
بانام ویاد خدا 
ابراهیم هداوند
احمدی زاده(ملحق)
کوچک
یاسر کریمی 
منوچهربابایی 
شیدا بیان (فریاله) 
