سه شنبه ۲۵ تير
|
|
|
|
چو نيّتـت به خودس، حق نگفته مي ماند
درون قلب تو ، دُري نَـسُفته5 مي ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كار بدِ خلق ، مرا در نظر آمد
چون بذر بدي بود،كه در كشت و ذر3 آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اين خشكي2وخودكامگي از امر وفرمان كه شد
خود خواهي و سركندگي، اسباب هر ديوانه شد
ديوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا رنج دست دلبـر1 ،بر من فزونتـر آمـد
نيـروي آفرينـش ، بهرم عيانتـر آمـد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مرحله اول كه بشر ، جانب حج رفت
آيا چه سبب شد، كه بشر در ره كج رفت
اين كجروي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چراغ روشنت حسن ، چراغ هر زمانه شد
به تاریکی فرو نرفت ، چراغ هر زمانه ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به هرزه گرديَم، خدا اين فلك چه مي كوشد
لباس عافيتـي3 بـر كسـي نـمي پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقم به نيكي بشر ، بي شمار نيست
جز بر نكويي تو اَش ، آن انتظار نيست
عشقم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون روزگار بر احدی1 ، پایدار نیست
از نیک ، بهتری به جهان يادگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا زِ ارسال حقيقت،رُخ5 شمس و قمر6 است
به حقيقت كه دغلكاري ما ، پرده در است
اي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طمع1 به خرمن مردم،كه نكته داني نيست
مگر تو را به سرت ،عقل با معاني نيست
هر آنكه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تر دماغي6 من از علت خودكامي نيست
سرخي روي من از ، منشأ سر حالي نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا چرا با من چنین شد
گذرگاهـم چرا این سر زمین شد
چرا ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناصح3 اگر به منبـر پيامبر(ص)،با كلام شد
صحبت زِ حق كند ، گدايي حرام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به من ظلمی ، ز دنیای کهن شد
که ظلمش بهر جانم پیراهن شد
همه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طريق دانش اي بشر ، براي ما كه باز شد
بـبين كه امر و نهي حق، نزول در حجاز ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودكفايي من ازانجم وكيهان،نيست كه نيست
جنبه ي كار خدايي، به جهان نيست كه نيست
نام ان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صحبت حافظ ، زِ اسرار خدا آغاز شد
سر بسر در ملك ايران، صحبتش ممتاز شد
تا كتابش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ صحبتهاي مخلوق و زِ تاريخي كه در دنياست
چنين عايد1 شود ما را ،كه عالِم2 دائماً تنهاس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که در راه طلب ، پُر هنر و پر دل نیست
بی دلی لایق راهِ در هر منزل نیست
ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که در مدت عمرش ، پي مِهر دل نیست
بی دلی لایق هر منزل و هر محفل نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروزه رسم ايران ، محتاج پند كس نيست
رسمش به رسم كبر است،بر پند دسترس نيست
پند و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا كه در تابش خورشيد جهان يك اثر است
در تمامي نباتات جهـان جلوه گر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندي چرا بيدادگر شد
چرا كارش،چو كار يك بشر شد
خداوندي كه رحمان و رحيم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ياوران از راستگويي مجازي، يار ما خشنود نيست
زآنكه هر حرف مجازي ،نزد حق بهبود نيست
ي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قرار است فكر اين آدم ،چراغ عقل و دين باشد
كز آن اول الي آخر ، چراغ ما همين باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه شوقی زِ تعلق5،به جهان داد به ما
آن اجازت نـدهد ، طبق همین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار عمر و جواني ، چرا غمين باشد
به مثل بوته ي شمشاد ، در زمين باشد
بها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وظيفه ات نگر اي دل،كه تا چه حد باشد
همان رهي كه خدا گفته ، تا ابد باشد
مر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنكه پيمبر (ص) بـشد،حرف بَد از كس نـزد
حرف حقيقت بـزد ، از بدِ كس دَم2 نـز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادرا به خودسري مرو ، بيا كنار ما
بـسنج كار نيك و بد ، زِ گفتگوي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفوذ دانش ما را نـمي توان بـشمرد
هر آنكه دانش اصلي ما نديد بِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مكان زندگي ، نشناختـي يارت كه بود
همچنان طفلي و نـشناسي پرستارت كه بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كسي كه ضد ما بُوَد ،چو دشمنس به كار ما
به سطح علم و معرفت ، ندارد اعتبار ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هركه نابودي خود ديد، در اين راه تو بود
هستي اش را به تو بسپرد و به درگاه تو بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن بي خبر از عالم و از كون و مكان بود
آن بي خبر از ، مركز اسرار جهان بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا كه از افكار و لطف حق، مرا ادراك بود
در ركوع و در سجودم ، نيّت من پاك بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سابقاً از لطف تو ، بر من بسا انفاق بود
بارش لطف تو بر من ، شهرت آفاق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر آن كسي به جهان،راه و رسم آن بگرفت
زِ نيكويي بـكند طاعتي و جان بگرفت
زمين كه خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا تا کی بسوزم من، حدودش را نمی دانم
که اندر آتش قهرت، به لب خواهد رسد جانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرخنده زبانی است ، که در ماه مبارک
