جمعه ۴ بهمن
اشعار دفتر شعرِ دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی شاعر حسن مصطفایی دهنوی
|
|
|
|
بشر به خِلقت6 خود پي بِبر ،كه بازي نيست
كه خلقت تو زِ خالق بُوَد ، مجازي ني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه در كار فروماند ، نهـد يك قدمي پيش
كار بي تجربه را ، پيش بَرَد با هنـر خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوهـر اگر درخشيد ، هر نيك و بد هويداس
ياران چه چاره داريم ،رخشنده گوهري نيست
اه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي گُم شده در دنيا ، اين نكته مبـر از ياد
شادي به هوس داري ، اما نـشوي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر دست جهانی نَـبُوَد1 یک سر کارم
من كار جهان را ، همه بر دست بدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از محمد(ص) لطف حق ،اندر عرب تكرار شد
از محمد(ص) دين حق ، اندر عرب بسيار شد
آخر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جفا و جور كدام است و ظلم و جور كدام
كه ظلم و جور زِ ناي5 است و ناي زِ عام
حلال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اين زمانه دلم غرق بُهتـس و تشويش
زِ بُهت1 بي خبري،كار كي رَوَد در پيش
د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سه قطره آب،اگر مي چكد زِ پيكر خويش
مگوكه روي زمين شد پُر آب،خاطر خويش
نفوذ آب ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا هر بنده را ،كاري به طبق طبع آن بنهاد
كه راه و رسم هر فردي،زِ اول در نهادش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دغلکاری عجب رنگی بُوَد، هر ساعتی رنگش
که نتوانم شمارم آن، چه باشد رنگ و نیرنگش
دغل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برادرا ره ما ، راه خوشگواري نيست
از آنكه راه جهان ، جز به ناگواري نيست
بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طریق کار من امروزه ، اختیاری نیست
ولی به کار من امروزه ، شرمساری نیست
هرآنکه در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسن بگو تو حرف حق،براي رحم ولطف حق
مگو تو حرفي از كسي،هر آنچه را نگفته حق
رهش به گوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يار اگر درك نـبخشد به كس ادراك زِ كيست
هركه را درك نـبخشد به وي ادراك كه نيست
علم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهيــدان زنــده انــد ، الله و اكبــر
ره حـق جـوينـده انـد ، الله و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از خون شهيدان ، شده گلگون وطن ما
آن جامه ي5 رزمي شده همچون كفن ما
اين جامه ي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا در ملك الهي ، خدا را باش بر یادش
که هرکس یاد آن می بود،خدا می بود امدادش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مي ترسم از حساب قيامت و دفترش
اعمال خلق ، باطل باشد سراسرش
فردي نباشد آنكه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرفی ز یار گو که توانی بدانی اش
یا آنکه در لزوم توانی بخوانی اش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر رشته ي وحي خدا،بر آدمي شيدا كه نيست
نزد خداوندش بُوَد ، آنجا بُوَد اينجا كه نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق جديد و مستـي ، بازيگري بر آن هست
اين عشقِ بي سعادت، دين را رُبايد از دست
يا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نام بلند توست ،كه به جسم آشكاره نيست
در نام تو ، حدودي و مرز و كناره نيست
نام بلند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حافظ ، نگين دستِ سليمان به دست توس
ديو زمانه ، آن نه حريف شكست توس2
ديو آن زمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما را به آستانه ي قربت1 ، پناه نیست
دربار شاه ، منزل خواب گداه2 نیست
ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مجلس رندان سخن از جور و جفا نيست
آنجا بجز از صحبت پُـر مهر و وفا نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن خدا گر به من مهربونس
پس چرا این دلم غرق خونس
آتش ان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجا رَوَم،به که گویم ،که حال دل چونس
از این فساد جهانس ، دلم پُر از خونس
من از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی را که عشق خدا ، در دل است
زِ دنیا بِدان ، خاکش اندر سر است
هر آنکس که بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حال تَوحش5 ، خطر مرگ فزونس
در حال طريقت ، سبب راحت جونس
داناي طريق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکه از این دجله، سر بر کِشدت1
تا به هر آنجا که بخواهد بَرَدت
گر به ره نیکی ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما بي خبران را ،خبر از مُلك جهان نيست
آنرا كه خبر هست،در اينجا به مكان نيست
يك حكمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسن اين شعر گرانمايه كه در خورد تو نيست
ره به معناي ازل برده ،كه در بُرد7 تو نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا ،از من كسي بيچاره تر نيست
زِخود بيچاره تر،كس باورم نيست
همه كس ، راه چاره از تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر پسر عاقل و فرزانه و نيكو سِيرس1
همـره كار پدر ، كوشـش او با ثمرس2
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نسل آدمیزاد ، بیدار شو از این خواب
از خواب غفلتت داد، تا وقت هست دریاب
اينها كه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم تنهايـي ام ، در انتظارس
همان مرگس،كه بر دوشم سوارس
زِ كار خود ديگر دستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انفاس حقگو دشمنس،آنجا که حق درکارنیست
صحبت زِحق نتوان کنن،هرجا زِحق پرگارنیست
معیارحق هرج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که نرفتی تو بر وظیفه ی دنیا
خون جگر می خورند ، مردم دنیا
مرد نجوید ، رهی زِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مذهب رِندان ، خبر از غير خدا نيست
