فال قهوه

                    فال قهوه
دلم شد از غم ایام مالا مال می خندم
نه بر اوضاعِ تنها بلکه بر احوال می خندم

غمی در دل نهان دارم جهانی را بسوزاند
به یغمای دل و نابودی آمال می خندم

گلی پژمرده در باغم هزاران آرزو در دل
بر اسراری که گشته در درونم چال می خندم

گهی بر صورت ماه و گهی بر هاله نوری!
به اسطرلاب و فال قهوه ی رمال می خندم

گر اندازم نظر بر روزن یک قفل فرسوده
بامید کلیدی کهنه شد اغفال می خندم!

برای دانه ای خرما بهر سو می کشانندم
به دجال و به خرمای خر دجال می خندم

گذشته کار ما دیگر ز خرما و خر و دجال
بر انکه باز گاهی می دود دنبال می خندم

به اخم چهره ی سرد شب عادت کرده ام لیکن
دگر در فکر فردا نیستم بر حال می خندم

سپردم سینه ی خاک ار کبوترهای بی جان را
به چشم خیره و بر چهره غسال می خندم

اگر چه پای بی کفشم ز سوز برف می سوزد
ولی بر کفشهای کهنه بقال می خندم

غزل تا دلربا گردد کلامی پخته می خواهد
به فال قهوه ای که نورس است و  کال
 می خندم

بریزم آب و دانه پای این اطفال نوپایت
“یگانه” ! تا که اشعارت بگیرد بال می خندم

#امیر_وحدتی_یگانه