شب تا به سحر، ذکر خدایش به زبان رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب قدري خداي ما ،كه از خود كرد ايجادش
زِ فيض و رحمتش بر ما ،خدا بنهاد بنيادش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عجب طرزي حكومت كرده داور
چه حكمي كرده در هر بحر و هر بـر
حكومت دادِ2 مظلوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اذانی از علی(ع) امشب، به گوش کس نمی آید
علی رأسش که مجروح است،صدایش برنمی آید
علی رأ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدم بدكار و بد فطرت، بدي را مأبد1 است
آدم نيك و نكو فطرت ، به جاي عابد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پيمبر رؤيت6 دينش ،شبي در خواب خود ديد
به شكل منبري باشد، ولي بوزينه7 بر آن ديد
ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
علي(ع) اعلا زِ مُلك بي زوال است
تمام فعل و كار آن ، حلال است
علي(ع) عا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببين آن حكمت خلاق جان را
طراز حكمت آن مهربان را
همين حكمت كز آن او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگو تو حسن،خود چه كني اين سخنم را
غافل نـنشين غصب نـمايند سخنم را
من با ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که از کار فرو بسته، گِره وا می کرد
دیگران را به حقیقت ،که چه بینا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه پيمان شكني را زِ خود ايجاد نكرد
رستگار است ،كمك در ره بيداد نكرد
عهد و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بيا اي مرد دانا دل ، شنـو حرف پيمبـر را
ستايش واجبـس بر ما ، خداي بنده پرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خطكش از دستم بِدر رفته اس، نمي دانم چرا
خط خود را كج كشيدم، وان نمي دانم چرا
ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زين زندگانـي ، پروردگارا
مُردن برايم ، باشـد گوارا
رحمي نيامد ، از تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانند آن طبیبان ، اول بجو دوا را
وانگه طبابتش کن ، بر درد مبتلا ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه در كار خودش،بهره زِ كارش زِ تو كرد
هنر دست خود انگاشت4و فخرش زِ تو كرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي ملت جهان،چه تسلط به دست توست
بنگر تسلط دو جهان را به دست اوست
اي عابري
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هركس به من كه بد كرد،از دست خلق بد كرد
بر من اگر زيان كرد ،بر سود خود ضرر كرد
آن س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانشسراي اين جهان ، در دانشش بازيگرست
دانش نشايد جُست ازآن،اين يك خر بي اُسرست1
دانش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بریده باد زبانـی ، که در توانایـی
نگوید آن سخن حق ، مگر که نـتوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امـروز روز اول ، مـاه صیـام2 شد
خوردن به طول روز، بر آدم ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای کُشت4 و نابودی ،بیارم غیرت5 زر را
برای زحمت نیکان ، نمایم خدمت خر را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خود كفايي من از عادت فرزانگي است
حرص جويي همش از علت ديوانگي است
هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام خداي عالم ، در بُعد سرفرازي است
نامش بدون صاحب،كي با چنين درازي است
مخلوق آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مَثَل آن را که مِهر یک جوری است
بگذار آن را که مهر صد جوری است
مهر و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ياران چه مي توان ديد، اين روزگار ما را
ما در كجا بـجوئيم دربار آن خدا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وفا زِ چرخ مجو ، چرخ كينه كردار است
زِ كينه جويي خود، چرا روي پرگار3 است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا جانا نصیحت در بهار است
نصیحت در مدار ما شعار است
نصیحت با دو صد معیار و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي كه بر وِرد1 زبان،صحبت نيكت بُوَدت
نيكي از دست مَده،تا كه سعادت بُوَدت2
پيرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنگ هفتاد و دو ملت، به ره خودسري است
دين حق جنگ نـياورده ، همين كافري است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنانکه غرق،نعمت و مالَند و تخت و بخت
دورانشان سرآید و زین جا برند رخت
فکری نمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این چرخ روزگار ، که در كج مداری است
این کج مداری اش ،همه جا در فزونتری است
یال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقي بيا و اين قدحم3، پُـر گلاب كن
دور زمان درنگ نـدارد ، شتاب كن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي عندليب گلشن باغ جنان بيا
باغ جهان ما رَوَد اندر خزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي عندليب2 گلشن توحيد ما بيـا
گلشن خوش است وفصل بهار،اي صفا بيـا
اي غايب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي آنكه تو در عالم ، بـپوئيدي به معنايي
بـر گردش اين عالم ، دانايي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر ضد آرزو ، همه دنیا به گردش است
انسان میان این همه ، اندر کشاکش است
دنیا و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوند دانا ، كه نامش خوش است
صفاتـش همه نيكي و بخشش است
تو را نيـرو و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فطرت ديو در اين مرحله ، از بي خِردي است
فطرت آدمي از فطرت ديو است ، بري است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يك كُله تاج كوچيكم زِ تو گر بُد ،چه خوشس
هر كس اين از تو ندارد ، به يقين در قفسس
ب
|
|
|
|
|
| مجموع ۲۷۴ پست فعال در ۴ صفحه |
عليرضا حكيم
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
علی اصغر اقتداری (حرمان)
عبدالوهاب (خزان) 
