سفر می‌کنی

بگو ای مسافر کجا می‌روی؟
که در خود پریشان سفر می‌کنی
...
تو تصویر لبخند آخر شدی
که با بغض باران سفر می‌کنی
...
تلاطم زده موج آرامشت
به آغاز طوفان سفر می‌کنی
...
و از یک سکوت پر از التهاب
به فریاد عصیان سفر می‌کنی
...
به دنبال فصلی پر از تازگی
از آغاز پایان سفر می‌کنی
...
تو در جستجویت کجا گم شدی
که پیدا و پنهان سفر می‌کنی
...
چه دلزخمی از خاطراتت خودی
تو که داغ بر جان سفر می‌کنی
...
تو از این هوای نفس مانده از
غم سربداران سفر می‌کنی
...
تو از خاک تن‌داده‌ی بی‌تپش
به خون دلیران، سفر می‌کنی
...
تو از مرز غوغایی از جنگ و جنگ
از آباد ویران سفر می‌کنی
...
تو در حسرت یک وطن مانده‌ای
که از خاک ایران سفر می‌کنی
...

 

شبنم حکیم هاشمی