دوشنبه ۱۳ اسفند
اشعار دفتر شعرِ سقطِ سکوت شاعر مریم کاسیانی
|
|
|
|
با واژه لگد به بختِ غم‌ساب بزن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن آرام در آغوش حماقت می سوخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حال و هوای عاطفه را غم گرفته است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلشوره،کوچِ عاطفه را وعده می دهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه گریه کردن،باختن نیست.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقر روزی بی حیا شد عشق را آواره کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به این علاقه ی مجروحِ بی وفایی لعن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لعنت به مشتِ خاکی و بی چیز زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باور از بودنِ خود سیر شود می میرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنهاترین خیالِ خوشِ جستجوی من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمِ حسودِ پنجره را کور کن وَ بعد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماتم گرفته جنبشِ واژه برای زیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر
ادامه ی نگاهِ توست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز می شود همه سالم بدون تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کم زرد بکش بر رخ من حضرت پاییز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برایم دارِ غـــم بر پـاســـــت بی تـــــو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فــارِغ زِ اَبـــری طَـعـنه زَن بـــارانِ مِـهـــرت را بِـبــار
اَز چَترِ غم چین عُقده ای وقتی ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ذبح کردم پای عشقت آن غرورم را ببین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازِ آریایی کن ؛ با سَبویِ لب هایت
مِی بِنوش و نوشَم کن ای یگانه ؛ در یلدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیقرارم به نَفَس‌هایِ قرارَت بَغَلم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قَزَح هم قوس می‌گیرد منم،پایان که می خوانی
|
|
|
|
|
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویاد خدا 
و درود برب
علی نظری سرمازه
ابراهیم کریمی (ایبو)
سید هادی محمدی
ساسان نجفی(سراب) 
