يکشنبه ۱۰ فروردين
اشعار دفتر شعرِ دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی شاعر حسن مصطفایی دهنوی
|
|
|
|
اگر ما خدا را ، يقين داشتيـم
تبهكاري از خود ، نه بگذاشتيـم
اگر معتقـد مي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي رهبر عقبي ، نظرت بر خطب1 افتد
تا اين دل وابسته به تو ، در طلب افتد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما پيچ و تاب ، دور جهان را نديده ايم
در طول عمر ، در چم يك ره رسيده ايم
حر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما كه از مُلك وطن آواره ايم
پيش نيشِ عقرب جراره ايم1
جاي ما نَبْود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای وای بر آن فرد که دنيا طلب افتد
گر صالح و نیکو بُوَد آنهم جَلَب1 افت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كام دلت به آرزوي خود كه بر گشاد
گر آرزو مدد نكند ، دل نگشته شاد
دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي مسلمين ، پيمبر حق ، با عدالت است
در روز مبعثـش1، زِ خدا صد عنايت2 است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما بـر فراز كوي حقيقت ، رسيده ايم
بيهوده نيست ، ما زِ طبيعت بريده ايم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يارب زِ چه اين مرگ ،بمن اهرمن افتاد
اين اهرمن از كيست كه دشمن بمن افتاد
يال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ياوران يك نكته از دنيا ، مرا آمد به ياد
كو كيان و كوروش،كو نادر و كو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما در ره قضا و قدر4 سر نهاده ایم
بـر سوختن چو شمع ، به پا ایستاده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما كه در ملك فنا ، كار بقاء ساخته ايم
دست آلوده در اين ملك ، نه پـردا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطف خدا ، دايره زد بر سرم
شعشعه زد ، در بصر6 روشنم
بر تن من جوشني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه از يار نـجويد مدد كار بِـهيچ
گر يبار1 آن بكند ،كار دوصد بار بـهيچ
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خلق چو من ، رهبر مخلوق جهانم
بر طعنه ی تیر کج مخلوق نشانم
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر نَبُوَد مِهر علی (ع) بر دلـت
آتـش سوزنـده بُوَد منزلـت
مهر علی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي عجب از قدرت پروردگار
هر بشري را ، بنموده است كار
كار چو بر طبق رضا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آثار زهد و علم به من ، از علي(ع) بُوَد
تقوا و زهد و علم علي(ع) منجلي بُو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
والي1 ولايت بُوَد و مظهر دين است
گفتيم به صد معني و معنيش همين است
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا تو دانايي ، منِ نادان نمي دانم
همي دانم خدا هستي،كجا هستي نم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را بینم در این مُلک ،کسی دیگر نمی دانم
عجب راهی بپیمودم ، رهی دیگر نمی دا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي خلق جهان،رسم جهان شد به فضاحت1
مردم همه مشغول فجورند2 و كراهت
در دوره ي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پای وفا بر انگیخت بر ماسوای1 عالم
دست دعا بر افراشت ، بر خالق دو عالم
در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ سـوز آتشِ خلق زمانه مي سوزم
نمي توان كه بـسازم ، نـمي توان سوزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر دست من آمـد ، ره آثار مـروت
بر خلق بُوَد ، رسم و طريقي زِ اخوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آن مستانه ي بي درك و فكرم
مداماً در پـي هر حرف بِكرم1
غم ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا من آن بی درک و فکرم
مداماً در پی هر حرف بِکرم
اگر ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بار الها ! بَـرِ فرمانـت اگر خیره سرم
فَـرِ1 فرمان تو ، امید دهد در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بايد ره حق را نه به پا ، بلكه زِ سر رفت
تا از ره شيطان، بـتوان سوي ديگر رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بار الها من از این دير خزان کی گذرم
تا در این دير خزان ، شوق تو باشد بسرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك شب خبري آمده بود ، از برِ1 يارم
خواهم قدمي نزد تو يكدم بگذارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بی خبر ، از عالم اسرار حقیقت
در دام فنـا2 رفتی و در بحر3 طبیعت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جدم چرا به معصيت حق ، شتاب كرد
در آن بهشت بود ، چه كاري صواب5 كرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزگاري بـسر اين من دل خسته گذشت
كه نشايد به زبان گفت: چه بود و چه گذشت
ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آنکه تو دانایی ات آورده به کارم
من هم سر خود، در خط فرمان تو دارم
مِه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زهره ي زهراي اطهر1 تا به دنيا ديده شد
باعث نور هدايت ، در جهان گرديده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از دشمن نمي ترسم،هزاران دشمن اَر2 دارم
به تنها گرم پيكارم ، خودم بر دوست بسپارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلخواه ما به خواهش، دلِ ديگران گذشت
گر شاد بود اين دل وگر غم بُدش1 گذشت
اين دل هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر آنچه فرد بشر را ،چو دوست بگزيدم
كه بود آنكه ،من از دست او نـرنجيدم
زِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا هر چه بودم ، از تو بودم
اگر عاقل و گر دیوانه بودم
من از شخص خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن بيخبر كه مي بود با ما سر جدل بِبر داشت
اول به پاس خدمت،جنگ و جدل5 بسر داشت
آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر آنكس دوستي از من نظر داشت
