نامه ای به یار

سلام معشوقه نازم، تمام شوق پروازم 

سلام زیبای رازآلود، تجلی بخش اعجازم

منم آن عشق دیرینت

کجایی عشق کم نوری، هنوزم عشقتم زوری 
و یا عاشق شدی بازهم از اون عشقهای مجبوری
به دور از رسم آیینت
شنیدم مست و مدهوشی و هر دم باده مینوشی
و از بس پر ز احساسی لباس نور می پوشی
با اون لبخند شیرینت
خدا رو شکر خوشبختی، بدور از غصه و سختی
تمام آرزوم این بود یه روزی، لحظه ای، وقتی 
سبک شه بار سنگینت 
من اما پشت دیوارم شبا تا صبح بیدارم 
یه آهنگ قدیمی و من و عکساتو سیگارم 
به یاد چشم رنگینت 
به ظاهر خیلی آبادم، تو عکسام از غم آزادم 
ولی یاد تو و عشقت، سراسر داده بر بادم 
میان ماه و پروینت 
من از عشق تو گشتم پیر در این گرداب عالمگیر
تو بودی لیلی دلها و من مجنون در زنجیر
به بندِ رویِ سیمینت 
ادر کاساً و ناولها، به قول حضرت دلها 
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها
زتاب و جعد مشکینت