حکیم سخندان

                       "حکیم سخندان"
سلامی به مرد توانای طوس
بر آن مرشد پیر دانای طوس

حکیم سخندان ایران زمین
بر آن خاک پاکت هزار آفرین

بیفشان همی تخم در دری
که گوهر بچنگ آید از گوهری

ز سحر کلام فریبای تو
سخنهای شیرین و شیوای تو

چه فرزانگانی بپا خاستند
زن و مردشان مجلس آراستند

درودم به فردوسی نامدار
ز نظمش چه کاخی بود برقرار

نباشد به بنیاد آن کاستی
به استادی آنرا بیاراستی

نهادی برو برجهایی بلند
ز اهریمنانش نیابد گزند

خدا را که این کاخ معمور باد
ز سودای سوداگران دور باد

حکیم سخن دیده بگشا دمی
بنه زخم دلهای ما مرهمی

ز بیدادها خاطرم شد دژم
نشاید بپای تو کاخ ستم

برای چپاول ز دیر کهن
نمودند چون روبهان انجمن

بپا خیز و هنگام پیمودن است
نه هنگامه خواب و آسودن است

عنان از دهان قلم باز کن
و شهنامه ای دیگر آغاز کن

الا تا نپوشی بوقتش زره
بدندان بباید گشودن گره

که بر مرد جنگی نشاید درنگ
بکوبد سر اژدها را به سنگ

فراخوان یلان سبکبال را
ز زابلسِتان رستم زال را

به شیران هر شهر ایران بگوی
ز تبریز تا بر خراسان بگوی

ز مهران و اهواز و ابهر بخوان
ز شیران شیراز و مازندران

 ز گردان بیارای چندین سپاه
بتازیم بر دشمن از هر جناح

فرومایگان را بزیر آوریم
سران سپاهش اسیر آوریم

(دریغست ایران که ویران شود)
(کنام پلنگان و شیران شود)

"یگانه" بود کاخت اندر جهان
بماند به پندارها جاودان

#امیر_وحدتی_یگانه