شب یلدا (۲)

  (۲) شب یلدا
ماه دی و دولت سرما رسید
برفک پیری به سر ما رسید!
چشم پر آشوب خزان بسته شد
وقت نگاه ننه سرما رسید

هلهله و نعره ی مستانه زد
حلقه به در برف زمستانه زد
رخت سپیدی به تن دی شد و
دختر شب خوش قد و بالا رسید

گر نگهی جانب بستان کنی
حس دی و طعم زمستان کنی
خورده ورق دفتر ایام باز
از دی  و امروز به فردا رسید

برف سفید آمد و بوران گرفت
کلبه ما رنگ زمستان گرفت
محفل یلدایی ما را دمی
از نفس گرم مسیحا رسید

خیز و ز سر کن غم ایام را
شانه بزن زلف سیه فام را
لب به لب باده و بربط زنان
طره بیفشان شب یلدا رسید

 وه ! چه شبی روشن و رویایی است
 چون رخ مهتابِ  تماشایی است
در بگشا دختر یلدای من
 با قدحی از می مینا رسید

میوه و آجیلِ طبق در طبق
دفتر و دیوان ورق در ورق
وقت رجز خوانی و نقالی و
شب چره و کرسی و گرما رسید

هان! که در میکده ها باز شد
فصل نوینی دگر آغاز شد
ساقی سرخوش قدم آهسته با
جام می و ساغر صحبا رسید

دلبر من مست می ناب شد
هوش ز سر رفت و پی خواب شد
حلقه بدر زد صنمی پارسا
سرخوشی ام تا به ثریا رسید

کرده رخ از پرده برون ماه من
غنچه درید از تن خود پیرهن
بوی گلی راهی کنعان شد و
مژده وصلی به زلیخا رسید

جسم رها سازی و چون جان شوی
تا که دمی لایق جانان شوی
ماه فرود آمد و در چاه شد
تا به بلندای تماشا رسید

چشم زمان کور شد از انتظار
نیست به فردای فلک اعتبار
مرشد کنعان که زمین گیر شد
تا گل گم گشته به ماوا رسید

عمر گرانمایه چه ارزان گذشت
در طلب لقمه ای از نان گذشت
روز و شبم را غم فردا ربود
تا که سرانجام من اینجا رسید

 باد خزان بر در و کاشانه زد
خاک مرا برد و به پیمانه زد
حال که شد نوبت بار گران
قرعه فالش به من و ما رسید

در دل شبهای سیاه زمان
وز پی امواج کران تا کران
خورد بسی خون جگر ناخدا
کشتی ما بر لب دریا رسید

ای که تویی بر همگان دادرس
کاش ببینم که ز کنج قفس
بلبل پر بسته به شور آمد و
 بال و پر آراست به صحرا رسید

#امیر_وحدتی_یگانه
                                  ۱۴۰۱