بشر!

تضمینی در محضرِ (کلامِ فاخرِ استاد ارجمندم جناب بختیار بختیاری "آگاه")
⚘⚘⚘
در این دنیا که گل را همنشینِ خار می‌سازد
به مردم "گاه عزّت داده گاهی خوار" می‌سازد
و رفتارش مرا از زندگی بیزار می‌سازد

(بشر از "صلح " با عصيان‌گری پيكار مي‌سازد
ز ايمان‌سارِ وحی‌آميزِ دل، انكار می‌سازد)
⚘⚘⚘
گُلِ صدق و صفا را دائماً بر باد می‌خواهد!
هوای سرکشِ امّاره را آزاد می‌خواهد!
دلِ تاریخ را از جهلِ خود، ناشاد می‌خواهد!

(طراوت را اسير پنجهء بيداد می‌خواهد!
خلاف آيينه‌وش، از عطرِ گلشن، خار می‌سازد)
⚘⚘⚘
به جای شهدِ وصلت، شوکرانِ هجر می‌نوشد!
برای کشتنِ انوارِ حق همواره می‌کوشد!
و از پستانِ گرگِ حقّه‌بازی، کینه می‌دوشد!

(فروغِ روح‌بخشِ مهر را با دست می‌پوشد
به شام تيرهء خود روشنی از نار می‌سازد)
⚘⚘⚘
دلش از شادیِ دل‌های مردم، زود می‌گیرد!
هوای آسمانِ دیده‌اش را دود می‌گیرد!
گلویش را غمی چون نای غم‌فرسود می‌گیرد!

زبورِ وحی را از نغمهء داوود می‌گيرد
ز لحن بلبلانه، صوتِ بوتيمار می‌سازد
⚘⚘⚘
خودش  را مثلِ موسی، صاحبِ اعجاز می‌داند!
ولی از گفتنِ حقّ و حقیقت، باز می‌ماند!
و در بیراههء انکارِ خود، پُرگاز می‌راند!

(مودّت را به قربانگاهِ كينه باز می‌خواند
عداوت را اميرِ موكبِ احرار می‌سازد)
⚘⚘⚘
به جای دوستی، از آسمانش قهر می‌بارد!
و بذر دشمنی در سرزمینِ سینه می‌کارد!
ندارد رنگی از شادی، کسی را گر نیازارد!

(قرنفل را ز اعجازِ شكفتن باز می‌دارد!
شَمايش را ز كاغذ با نمايی تار می‌سازد)
⚘⚘⚘
میانِ شیشه‌های ذهنِ خود الماس می‌جوید!
و در باغش خلنگِ یآس، جای یاس، می‌روید!
مسیرِ کینه را همواره با وسواس می‌پوید!

(حديثِ عشق را از دفترِ احساس می‌شويد
هوس را می‌سرايد! نظمِ بی‌مقدار می‌سازد)
⚘⚘⚘
ولی ای‌کاش راهی این‌چنین بد را نمی‌پیمود!
رخِ آیینهء دل را، به زنگارش نمی‌آلود!
چه زیبا بود اگر افکارِ انسان پاک و زیبا بود!

(به كنجِ خلوتم، صاحبدلی " آگاه " می‌فرمود:
(بشر تنهاست، زيرا جای پل، ديوار می‌سازد))
⚘⚘⚘

#محمدعلي_سليماني_مقدم ۲۹-۱۱-۱۴۰۱