شنبه ۵ آبان
اشعار دفتر شعرِ فروغ جاوید ( آئینی ) شاعر ابراهیم جلالی نژاد (نژاد)
|
|
|
|
کعبه گشته غرقِ نور و، مکه سرشارِ سُرور _شور و شادی در قُریش و بر جهان بارانِ نور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگو به جهان و بر جهانیان بشارت_بنشسته به بامِتان همائی زِسعادت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آقاجان! (یا صاحب الزمان) بیا، به این درد دیرینه ی فراق پایان ده!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غریبی زِجمع غریبانِ خاکِ بقیع_همی نورِ پاک خدا، با مقام رفیع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حَرَمَش، قبله ی حاجاتِ من است_درگًهَش، بابِ مناجاتِ من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر اهل ولایت و جهانیان بشارت _میلاد دو والاگهر از بیت طهارت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در غم صادق (ع)، امام شیعیان_ ناله خیزد از زمین و آسمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب به کَرَم خوب نما حالِ دلِ ما_با آمدنِ "منجیِ" ما، یوسفِ زهرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علی جانِ من ای روح و روانم _دمادم نامِ تو وِردِ زبانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شرم دیوار و روسیاهیِ دَر_نقش زخم عمیق بر دلِ حیدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل به عشقِ کویِ اربابم حسین آکنده ام_جان نثارم در طریقش تا به دنیا زنده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اربعین آمد و عالَم همه در شور و نوا_تازه شد ماتم عاشور و، غمِ کرب و بلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دوش هر مسلمانی، دِینی است_جهاد از بهر دین واجب عینی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیروِ حق، در جهان آزاده است_بهرِ این آزادگی، دلداده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن شب خرابه، چه نورباران بود_گوئی که خورشید، دَرَش مهمان بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حبِّ علی(ع) و آل او در سینه دارم_با عشقِ مولا اُلفتی دیرینه دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماتاقیامت در "عزایِ" ماتمِ تو_در سوگ بنشینیم به هیئت، در غمِ تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ بی رحمی و ظلمِ خصمِ ملعون-ببارد جایِ اشک از دیده ها خون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوائی شدم در هوایت حسین_همه هستیِ من فدایت حسین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این سیه پوشیِ هر کون و مکان_دارد از یک ماتمِ عظمی نشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نورِخدا، حجّتِ یزدان رضا_بَحرِ کَرَم، شمسِ فروزان رضا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترویج اصول شیعه در پندارش- حقگوئی و روشنگری در گفتارش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد گاهِ وداعِ مـاهِ خوبِ یزدان_ پایانِ ضیافـتِ خـداونـدِ جهـان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ضَربَتی را تیشه ی بیداد و دَستانِ جهالت_ زَد همی بر ریشۀ دین و سَـرِ بـُرجِ عدالت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبِ پُرفِیض و اُنسِ با قرآن -شبِ قَدر و فضای روح افزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از تابِـشِ پـُرفـروغِ نــورِ اَزَلی - بر خانه ی با صفایِ زهرا وعلی(ع)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ندادم، جُـز به عشقِ آن ولیّ- منشَاءِ دلدادگی هایـَم علی(ع)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رسید از بلبلِ باغِ کهن برما بشارت - دو گـُل گشته شکوفا از گلستانِ طهارت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما زِ بَدعهدیِ نا اَهلان بسی، رنجِ فراوان برده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ماتم ِ فخر ِجهان _با دو امام ِ شیعیان _اهل ِزمین وآسـمان _در سه مکان دارند عزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به عشقِ دوست با رویِ گشاده - رَوَم سویِ حَــرَم پای پیاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که دور افتاده از مامِ وطن گشته غریب - دردِ غربت سخت، امّا بر غریبِ در وطن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آهِ جانسوزِ رقیّه که بغَل کرده، سَرِ پدر - ارض و سماء، عزایِ خامِسِ آلِ عبا گرفته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام بر حجّتِ حـق، پورِ حیدر - بر آن کوهِ دلیـری و شجاعت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوگواری بهرِ سالارِ شهیدان از امورِ افضل است - لیک اَرجَح، پیروی از خطِ مشی و مکتبِ جاویدِ اوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر گوشِ جانِ ما رسید، آوای زنگِ کاروان - از ساحلِ دریای خون، تا بر بلندای جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمـد دوبـاره مـاهِ پُـرسـوزِ محرم - شد تازه آن داغِ جگرسوزِ محرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دفاع از حقّ و حقّانیّتِ پیغمبر و دینِ خدا - ما زِبعثت تا غدیرِ خم بسی رنجِ فراوان برده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده بر اهل ولا از جانبِ پیکِ سعادت -بر جهان تابیده نورِ هفتمین شمسِ ولایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد نمایان اَختری در آسمانِ رهبری _روشنی بخشِ ولایت، نورِ تابانِ غدیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید قربان مباد، «سربریدنِ» محض - لیک، دل بریدن بُوَد زِهر چه فناست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو باقر بُوَد حجّتِ کردگار _ علومِ جهان را شکافنده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رهبرِ معصومِ و مولایِ جوانِ ما جـواد - عمرِ کوتاه و چو زهرا مادرش بوده غریب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ساحتِ شمسِ فروزانِ، سلام - نورِ خدا، برکتِ ایران سلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست زهرآلود دشمن از حریم آستانت، دور باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درودِ خـالقِ سبحانِ سَرمَـد - به فرزندی زنسل پاکِ احمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهمانیِ مـاهِ خـدا آمـد به پایان - گردید عیدِ مسلمین و جشنِ ایمـان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبِ قـدر و فیوضاتش فراوان - نهیم بر سر، دهیم دل را به قرآن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بــارِ دیـگــر بهــارِ قُــرآنــی_آمــد و شــد ضیـافتـی بـر پـا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوستان مژده دهید، نیمه ی شعبان آمد _جشن فرخنده ی آن، اَختَرِ تابان آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سَرسبدِ گلِ جهان، زِ بوسـتانِ سَرمَدی_شکفته شد به دامنِ، نرگس ودر باغِ حَسَن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم بر دنیا گشوده ، ملجَاءِ هر دو جهان _نورِ چشمانِ بتول و، هم امیرِ مؤمنان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشته مهمانِ نبی، جبریل در غارِ حرا - نورباران شد فضا، از جانبِ عرشِ خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا بشنو نوای ِ آه و زاری _ ببین از دیده ها خون گشته جاری _ برای آنچه آمد بر سر گل _ چه محزون ناله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقش زخمِ عمیق بر دلِ حیدر
همگی ماتمی است در غمِ مادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باب کرامت، معرفت، ایمان و علم
معصومه(س) باشد حرَمش دارِ شفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آقاجان یا امام رضا (علیه السلام)
دِگَــــر بـــاره زِدرگـــــاهِ کـــرامـت
به رویم باز شد دره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمد به جهان نورِ خدا مصحفِ ناطق
هادیِ رَهِ هُدی ، سرآمدِ خلایِق
احیاگر مکتب شده و رئیس مذ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کعبه گشته غرقِ نور و مکه سرشارِ سُرور
شور و شادی در قُریش و بر جهان بارانِ نور
پُر شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر وصیّ ِ خاتـم و منجیِ عـالــم گشته آغــازِ امـامت
غرقِ شادی زین نویدومژده جمع ِشیعیان و عاشقان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر اهل عالم از زمین وآسمان بارد مصیبت
فریاد واویلای امت از کران تا بیکران است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ماتم ِ ختم ِ رُسُل(ص)، با دو امام ِ شیعیان
اهل ِ زمین و آسمان ، در سه مکان دارند عزا
ای اهل
|
|
|
|
|
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخداوندبزرگ 
عليرضا حكيم
مهرداد مانا
مجتبی رحیمی
محمدرضا آزادبخت 
فریباایازی روزبهانی 
مسعود مدهوش( یامور) 
جواد مهدی پور 
