شنبه ۱ دی
اشعار دفتر شعرِ یگانه شاعر امیر وحدتی یگانه
|
|
|
|
می نهم دل در کف چشم خمار دیگری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر خانه خمار چو بانگ جرس افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خطوط خنده ز رخسار گل گریزان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این دنیای وانفسا تن آسانی نمی بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حریر دامن گل زخم دیده از خار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز نیش خرمگسان یک جهان رنجیدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می رسد نیمه شبی پیک اجل پشت درت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر را سپردم نیمه شب بر عالم دیوانگان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشایشها شده حاصل ز رشد اقتصاد امروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شانه بر زلف پریشان میزنم، این بار هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیف کوکَت گشته گویا برقرار، آهسته تر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وانگه قرار از دل رباید پسته خندان مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلا ز نم نم باران بهار میرقصد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خجل شد آینه از پرتو جمالت باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دگر ز نام قمصر و عطر و گلاب می ترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر زیتون برایت می فرستم شعر ناب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داد بر اموات ایشان ذکر هر صلوات را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکه از گاو نری شیر بدوشد واس ماس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آنم کز شعار مرگ بر انسان دلخونم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از دست تو پیمانه سر ریز قشنگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر شوریده من هم دگر سامان نمی گیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال یگانه دائما اینسان نمی ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه طلب تو را ز جانی که بلب رسیده ما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گشته ام دیوانه در زندان عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این عمر گرانبار عجولانه گذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چه بادا باد امشب دل به دریا میزنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مده بر عالم و آدم مجال و ماست مالی کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دعای یا مقلبدن تحول گلدی احواله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورد خطی دفتر ایام را برگی دگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیاد گم شده ای در غبار می خوانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دامن صیاد پی دانه خویشیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی که بمن نان بدهی نانم رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنده شد در دل ویرانه من خاطره ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دید موسی کودک خُردی دَمِ آزاد راه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا انکس که دائم با نسیم صبح همراز است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به شعر نورسی با واژگانی کال می خندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبی در خواب دیدم کوه طور و دشت سینا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرِ داری سرِ یاران برقص آید بزیبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و آنچه میگردد پریشان زلفهای آذر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ و بارم از هجوم بی امان باد رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز می آید صدای های های ارغنون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسان برگ پائیزی بهر سو می کشانندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب راحت را ز چشمم مشق آن استاد برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از لسان الغیب باز اعجاز می خواهد دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خال هندوی آن ماهرو نمی ارزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب از سرم پرید از گرمیِّ گفتگویت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیطان بخدا صاحب چندان هنری نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنگر که از کجا به کجاها رسیده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بزن باران و پر کن چاله ها را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا چشم من معیوب و یا که شیشه بدذات است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عاشقان ای عاشقان گشتم عجب رسوای دل
|
|
|
|
|
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
محمد شریف صادقی
وحید سلیمی بنی
المیرا قربانی 
سید علی موسوی فرد آذر 
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