نهال دوستي در من خبـر داشت
گـر از اول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آن كَسم ،كه هستي خود را قلم زدم
كي بهر خود و در خود ، بي قدم زدم
نقش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هر كار صوابي4 ، رو نهادم
همانجا سود خود بر باد دادم
به هر راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هر در رو نهادم من ، به دریایی فرو رفتم
نمی دانم از این دریا ،چه طرزی در برون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر آنكه بي خِردس،كمتر از بلايي نيست
به نزد اهل خرد5، هيچش آن بهايي نيست
رفيق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در منزل دنياي دني ، من كه غريبم
بسيار تصادف كند و كرده نصيبم
آي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طريق گمرهي از حق، بجز بلايي نيست
اگر چه پادشهي شد ، بجز گدايي نيست
سزاي4 گمره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آتش عشق تو ،كي سوزد دل ديوانه ام
تا بر فراز كوي تو،مي باشد اين كاشانه ام
اي ي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خويشتن تو بكوش ، به غير كه باقي نيست
مبند دل به غير،كه بجز نخوت و جدايي نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي كه رفتي به سفر، از پي آن كسب عقول
سعي بنماي كه زِ عقلت،نـنمايي تو نزول2
عيب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه و خورشيد فروزنده ، كه افراشته ام
اين چراغ است كه بر بنده ي خود داشته ام
كشتك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ دوستي زِ شهان،راضينـَد دو صد درويش
زِ دشمني بـفزايد ميانـشان تشويش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این رتبه ای زِ زهرا (س)کم گفته شد به دنیا
آن سان که بودن آنها،کمتر شده مُحیا6
آن ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جوان كه در صدد1 كار بي معاني نيست
همان كه در صدد هرزه و كامراني نيست
جوان به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم و دردي كه من دارم،كمي نيست
كه دريا پيش آن ، جز شبنمي نيست
غمي دارم ،كه ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دوستي تو برادر ، قدم بـنه در پيش
چو دوستان حقيقي ، كه بهترند از خويش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشر به خِلقت6 خود پي بِبر ،كه بازي نيست
كه خلقت تو زِ خالق بُوَد ، مجازي ني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه در كار فروماند ، نهـد يك قدمي پيش
كار بي تجربه را ، پيش بَرَد با هنـر خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوهـر اگر درخشيد ، هر نيك و بد هويداس
ياران چه چاره داريم ،رخشنده گوهري نيست
اه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي گُم شده در دنيا ، اين نكته مبـر از ياد
شادي به هوس داري ، اما نـشوي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر دست جهانی نَـبُوَد1 یک سر کارم
من كار جهان را ، همه بر دست بدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از محمد(ص) لطف حق ،اندر عرب تكرار شد
از محمد(ص) دين حق ، اندر عرب بسيار شد
آخر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جفا و جور كدام است و ظلم و جور كدام
كه ظلم و جور زِ ناي5 است و ناي زِ عام
حلال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اين زمانه دلم غرق بُهتـس و تشويش
زِ بُهت1 بي خبري،كار كي رَوَد در پيش
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سه قطره آب،اگر مي چكد زِ پيكر خويش
مگوكه روي زمين شد پُر آب،خاطر خويش
نفوذ آب ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا هر بنده را ،كاري به طبق طبع آن بنهاد
كه راه و رسم هر فردي،زِ اول در نهادش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دغلکاری عجب رنگی بُوَد، هر ساعتی رنگش
که نتوانم شمارم آن، چه باشد رنگ و نیرنگش
دغل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادرا ره ما ، راه خوشگواري نيست
از آنكه راه جهان ، جز به ناگواري نيست
بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طریق کار من امروزه ، اختیاری نیست
ولی به کار من امروزه ، شرمساری نیست
هرآنکه در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسن بگو تو حرف حق،براي رحم ولطف حق
مگو تو حرفي از كسي،هر آنچه را نگفته حق
رهش به گوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يار اگر درك نـبخشد به كس ادراك زِ كيست
هركه را درك نـبخشد به وي ادراك كه نيست
علم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهيــدان زنــده انــد ، الله و اكبــر
ره حـق جـوينـده انـد ، الله و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خون شهيدان ، شده گلگون وطن ما
آن جامه ي5 رزمي شده همچون كفن ما
اين جامه ي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا در ملك الهي ، خدا را باش بر یادش
که هرکس یاد آن می بود،خدا می بود امدادش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مي ترسم از حساب قيامت و دفترش
اعمال خلق ، باطل باشد سراسرش
فردي نباشد آنكه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرفی ز یار گو که توانی بدانی اش
یا آنکه در لزوم توانی بخوانی اش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر رشته ي وحي خدا،بر آدمي شيدا كه نيست
نزد خداوندش بُوَد ، آنجا بُوَد اينجا كه نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق جديد و مستـي ، بازيگري بر آن هست
اين عشقِ بي سعادت، دين را رُبايد از دست
يا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام بلند توست ،كه به جسم آشكاره نيست
در نام تو ، حدودي و مرز و كناره نيست
نام بلند
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۵۹ پست فعال در ۶ صفحه |
سید علیرضاهاشمی
تفاوت هایی 
مصطفی مشهدی بی نشان
شعله(م جلیلی) 
جواد رفیعی (جواد) 
عارف افشاری (جاوید الف) 
