خلعت خنده

سلام

باد، آفاق اجل بود در قهر خورشید
سیر آفاقی
در اثر به دنبال انفسی بودم آب در کوزه و ما گرد جهان می گردیم در همین سطر دوم مورد اشاره قرار گرفته است
چرا بود در میانه با این که بحث وزن در میان نیست
قهر خورشید کسوف؟ شب؟ یا کلا رفته باشد؟ یا...؟
باد در حرکت است منتها همان اول اثر وقف بر باد صورت می گیرد

چه کسی به عطای گوهر نطفه ی خویش
در آثار پیشین نیز چه کسی آمده بود
منتها شاید بررسی شود از جایی به بعد شاهد این تکراریم
حالا اگر کل آثار را بررسی بکنیم شاید برخی تکرارها ثابت باشند ولی برخی متغیرند

پادشاهی را به خلعت خنده افسون خواهد کرد ؟
در قصه ی حضرت موسی علیه السلام عصا، افسون زدا بود اینجا عطا، افسون زا
عطا و خلعت باز تقریبا تکرار مترادفی منتها انتخاب دقیق واژگان که از طرفی عطا آن ارتباط را با آن قصه برقرار کند و از طرفی خلعت هم در تناسب با پادشاه و هم دارای واج آرایی با خنده

داغ دارد
داغ دارد ها درین بند هر کدام در سطری واحد

آنکس که سراسیمه
در یکی از آثار سخن از آنان بود
چه کسی نیز درین اثر و برخی دیگر آمده است
اینجا شاهد تلفیق این دو تکرار در کلمه ای واحد هستیم: آنکس
و شاهدیم که دو جزء این کلمه جداگانه نوشته نشده است به صورت آن کس

نسیم را
داغ کرده بر پیشانی غنچه ها
بی پندار از شکوفه خواهد کرد
فعل دقتی می خواهد و الا این پندار پدید می آید که فعل صحیح به کار برده نشده است
هم مخاطب کل مطلب از داغ تا کرد را باید در ذهن وحدت بخشد که مطلب را به دست آورد هم کثرت سطربندی ها آن حکمت مدنظر استاد را حاصل آورند
فعل برای آینده منتها الان داغ را برای آنکس ها رقم زده است

داغ دارد
آنکس که تهی از شمشیر
کهکشان را پیش روی خورشید
روی یاد آور وجه و صورت که در یکی از آثار پیشین ذکر شد
کلا با منظومه رو به رو هستیم
مجموعه آثار استاد را انسان دست بگیرد و به تماشای گلستانشان باشد
در گلستان نیز هر گل زیبا است منتها هر گل زیبایی بخش به بقیه ی گل ها نیز است و جمیع آنان خالق گلستان هستند
حال ممکن است گلستانی از یک گل باشد که به رغم تکرارها باز صفای خویش را دارد
یا گلستانی از انواع و اقسام گلها که گلستان حاصل از آن نیز زیبایی خود را دارد

جاری از خون خواهد کرد
خون در اثری دیگر بود
و باز چون آنان در آن اثر در نظر اولیه به نظر آید ذم باشد
تخیل کهکشانی و کیهانی استاد را شاهدیم
در صور فلکی نیز موارد مرتبط با جنگ و ... را داریم مثل پیکان، قوس، شکارچی
و یا مریخ نمادی از جنگ محسوب می شده است
اشاره به هیئت قدیم را در اثر فیض قمر نیز شاهد بودیم
در غروب نیز شاهد سرخی هستیم
قهر خورشید که اشاره ای به شب
و اینجا نیز خون که یاد آور غروب و شهادت

۲۲ فروردین ۴
سیاوش