شنبه ۳۰ شهريور
اشعار دفتر شعرِ دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی شاعر حسن مصطفایی دهنوی
|
|
|
|
دانشوري به نام حسن ،كي توان رسيد
بر سطح فكر آنكه كند دانشي پديد
فكرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هركه از اين مُلك جهان بر جهيد
زجر3 و عذاب از زحماتش نديد
هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر راحتی به نیکی اهل زمان رسید
یک زندگی راحت و بهتر شود پدید
هر کار را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي مردم دنيا كه حقيقت طلب هستيد
با رمز تقلّب7، زِ حقيقت عقب هستيد
آن رم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر بيهوده ي ما را ، اثر دهـر چه بود
دهـر بر خودي خود، عمر من ايجاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اُحد6 جنگي ،خود به پا كردن
حمزه7 را كشتنـد، صد جفا كردن
آل بوسفيان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لیلا2 تو بیا ، مادر به بَرَم
بنگـر زِ برت رو در سفرم
لیلا من اگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من زِ صحراي تو، يك خوشه بچينم چه شود
از نباتات تو يك ميوه ، بچينم چه شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در هر زمان که باد هوس2 کینه جو شود
کبر و هوس دوباره به هم روبرو شود
فری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر عمر من و چرخ کهن سرنگون شود
ناید خدا به چشم ،که بر من عیان شود
نام خد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نطفه ي ناپاك ، نتوان پاك چون مرجان شود
نطفه ي پاكس كه همچون لُؤلؤ و مرجان شود
سن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداونـدا ، خداوندِ نكوكار
چرا داري دلم را ، غرق آزار
خداوندي كه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزي كه حق سخن گفت: آدم كه آشنا شد
شيطان چرا در آن روز ،از حرف حق سوا7 شد
شيط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بيا جانا زِ من بشنو،حديثي را كه مي گويند
نكاتي را به دقت ، از ره تحقيق مي ج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توانا شـود ، هـر كه دانا شود
به هـر كار نيكو ، مهيا شود
زِ دانا د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پيروي از هوس خام ، اگر رأي تو بود
امر صادر نـنمودي ، تو بـشر را به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي ياوران بكوشيد ، يكدم به ياري ما
بر فال نيكي آمد ، اين استخاره ي ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حق شناسـي من از عادت ديرينه2 بُوَد
ورنه3اين كينه چه باشد كه در اين سينه بُوَد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حاجي به كعبه رفتنـت ،از خود سري بُوَد
دستـت دراز و علم تو در كوتهـي بُوَد7
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اين زمين كره ي ديگري ،كرانه بُوَد
كه زير پوشش آن ، جِرم صد ستاره بُوَد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عريان سخن بگو ،كه نفاق6 از ميان رَوَد
صحبت ديگر مكن،كه نفاق اين ميان بُوَد
آنكس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علي(ع) در حفاظت بر آن دين حق
علي(ع) دست پرورده ي پيغمبر است
علي(ع) در ره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بيا دانشورا بـشنو ،كه دانش راه باطل نيست
اگر دانش توان جويي، شوي در هر رهي بي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مرحله اول كه بشر ، جانب حج رفت
آيا چه سبب شد،كه دگر باره به كج رفت
با صدق و صف
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در راه كعبه تا كه بلندس، صداي ما
تجديد عهد مي كند ، آن خداي ما
عهدي است ميكن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين نسل نوزاد بشر،در كار خود حيران4 بُوَد
حيرانيَـش امروزه نيست، از پيشتر دوران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پيمان عشق و عهد حقيقت ، زِ جان بُوَد
پيمان شكن ، مقلد2 وِرد زبان3 بُوَد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام خدا ، هميشه مرا بـر زبان بُوَد
فكرم هميشه ، در ره توحيد آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مبناي عشق ، مبداء جسـم بشـر بُوَد
عشق است ،نيرويش به سرم غوطه ور بُوَد
ع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر منبع حكومت ما را ، طراز4 بود
دست تمام ملت ايران ، كه باز بود
گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتشي در قلب من ، مشهور بود
از همان آتش ، دلم مسرور بود
آتش قلبـم نـمي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا زِ معناي حقيقت ، خبري خواهد بود
هركه بر ضد حق است،بي خبري خواهد بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنكه سازنده و خلاق جميع بشر است
دست غيبش همه جا بهربشر جلوه گر است
اجتماعات
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای پسر هرکه تورا پند دهد،دُروگُهر خواهد بود
هـر که پندت بدهد ، پندِ پدر خواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كساني كه مشكل گشايي كنند
بشر را زِ دوزخ رهايي كنند
نظام بشر هر كه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غافل مشو زِ رندان3، راه خطا نـپويند
در هر طريق و طرزي ، راه خدا بـجويند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به راه پيروي از حق، در اين زمانه كمند
ولي هزار هزاران ، به همره شكمند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام خدا چه ها6،به گردش دنیا نمی کند
در گردش زمانه و افلاك ، خطا نمی کند
این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باغ بهشت و جنت رضوان که باهمند
اینها به سود جمله ی اولاد آدمند
ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دشمن اگر به دين حُقه4 ، رهبري كند
با آن مجنگ تا نـتواند ، دشمن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناشيِ2 حق ناشناسي،كُشت حقوق و حق ما
ناشي حق ناشناس،نـشناسد حقوق وحق ما
از اول جوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اجتماع آدمان ، با هم هماهنگي كند
بر خشونت رو نيارند ، رو سوي نرمي ك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپاس بي حد و بي مَر2 ،يگانه سبحان را
هدايتي به طريق، زِ پيمبر نمود انسان را
هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبل به باغ شاخه گلي ، آشيـان كند
جغدي به هر خرابه ، تواند مكان كند
هرآدمي به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حُسن نيكوي تو هرگه ،كه زِ من ياد كند
جان زندان شده ام را ، زِ غم آزاد كند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه با مردم بدكار ، عنايت2 بكند
به طريقت ، به يقينس كه خيانت بكند
داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چونان خلیل بر این کعبه ،صدای ما
شاید قبول حق شود احرامهای ما
ما محرمیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب عيش عروسي شد ،رفيقان جملگي جمعند
به عيش وكيف مي كوشند و درمجلس چنان شمعند
رفيقان د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اطراف كعبه تا كه بلند است ،صداي ما
شايد جواب ما بدهد ، آن خداي ما
ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن باده که در مصطبه ي6 عشق فروشند
قومی بِـخَرند باده7 و قومی به فروشند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردمي دين نـشناسند، به دين غوطه ورند
ناشناسند به دين ، وَز1 ره دين بي خبرند
خر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنان كه راز معنويت ، را شنيده اند
آب زلال3 چشمه ي حق را چشيده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو نيّتـت به خودس، حق نگفته مي ماند
درون قلب تو ، دُري نَـسُفته5 مي ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كار بدِ خلق ، مرا در نظر آمد
چون بذر بدي بود،كه در كشت و ذر3 آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين خشكي2وخودكامگي از امر وفرمان كه شد
خود خواهي و سركندگي، اسباب هر ديوانه شد
ديوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا رنج دست دلبـر1 ،بر من فزونتـر آمـد
نيـروي آفرينـش ، بهرم عيانتـر آمـد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مرحله اول كه بشر ، جانب حج رفت
آيا چه سبب شد، كه بشر در ره كج رفت
اين كجروي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چراغ روشنت حسن ، چراغ هر زمانه شد
به تاریکی فرو نرفت ، چراغ هر زمانه ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هرزه گرديَم، خدا اين فلك چه مي كوشد
لباس عافيتـي3 بـر كسـي نـمي پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقم به نيكي بشر ، بي شمار نيست
جز بر نكويي تو اَش ، آن انتظار نيست
عشقم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون روزگار بر احدی1 ، پایدار نیست
از نیک ، بهتری به جهان يادگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا زِ ارسال حقيقت،رُخ5 شمس و قمر6 است
به حقيقت كه دغلكاري ما ، پرده در است
اي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طمع1 به خرمن مردم،كه نكته داني نيست
مگر تو را به سرت ،عقل با معاني نيست
هر آنكه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تر دماغي6 من از علت خودكامي نيست
سرخي روي من از ، منشأ سر حالي نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا چرا با من چنین شد
گذرگاهـم چرا این سر زمین شد
چرا ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناصح3 اگر به منبـر پيامبر(ص)،با كلام شد
صحبت زِ حق كند ، گدايي حرام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به من ظلمی ، ز دنیای کهن شد
که ظلمش بهر جانم پیراهن شد
همه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طريق دانش اي بشر ، براي ما كه باز شد
بـبين كه امر و نهي حق، نزول در حجاز ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودكفايي من ازانجم وكيهان،نيست كه نيست
جنبه ي كار خدايي، به جهان نيست كه نيست
نام ان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صحبت حافظ ، زِ اسرار خدا آغاز شد
سر بسر در ملك ايران، صحبتش ممتاز شد
تا كتابش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ صحبتهاي مخلوق و زِ تاريخي كه در دنياست
چنين عايد1 شود ما را ،كه عالِم2 دائماً تنهاس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که در راه طلب ، پُر هنر و پر دل نیست
بی دلی لایق راهِ در هر منزل نیست
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که در مدت عمرش ، پي مِهر دل نیست
بی دلی لایق هر منزل و هر محفل نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروزه رسم ايران ، محتاج پند كس نيست
رسمش به رسم كبر است،بر پند دسترس نيست
پند و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا كه در تابش خورشيد جهان يك اثر است
در تمامي نباتات جهـان جلوه گر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندي چرا بيدادگر شد
چرا كارش،چو كار يك بشر شد
خداوندي كه رحمان و رحيم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ياوران از راستگويي مجازي، يار ما خشنود نيست
زآنكه هر حرف مجازي ،نزد حق بهبود نيست
ي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قرار است فكر اين آدم ،چراغ عقل و دين باشد
كز آن اول الي آخر ، چراغ ما همين باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه شوقی زِ تعلق5،به جهان داد به ما
آن اجازت نـدهد ، طبق همین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار عمر و جواني ، چرا غمين باشد
به مثل بوته ي شمشاد ، در زمين باشد
بها
|
|
|
|
|
| مجموع ۳۲۶ پست فعال در ۵ صفحه |
عرفان کهرکبودی
عليرضا حكيم
عیسی نصراللهی ( سپیدار )
یامور 
عبدالامیر الهی(مسکین) 
