هنوز!

هست نقشی آشنا، بر لوحِ پندارم هنوز
صاحبش را روز و شب، مشتاقِ دیدارم هنوز!

بارِ دیگر، روزگارِ شب گذشت و صبح شد
زل زده بر خاطراتی مَحو، بیدارم هنوز!

مثلِ یک ابرِ سیاهم، بغض دارم در گلو
مثلِ باران از نگاهم، دَرد می‌بارم هنوز!

خانهء قلبم، خراب‌آبادِ سردی بیش نیست
کنجِ این ویران‌سرا، بر خویش آوارم هنوز!

آرزوهایی به رنگِ ناامیدی در دلم
نقشِ یک قابِ شکسته، روی دیوارم هنوز

عشقِ مهرآیینِ من، بعد از گذشتِ سال‌ها
هست با رفتارِ خود، در فکرِ آزارم هنوز!

کُشتهء این عشقِ نافرجامم امّا از دلم
قاتلِ بی‌رحمِ خود را دوست می‌دارم هنوز!

سال‌ها رفت و به دوری، گر چه عادت کرده‌ام
ساده‌ اِنگارانه فکرِ دیدنِ یارم هنوز!

محمدعلی سليمانی مقدم
بامداد ۱۷-۰۴-۱۴۰۲
🌷