پنجشنبه ۸ آذر
اشعار دفتر شعرِ طنز شاعر محمد علی سلیمانی مقدم
|
|
|
|
(شراب از دست خوبان سلسبیل‌ست)
از آنهایی که طعمش چون شلیل‌ست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر جا که یار باشه، میدونِ جنگِ عشقه!
ما مثلِ برّه آهو، اونم پلنگِ عشقه!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغازِ عشقِ پاکم، پایانِ راحتی بود!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن‌که در حقّ کسی پیوسته نامردی کند
سخت خواهد داد پس، یک روز تاوان، غم مخور!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم در حالِ مُردن از غمِ تو
که دوری، از تو پایانِ حیاته!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلِ ناز، در گوشهء چشم‌هات
نمادِ بهار و شکوفایی است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(نه وسم‌ست آن به دلبندی خضیب‌ست)
نه مردَست آن که چون من، زن‌ذلیل‌ست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمری عقابِ پشتِ‌بامِ قلبِ او بودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جهان، تنها امیدِ ما شده بازارِ چین!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا خاکی که باشد زیرِ پایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوبهارَست و هوا خوب، به دشت و دَمَنا
دامنِ دشت پر از لالۀ خونین کفَنا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشعارِ تری دارم در عاشقی و عرفان
در جادّهء طنزیم، یک خودروی پُر گازم!
هرچند که اشعارم، خوب و نمک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلفاتِ جنگ مهمان و مخارجش شبیه است
به منازعاتِ مجنون و برادرانِ لیلا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جنگِ قدرتی که به پا هست، خسته ام
صلحی برای مردمِ ایرانم آرزوست!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلّه‌ای هست، نامِ آن عشق است
باعثِ هستیِ جهان عشق است
شور و مستیّ و جانِ جان، عشق است
نامتان بر س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر وطن سالِ نو که می آید
لطف کن، آنچنان که می باید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشتِ دروازۀ دلِ تنگم
درد چون زهرِمار، منتظر است!
اشکِ گرمم چه سرد می‌بارد
در گلویم هَوار، منتظر ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جهان به کامِ فرومایگانِ زور و زر است
و عدّه ای که به نامند، در ثنا خوانی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا به پایان رسد زمانۀ غم
گردشِ روزگار، منتظر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدمی را اعتبار از نفخهء حق داده‌اند
هر چه باشد، هر که باشد، هست یک حیوان، الاغ!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلفاتِ جنگ مهمان و مخارجش شبیه است
به منازعاتِ مجنون و برادرانِ لیلا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازِ چشمش مثلِ آهو، خشمِ او همچون پلنگ
ناخنش چون پنجهء شیران و گیسویش کمند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(شب از فراقِ تو می‌نالم ای پری رخسار)
ولی به یادِ شمیلا و مهوشم بی تو!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باعثِ چپ کردنِ ما در مسیرِ زندگانی
خود روی فرسودهء بی ترمز و فرمان، غرور است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نامِ خداوندِ صبر و قرار
برای دلِ بی قرار آفرین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(به چه دیر ماندی ای صبح که جانِ من برآمد)
که شود پس از تو ظهر و، بزنم به رگ کبابی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست! تا که هستی، با عشق زندگی کن
زیرا کسی نداند، تاریخِ انقضا را!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(توبه کردیم پیشِ بالایت)
ما کجا و ز نردبان گفتن!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانش آموزانِ راهِ اختلاس
سوی کالج از دبستان می‌رسند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنین گفت تهمینه روزی به من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالا که می خواهید شعرم را بخوانید
با نامِ خود لطفاً به دیدارم بیایید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این چامهء "مُهمَل" را، وزنی ست پر از گالُن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه هایی با صفا، مانندِ قلبِ عاشقان
زیرِ پای خود گلیم و فرشِ کرمان داشتیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(میتوان برداشت دل از خویش و شد از جان جدا)
از مقام و پول و قدرت، دل بریدن مشکل است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوبهارَست و هوا خوب، به دشت و دَمَنا
دامنِ دشت پر از لالۀ خونین کفَنا!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در قفس حتما شود یک مرغِ ماهیخوار خوار!
می بَرد حتّی الاغی خسته با اجبار بار!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عدّه ای اسب سوارند، کما فی السابق!
ملّتی هم سرِ کارند، کما فی السابق!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یادم آمد هزارحرف و حدیث،
حرف، از خوب و بد که می گفتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیبایی)
به دل از هیبت و حجمِ دماغت، وحشت افزایی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل اگر چندیست از طوفانِ غم پژمرده است
رقصِ آن را باز می بینی به گلدان، غم مخور!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما خانه نشینانِ هراسِ کروناییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک هفته ای بیا و، چون ما بشو چِل و خُل!
با گوسفندهایت، غلتی بزن در آغل!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم از شوقِ سرودن شده چون اسبِ چموش!
دفترم بسترِ اشعارِ پر از جوش و خروش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
😀😬😁😂😃😄😅😆😇😉😊🙂🙃☺️😋😌😜
(طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف)
پز بدهم به دیگران، بنده به شادی و شعف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من گاری و ارّابه و فرغونِ عشقم
ماشینِ بی ترمز وَ بی فرمونِ عشقم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمیمِ ادکلنش تا به بیکران جاریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی رفتم به بازاری، که فکرش را نمی کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خم شده از غمِ هجرت، کمری نیست که نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم خدایی تازه بر نو كيسه ها باشد وَ هم
آرزو بر كودكي بي خانمان، پول است، پول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقِ روي تو، مي ماند به راهِ زندگي
مثلِ ماشيني كه زيرِ بار كم مي آورد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اعتباری نیست بر زیبا رخان
مثلِ چک های سفیدِ بی محل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می خورد خونِ من و ما و شما
با همان دندانِ خون آشامِ فیش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر عدلِ علي (ع) در كار باشد
بلا شك كارِ ايشان زار باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آثار و داغِ ننگ و ریا بر جبینِ اوست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگهان آمد و چنانم زد
که شدم لِه به سانِ لیمویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعيد»
تا بوَد در دستِ تو چاقوي زنجان غم مخور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودرويي تا مي شود پنچر ميانِ جاده اي
از ميانِ صندوقش، زاپاس مي آيد برون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز امشب خانه ي ما ميهمان آيد همي
در خليجِ كوچكِ ما ناوگان آيد همی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به بهانه دکل نفتی گم شده و دستگیری عده ای دیگر در ارتباط با آن
و به امید به پایان رسیدن اینگونه دس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لباسي ياري من جنسي ش پرندِس
دلي ما پيشي اون بد جور بندِس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي خدا خم گشته پشتم زيرِ بار زندگي
ديگر اين بار گران و پشتِ خم ما را بس است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كرده ام چنديست عادت بر فضاي شعرِ ناب
گشته ام معتاد بر ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
" الا يا اَيُّهَا الدِّلبر" بوَد زلفت چو زَنجيرا
دلِ بی طاقت ما هم شده در حلقه اش گیرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو حالِ بنده خراب است حالِ اينترنت
شده پر از كك و پيسي،
|
|
|
|
|
ابراهیم هداوند
علی نظری سرمازه
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
مهرداد مانا
محمد منصوری بروجنی 
