🟡 عَرَق سوز 🟡

در گوشه‌یِ فاضلاب دفتر زده‌اند
با مشورتِ الاغ معبَر زده‌اند

یک مشت عرق سوز بخاک افتاده
از چوبِ حراجِ شعر منبَر زده‌اند

سید هادی محمدی


با احترام به ساحت بلند شعر و ادب ایران زمین

مجالی دست داد تا باز به سیر و سیاحت در بهارستانِ شعرِ و ادبِ ناب گذر کنم و این بار غنیمت بدارم و قلم بچرخانم، چرا که رباعیِ گیرا و منحصر به فردِ جناب "هادی محمدی" عزیز - که حقیقتا نوشِ ذوقِ اهلِ نظر است و نیشِ ذائقه‌یِ تنگ نظران - چنانم گرفت و به وجد آورد گویی شرابی نوشیده‌ام ناب و سالخورده.

عرق سوز با ساختاری منظم و استوار
با مضمونی بسیار ارزنده
و با مفهومی نافذ و گزنده براستی که راویِ روزگارِ درختِ کهنسالِ شعر و ادبِ ایران زمین است.

"دفتر، آنهم در گوشه‌ی فاضلاب... "تو خود حدیثِ مفصل بخوان از این مجمل"
"معبر، آنهم با مشورتِ الاغ یا معبری مسدود می‌شود یا به ناکجا آباد ختم می‌شود.
"یک مشت عرق سوز به خاک افتاده" کنایه‌آمیز و گزنده
و نهایتا "چوب حراج زدن؛ کنایتی است از ارزان فروشی و به تاراج دادنِ هر چیز برای منفعتِ خویش.
و اما از میان تعابیرِ گویا و قاب شده‌ی بالا، قابِ سوم بیشتر از همه هر خواننده‌ای را به تفکر و تصوّر وا می‌دارد تا مناسبترین منظر برای دیدنِ حال و روزِ "یک مشت عرق سوز به خاک افتاده" را انتخاب کند.
مهم نیست کجای این عدّه‌ عرق سوز شده باشد که هر کس به تصوُّر حکایتی کند...
مهم بکارگیریِ اصطلاح "عرق سوز" است که به ناشی بودن و نابلد بودن شخص یا اشخاصی اشاره دارد که از انجامِ هر کاری عاجزاند و جز خواری و بی اعتباریِ خود عاقبتی ندارند.
"عرق سوز" ضمن نکوهش و ملامتِ عده‌ای خاص، یا به تعبیری درخورِ این مقال؛ در هجو این عده، با بکارگیریِ آرایه‌هایی نظیر "کنایه" و "تمثیل" به هنرنمایی در ویرایش و پیرایشِ کلام(رباعی) می‌پردازد تا بدانند؛ علی‌رغم جفاهای بسیار و تنش‌های بیشماری که بر ساقه و ریشه‌ی سروِ شعر وارد می‌کنند، این درخت همیشه سبز و شاخه گستر و سربلند است.
(مختصر)




با احترام
ابراهیم هداوند
آدینه ۱۲/اردیبهشت/۱۴۰۴