در محضر کلام (استاد خوش‌عمل کاشانی)

تضمینی در محضر کلام استادِ فاخر سرا (عباس خوش‌عمل کاشانی)
✏🌷✏🌷✏🌷
همای دیده را در آسمانِ تو رها کردم
در اقیانوسِ عشقت تا توانستم شنا کردم!
شدم مُحرِم به چشمانت، به نازت اقتدا کردم

(دلِ سرگشتهء خود را به عشقت آشنا کردم
همین باشد اگر در زندگی کاری سزا کردم)
⚘
کنارم مثلِ جان در جسمِ بی‌جانی، بیا قدری
نگاهی از سرِ مهر و وفا سویم نما قدری
نما جانِ پریشانِ مرا، از غم جدا قدری

(شود تا در طوافِ شمع، حاجاتم روا قدری
پرِ پروانه را وقتِ سحر دستِ دعا کردم)
⚘
به من، خورشیدِ لبخندت که شب‌هنگام می‌تابد
قلم، گلواژه‌ای در وصفِ آن رویا نمی‌یابد!
نگاهم تا سحر از شوقِ دیدارت نمی‌خوابد!

(محبت را که از صاحبدلان رو بر نمی‌تابد
چراغ‌افروزِ دل در شامگاه ماجرا کردم)
⚘
شدم بیمارِ تو شاید بگیرم از غمت تسکین!
در این اندیشه بودم تا کُنی از میلِ من تمکین!
ندانستم ندارد، قول‌های داده‌ات، تضمین!

(به هر برگ از کتاب دل نوشتم با خطی خونین
تو در حقّم جفا کردی و در حقّت وفا کردم)
⚘
از آن روزی که مرواریدِ عشقی پاک، شد پیدا
صدف نقشِ تو بود و شوقِ بی پایانِ من، دریا!
تو استادم شدی کردی کلاسِ عاشقی بر پا

(شدم در آزمونِ عشق ورزی گر چه رد، امّا
قبولِ خاطرِ حُسنِ تو بودم کاین خطا کردم)
⚘
دلم می‌خواست دایم بشنود، آوای شادی‌ها
نشد از ازدحامِ لشکرِ غم، جای شادی‌ها!
شکست از سنگِ بی‌مهریّ خوبان، پای شادی‌ها!

(سزایم  بی‌نصیبی بود از دنیای شادی‌ها
که شمع عشق را روشن به هر ماتم‌سرا کردم)
⚘
چه زیبا بود، رویای در آغوشِ تو آسودن!
نه چون اینک که از رنجِ خمارِ هجر، فرسودن!
و چشمان را به دریایِ سرشکِ درد، آلودن!

(چو شد دشوار در پیری ره میخانه  پیمودن
به کوی می‌فروشان خانهء خود را بنا کردم)
⚘
سری بر آسمانِ عشق، شهبازی نمی‌ساید!
دمادم مادرِ گیتی، جنینِ درد، می‌زاید!
قلم شد ناتوان از شرحِ هجر و ژاژ می‌خاید!

(مرا آرامشِ خاطر به وقتِ مرگ می‌آید
که عمری زندگی با حسرتِ این ادّعا کردم)
⚘

محمدعلی سلیمانی مقدم ۰۹-۰۷-۱۴۰۱
استاد (عباس خوش‌عمل کاشانی)

⚘⚘⚘