یادِ ایّام

درود و عرض ادب
بسیار بسیار سپاس گزارم، از حسن نظر شما
🙏⚘🙏

درود و سپاس
"یاد باد آن روزگاران، یاد باد"
🙏⚘🙏

درود و سپاس دوست ادیب
زیبا خواندید به مهر
🙏⚘🙏

درود و فراوان سپاس
دوست ادیب
🙏⚘🙏

سپاس گزار نظر لطف شمایم
🙏⚘🙏

درود و فراوان سپاس
🙏⚘🙏

درود و عرض ادب
سپاس از نظر لطف شما
اوایل که در خدمت دوستانم شروع به آموختن و شعر گفتن کرده بودم، گاهی در بداهه هایی که در گروه های فیسبوکی بود، شرکت می کردم.
این ردیف و قافیه از یکی از اون بداهه ها در ذهنم مونده بود. یک بار چند بیت متفرقه رو در یادداشت هام دیدم و به این صورت جمعشون کردم.
قطعا خیلی کسان دیگر و در جاهای دیگر، با این ردیف و قافیه و در زمینه های مختلف شعر گفتند.
اگر حوصله داشتید، تعدادی از ابیات اون شب بداهه رو در همین جا کامنت می کنم. بخونید.
مطلع بداهه مون بود:
"ماجراهایی که ما در زیر باران داشتیم"
یا
"ماجراهایی که آن شب، زیر باران داشتیم"
درست یادم نمونده
🙏🙏

دوباره سلام
خوشبختانه چند بیت از اون بداهه رو پیدا کردم.
⚘⚘
دوش جمعي با صفا با خيلِ ياران داشتيم
خلوت انسي دوباره با رفيقان داشتيم

گفتني هايي ز دوران جواني و قديم
خاطرات تلخ و شيرينِ فراوان داشتيم

گاه از سنگين دلي و نازِ ‌بي حدِّ نگار چشمهامان را چنان ابرِ بهاران داشتيم

با همه همسايه ها بوديم خوب و مهربان
هم محلي هاي خود هم مثل جانان داشتيم

چون شده تا بي خبر از حال يکديگر شديم؟
ما که مهر و دوستي، لطف فراوان داشتيم!

دوش در خوابم بديدم گشته ام عاشق ولي
یار ما چون فيل و ما قدّي چو فنجان داشتيم!

يار بود و طره ي هندوي او بر شانه اش
ما و دستي که بر آن زلف پريشان داشتيم

بود رويش همچو مرواريد و لب ياقوت سرخ
ما اميد بوسه اي زان در غلطان داشتيم

بي جهت در گير زرق و برق اين دنيا
شديم
ور نه امروزه مقامي بين رندان داشتيم

جان من شد خسته از ريب و رياي شيخ و شاب
کاش چون آن روزگاران باز ايمان داشتيم

روزگاري پر ز سبزي بود سرتاسر وطن
کي چو امروز اين همه دشت و بيابان داشتيم!؟

اينهمه دود و دم و آلودگي اينجا نبود شب
به تهران راه شيري درخشان داشيم

توي تهران دود و سرب و بنزن و اينها نبود
آسمان شهرمان را نور باران داشتيم

تازگيها چاي خود را توي ليوان ميخوريم آن زمانها قوري گلدار و فنجان داشتيم

يک زمان ريشم به غايت شد بلند و مدّتي
هيبتي چون هيبتِ سلطان سليمان داشتيم !

كي به اندك اختلافي جنگ مي شد بين ما منطقي محكم تر از شمشير برّان داشتيم

كي حسادت بين مردم اينهمه بسيار بود آن زمانهايي كه ما يك قلب رحمن داشتيم

راز ما افتاد بر روي زبانها از چه رو؟
ما كه دردِ دل فقط با رازداران داشتيم

روزگاري آتش خشمي عليه دشمنان تحت امر رهبر و پير جماران داشتيم

وقت جنگ و جبهه و خمپاره و توپ و تفنگ
وه عجب حالي در آن جمع دليران داشتيم

نام عباس علي با پايمردي شد عجين
ما ارادت خدمت سقاي طفلان داشتيم

احمد و محمود و مهران و سعيد و آندره
با سهيل و كاوه در جمع شهيدان داشتيم

آتشي از شوق ديدار تو بر جان داشتيم
دل چو گيسوي پريشانت پريشان داشتيم

رسم دلداري نمي داني تو اما باز هم ما
براي ديدنت شوق فراوان داشتيم

وه كه از روياي وصل و بوسه اي از لعل تو
دوش در ميخانه حالي همچو مستان داشتيم

شور چشمي و لبت شيرين چنان سوهان قم
كاش ما هم اندكي دندان به سوهان داشتيم
#محمدعلی_سلیمانی_مقدم
گمانم سال ۹۴ بود

یک توضیح لازم می دونم خدمت شما بگم:
هر وقت موقع سرودن، چیزی به ذهنم می رسه که فکر می کنم ممکنه از کسی دیگر باشه و در ضمیر ناخوداگاهم مونده، حتما اون واژه یا عبارت رو، داخل گیومه قرار می دم.
و صد البته نیازی نمی بینم که بخوام مطلب کسی رو به نام خودم ثبت کنم مگر واقعا، تواردی رخ داده باشه.
باز هم سپاس از نظر لطفتون
و پرسش خوبتون
🙏⚘🙏

درود استاد سلیمانی عزیز
چنان زیبا و دلربا سرودید که از خود بیخود شدم.
رسم دلداري نمي داني تو اما باز هم
ما براي ديدنت شوق فراوان داشتيم
آفرین بر شما

سلام بر استاد عزیز و ارزشمندم
پوزش از اینکه باعث زحمت استادم شدم
خیلی عالی بود همه ی اشعارتان را نوشیدم و لذت بردم
دردهای بی کران استاد بزرگوارم حقیر هیچ گاه در محضر اساتید توانمندی چون شما جسارت نمیکنم و نخواهم کرد عرض حقیر سبک شعربود که فرمودید ، باز هم از اینکه باعث زحمت شما بودم عذر خواهی میکنم امبد که عفو بفرمائید بزرگوارم
🌹🌹💙💙🌹🌹

درود و سپاس
🙏🌷🙏

درود و فراوان سپاس
به مهر خواندید
🙏🌹🙏

درود و عرض ادب دوست ادیبم
سپاس از نظر لطف و همراهی شما.
پاینده باشید
⚘🙏⚘