عشقه!

هر جا که یار باشه، میدونِ جنگِ عشقه!
ما مثلِ برّه آهو، اونم پلنگِ عشقه!

با خنده گفت با من، یک آدمِ مجرّد
هر جا که پا می‌ذارم، حرفِ جفنگِ عشقه!

گفتم که کارِ دنیا، بی عشق هیچ و پوچه
هر کس که زنده باشه، از آب و رنگِ عشقه!

امثالِ تو ندیدن، حالاتِ عاشقی رو
وقتی که در خیالش، مست و ملنگِ عشقه!

اون کس که رفت و دزدید، از سینهء کسی دل
در این زمونه روزی، الحق زرنگ عشقه!

سرباز دل ندیدی، در پادگانِ دلبر
در حالتِ خبردار، یا پیش‌فنگِ عشقه؟

یا آدمی که بدجور، بر عشق باشه معتاد
هر شب هم از خماری، فکرِ سُرنگِ عشقه؟

از چشمِ اون داداشی، در عالمِ رفاقت
قبراق و نشئه بودن، آثارِ بنگِ عشقه!

گفتش منم زمانی، عاشق شدم به ناچار
واسه همین توو خونِ، من هم شرنگِ عشقه!

یک دافِ مو‌طلایی، دل برده از من امّا
فرمِ صدای جیغش، چون بیگ‌بنگِ عشقه!

عیبی نداره گفتم، داد و هوار و جیغش
چون خوشگل و ملوس و، مست و ملنگِ عشقه!

اما طرف همیشه، دنبالِ پول بود و
بی خود خیال کردم، اون شوخ و شنگِ عشقه!

تا مدّتی همین جور، روزم شب و شبم روز
شد، چون دلِ خرابم، دیدم که تنگِ عشقه!

امّا به جیبِ خالی، پز هر چقدر عالی
در راهِ عاشقی‌ها، یک تخته‌سنگِ عشقه!

این قصّه رو نوشتم، با یاریِ #عموسام *
وقتی که گفت جایی: (واللا کلنگِ عشقه!)

#محمدعلی_سلیمانی_مقدم ۱۵-۰۹-۱۳۹۵

*
#سام_البرز ، دوست عزیز و استاد طنّاز و بداهه‌سرای بنده
🙏⚘🙏