در پهنه ی الیپی

 بر اسپروز بیباک،در پهنه ی الیپی
دوشیزگان داغی ،بر پیکر هراسان
کاه و زوال زردی،در خاک بی ترحم
ابعاد لاژوردین ،بر آسمان ایران



یشم دیار شیرین ٫ تا جاده ای پرندین
عطر برنج و گیسو٫ رویای ناب زرقاب
عصیان باد جاشو٫کشتی به کشتی ابر
بر معبد ستاره ،تابیده شرح مهتاب


ای ارغوان جبین و ای نقره دامن مست
اسبان یالبرفی در کوچ تو خرامان
عطر شکارگاه و سربند مردم ایل
نازای کبکهای مشکین نگاه لرزان



آلاله گان وحشی٫ غمپاره های رگبار
بوی بلوط پیچید بر لخته ی بهارین
چنگ کژال زیبا٫ سرخای توت بوسه
خشم گراز شبرو٫ در دره ای نگارین


ای چشمه های الماس ٫ای خسروان سنگی
ای شیشه ناک قلب پرالتهاب نوروز
در پایکوپی عشق ٫آزادگی سرودیست
بر آشیان بازان ٫هر لحظه باد پیروز...









پ.ن:



ای پیرمرد خسته٫ آموزگار بی کس
غمخوار داغ دیرین٫شام عبوس رسوا
ایوب وار ماندی٫بر بستر مغیلان!؟
امروز تو قفس بود٫ ماندست زخم فردا


آزادی ار بداند٫رنجینترین پگاهست
سختست واژه ی او٫تردست ساقه هایش
آزادی ار بداند٫گنگنست و تار و تنها
حتی برای تیری ٫ مرز شقیقه هایش؟!


آزادی عطر عودست٫در مجمر غروبی
خونزاد بالهایش ٫طفلی کبوترانه است
آزادگی زبوریست٫پر از فغان افلاک
مهری بروی لبهاش٫ اندوه عارفانه است


آزاد و راد٫ مردیست٫در کوله حجم اندوه
حتی زنی که باری٫ تن را فروخت ارزان
تا کودکش نمیرد٫از فقر نان و دارو
آزاد دختری بود٫با موی صبح افشان


آزادی آن کلامیست٫ در فکر تو نگنجد
جز تازیان و زنجیر ٫بر قامتش ندارند
آزاد باش هرچند٫خو کرده ای به زندان
هرچند خون نداری٫از مردمی فرهمند...