آنجا خبري هست ،كه جز امر خدا نيست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هميشه هر كه نكو كشت، كار آن سختس
زِ سود و لذت دنيا ، هميشه بدبختس
شهي5 كه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسا بودن از این مردم ، غلطها سر زد از آنها
که دایم در غلط بودن ، زمانهایی و دو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر كه را پا و قد سروت،نظر خوش بِـبري است
از فراق5 قدِ تو ، تا دَم آخر بگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا دین در ارتباطـس ، دینـدار را حیاتـس
دین سود این جهان نیست،سودش پس ازمماتس
ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیطان اگر بر خلق من ، یکبار گشتی رهنما
همراه آن خواهن روند ،ناین5 دیگر در راه ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر که از فيض حق بی نصیبـس1
در برِ قوم و خویشان غریبـس
فیض2 حق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تابش خورشيد، اثري رو به جهان هست
در جمله نباتات ، اثر آن به عيان هست
آن خا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گويند كتاب فضل وِرا1 يك پياله اس
كآن يك پياله شربت آن، صد پياله اس
فصل بهار و هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندر دیار يار ، مرا جای کار هست
جای تمام جامعه ، در آن دیار هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا یاری نمی خواهد ، خدا در فوق استغناس
زِ هَر یار و زِ هر دشمن خدا داناتر و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر به ذکر خدا ، زبانت هست
از خدا بر تو یک نشانت هست
ذکر حق را چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنكس كه تكيه كرد ، به دنياي حيله باز
كوته بُد آستينـش ، دستـش بُدي دراز
صح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در منطق اركان جهان ، نطق خدا هست
اين نطق ببين منطقي است درهمه جا هست
در منطق ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتن بلند پایه ی تو را همتی از اوست
آثار علم آن ، تو عمل گر کنـی ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نـام خـداي فـرد ممتاز
اين نامه به ذكـر آن كنـم باز
نامـش ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي ديده ي روشن،تو بكن دور جهان سير
همّت بـگمار و مطلب نانـي از آن غير
بيدار شو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي آنكه نطق آدميان ، نقش پاي توست
سرتاسر سماء و زمين، در بناي توست
با آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر من صفير6 تا بزد آن مرغ كوي دوست
شيداي دوست گشتم وچشمم به سوي اوست
گفتم به خود ،ك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون گذشتيم و بـرفتيم به بازار ديگر
آمدن باز در اينجا ، نـتوان بار ديگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آواز دور و صوت و صداهای بیشمار
نقدی به دست تو نـسپارد به روزگار
از کار دور و راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر اقتدار1 خاك ، در رهگذار دوست
جانم هميشه درد كش از اقتدار اوست
اندر س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوی بدخود،تو رها کن دراین روزگار
خوي نکویت بُوَد از کردگار
طبعت اگر در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر فرد بشر را نظری بر هنری هست
گر نیک تکاپو کند آن آوردش دست
هرکس هن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم مخور جانا كه پندار منس ،جانانه وار
هر كه در پندار من باشد ،بداند اين قرار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـر مردم فقيـر ، تلافـي6 فقـر هست
با فقر گو، به هر كه تو خواهي بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا ، بي دانشي هم بد بلايي است
اگر شهزاده باشد ، چون گدايي است
به راه گمرهي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعرت اگر چه نیک وگر بد به روزگار
رسم سرانتان که نـباشد بر این مدار
ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجا هر ناتوانی می تواند حرف حق گوید
حسن آنگه مدبّر شد،که از حق حرف حق گوید
کلام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كار زشت هر بشر را بنگري ديوانگي است
اينچنين ديوانگي ها ، از قديم خانگي است
ع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخنگويان بسا صحبت كه آنرا ضرب المثل گويند
سخن حرف است،ولي بايد حقيقت جسم آن جويد
هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدايا اين چه طرز حكمراني است
چرا در دين و ايمان ،كفر باقي است
خداوندا چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طراز1 حكم خدا را ، اگر تو مي داني
عمل بكن ، كه نـيايد برت پشيماني
به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداوندا ، تويـي بيداد3 پرور
زِ خلقت،صد جفا شد بر پيمبر(ص)
پيمبر (ص) ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بقيه زِ بقاي منـس ، بني خاتم
كه آن بقاي ، حبيب منس ابوالقاسم
مـرا و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا كه در تابش خورشيد جهان اين اثر است
در تمامي نباتات5 جهـان جلوه گر است
اثـر ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پيكره ي كار عشق، محور كردار ماست
محور گردان عشق،سيطره ي10 يار ماست
سيرت11 پرگار عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانشوري به نام حسن ،كي توان رسيد
بر سطح فكر آنكه كند دانشي پديد
فكرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هركه از اين مُلك جهان بر جهيد
زجر3 و عذاب از زحماتش نديد
هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر راحتی به نیکی اهل زمان رسید
یک زندگی راحت و بهتر شود پدید
هر کار را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي مردم دنيا كه حقيقت طلب هستيد
با رمز تقلّب7، زِ حقيقت عقب هستيد
آن رم
|
|
|
|
|
| مجموع ۴۰۲ پست فعال در ۶ صفحه |
سید حاج احمدی زاده(ملحق)
با سلام و درود به همه
سمیرا_خوشرو
م فریاد(محمدرضا زارع)
طاهره حسین زاده (کوهواره)
حمید بنی اسدی( شوریده کرمانی) 
