صبح دولت

                                 صبح دولت
بکوی خاطره ام خیمه زد خیالت باز
دوانده ریشه در اعماق جان نهالت باز

ز لطف باد صبا صبح دولتم سر زد
دمید از نفسش حسن بی مثالت باز

به قاب پنجره سر زد طلایه خورشید
خجل شد آینه از پرتو جمالت باز

ز عشقبازی گل با چکاچک باران
نشسته بلبل دیوانه بر مقالت باز

دوباره غنچه دهن باز کرده در بستان
چمیده روی چمنزارِ دل غزالت باز

ز قد و قامت رعنا قیامتی برپاست
رسیده‌است به هفت آسمان کمالت باز

دوباره ناوک مژگان کمانه کرد و نشست
به تار و پود من از نازک هلالت باز

شب است و زلف پریشان و شمع و پروانه
پری که سوخته از آتش  وصالت باز

در انتظار لب جوی تا شود سیراب
کویر تشنه از آن چشمه ی زلالت باز

چو ماهتاب اگر از آسمان فرود آیی
به چاه جلوه دهد حشمت و جلالت باز

گرفته آه جگر سوز خرمن دل را
ز آتشی که بپا کرده اتصالت باز

میان دفتر شعر #یگانه تنهایی
فتاده سینه ی این دفترم مدالت باز

#امیر_وحدتی_یگانه