طنز زمستانه

طنز زمستانه
فصل زمستان شد و سرما رسید
یکسره غوغاست که بر ما رسید
برف و یخ و آب روان اون ور و
خشکی و سرماست که بر ما رسید

شال و قبا کرده به تن کدخدا
نیست بفکر من  یک لا قبا
کرده به سر یک کله پوستین
کله بی موست که بر ما رسید

منقل خان سرخ و دل آرا شده
کرسی وی گرم و مصفا شده
نیست به کاشانه ما رونقی
یکسره دعواست که بر ما رسید

تا شکم از نان جوین سیر شد
(کودک ولگرد فلک پیر شد)
خان بخورد ماست و خیار آب دوغ
کوزه بی ماست که بر ما رسید

گاه کند سیر و سفر اون ورا
اهل و عیالش برود آنکار
سیسمونی خارجه و لاکچری
تحفه آنجاست که بر ما رسید

اونوریا صاحب صنعت شدند
اینوریا مست ز سرقت شدند
دزد دکل ظاهرا از اون ور و
ملک فلان جاست که بر ما رسید

هر که که در سر نبود روسری
گفته شود آمده از اون وری
این همه دزد در و دیوار از
روسری ماست که بر ما رسید

سفره بی نان گنه اون وری است
دزد فراوان گنه اون وری است
این وریا هست همه دست پاک
گوهر والاست که بر ما رسید
 

خشکی تالاب حجاب من است
 چشمه بی آب حجاب من است
خشکی دریاچه و زاینده رود
قهر ثریاست که بر ما رسید

گوش سپار این سخن نغز را
قصه آن پسته بی مغز را
گر بگشاید دهنی هر زمان
شهرت رسواست که بر ما رسید

خاک دو عالم به سرت اون وری
خنده مستانه مزن محشری
تخم گران مرغ فراوان از
خنده بی جاست که بر ما رسید

هست اگر در دل تنگم گله
جان داداش نیست دگر حوصله
کشتی طوفان زده است این دل و
غصه چو دریاست که بر ما رسید

آنچه بنا بوده که بر ما رسد
سروری و عزت دنیا رسد
باد هوا گشته و از پشت و رو
یا که ز بالاست که بر ما رسید

خواندی اگر طنز زمستانه را
سر ندهی خنده مستانه را
شکوه شکایت نکن از اون وری
کاین همه از ماست که بر ما رسید

#امیر_وحدتی_یگانه